HAP Weerdsingel: ‘Bedrieglijke codes & minachtende H&M-rokjes’

HAP copy

Foto: Wikipedia / Harmid

DOCUMENTO ARTE MAFIA – MEDICO 3

 

Op 25 juli 2013 oordeelde de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland dat huisarts N.A.D. Geurts van HAP Weerdsingel te Utrecht, vrij vertaald, ‘een scheve schaats had gereden’, en sommeerde de huisarts krachtens ‘Artikel 2 lid 5 van de Wet klachtrecht cliënten zorgsector’ binnen één maand de klager schriftelijk te informeren hoe, eveneens vrij vertaald, zij dacht ‘haar leven als huisarts en praktijkvoerder te beteren’.

Huisarts Geurts, de megalomane praktijkvoerder van haar eigen gedachtegoed, trok zich vele maanden geen reet aan van ‘Artikel 2 lid 5 van de Wet klachtrecht cliënten zorgsector’, haar eer was namelijk in het geding, en moest voor feitelijke minachting uiteindelijk 4 maal door de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland worden gesommeerd en uiteindelijk gedwongen uitvoering te geven aan de uitspraak.

Op 25-09-2013 ontving zowel de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland als ik een door haar verzonden plan van aanpak om haar leven te beteren, en ‘maakte zij de gang naar Canossa’ (wierp het hoofd in de schoot) met een minimaal Mavo-vodje, dat zo leek, ook nog zwaar geantidateerd was: vermelde datum (op brief) 17-09-2013, datum ontvangst (poststempel) 8 dagen later op 25-09-2013! HAP Weerdsingel in een notendop. Brief Geurts ‘plan van aanpak’

De administratie bleek dus wederom very ‘creatief’ te zijn geweest om de eigen chaos en schaamte te willen afdekken. Per saldo werd HAP Weerdsingel 4 maal gesommeerd uitvoering aan het besluit te geven:

Op 25-07-2013 met vervaldatum 25-08-2013,
op 02-09-2013 met vervaldatum 11-09-2013,
op 13-09-2013 met vervaldatum 20-09-2013,
op 20-09-2013 met vervaldatum 25-09-2013.

Huisarts Geurts had namelijk zo haar eigen bedrieglijke codes, conformeerde zich namelijk alleen aan protocollen en codes als het haar uitkwam, zelfs als klachtenfunctionaris die een meervoudige klacht aan haar broek kreeg.

Met het verstrijken van de ene na de andere vervaldag gaf ook de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland zich een brevet van onvermogen. De leden van de ‘professionele’ commissie gedroegen zich daarbij als het onmachtige baasje van een beroerd opgevoede zwerfhond die telkens tegen hun benen piste terwijl ze riepen: ‘als je dat nou nóg een keer doet, dan wordt ik boos’.

De terechtwijzing van huisarts Geurts door de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland moet als zeer bijzonder worden gezien. Immers, de heren juffers van de klachtencommissie, een pluche- en inteeltclubje, die het uitgebreide klaagschrift hadden beoordeeld, bleken, voor elke jurist zichtbaar, op een uiterst amateuristische wijze alles in het werk te hebben gesteld om huisarts Geurts uit de wind te houden, waarbij de waarheidsvinding geweld werd aangedaan. Daarmee verschilde zij niet van het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam, Noord-Holland en Utrecht die zoals in het verloop van deze column zal blijken, uit hetzelfde waaibomenhout bleek te zijn gesneden.

De procesvoering en uiteindelijke veroordeling van ex-neuroloog Jansen Steur heeft ons namelijk geleerd dat de Nederlandse huisarts of specialist de patiënt welhaast met messteken om het leven moet brengen alvorens de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) uit de luie geïnstitutionaliseerde prof. van der Wal-stoel komt, de schnabbelende leden van een Klachtencommissie Huisartsen acte de présence geven of een van de Regionale Medische Tuchtcolleges na lang beraad tot een veroordeling overgaat.

Ook de vermaarde letselschade-expert Yme Drost die getraumatiseerde ex-patiënten van Jansen Steur bijstond heeft ervaren dat gerechtigheid in het medische landschap een uiterst moeilijk te verkrijgen grootheid is. En toch ging huisarts Geurts door de beoordeling van de ‘Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland’ voor de bijl, een knock-out, met rokje en al tegen het canvas, ze verloor op punten.

Reden om een boekje open te doen over de vermeende medische en ethische ‘kwaliteiten’ van deze huisarts die de uitspraak van de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland minachtte, een vergrijp waar binnen de reguliere rechtspraak, zeker in de VS, gevangenisstraf op staat. De Amerikaanse topeconoom Martin Armstrong werd voor minachting van het rechtssysteem/rechter Owen (contempt of court) voor 7 jaar opgesloten (The New York Times). Geurts kwam er makkelijker van af.

Een boekje open doen over huisarts Geurts, een zwartboek eigenlijk, heeft als doel om de maandelijks premiebetalende patiënten van en aspirant-patiënten voor haar praktijk – consumenten van het product gezondheidszorg – als een soort patiëntgerichte consumentenbond te informeren waar zij institutioneel mee te maken krijgen ingeval zij het pand aan de Weerdsingel zouden willen betreden. Tenslotte is voor de consument het kiezen van een huisarts minstens zo belangrijk als de aanschaf van een wasmachine of laptop. Reden om de rokjes van HAP Weerdsingel eens de maat te nemen.

De huisartsen aan de Weerdsingel, de heer Kippersluis en in het bijzonder huisarts Geurts lieten steken vallen, zowel door een gebrek aan voldoende bijscholing en alertheid de medische kennis en interpretatie betreffende, als op ethisch vlak, en schoffeerden de patiënt op middeleeuwse wijze. De rechten van de patiënt ten aanzien van het patiëntendossier, vastgelegd in de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO), en in de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp), werden herhaaldelijk en op vele wijze met voeten getreden. De huisartsen annex praktijkvoerders van HAP Weerdsingel geconfronteerd met hun falen en in hun intentie dit falen te maskeren, zagen vervolgens OK-groen en geel van de leugens, leugens als ‘vergissingen’ gepresenteerd, en die het daglicht niet konden verdragen.

Een gewaarschuwd man (of vrouw) telt voor twee. Voormalig AGIS internet-arts en houder van de Second Opinion Praktijk in Amsterdam, Dr. Helma Coumou, voor patiënten een kei van een wijf, en voor menige arts of zorgverlener wellicht een doorn in het oog, schreef Second opinion. Wegwijzer voor patiënten (Coumou, 2005). Het boek, is een must voor elke mondige patiënt die zich niet wil laten koeioneren door HAP-artsen van het type aan de Utrechtse Weerdsingel. Ook uit gesprekken die ik met arts Coumou had, kon ik opmaken dat het in Nederland vaak nog erbarmelijk, ten hemel schreiend, gesteld is met de verhouding arts-patiënt, waarbij de vermeende superioriteit van het witte jassengilde nog immer de boeventoon wil voeren.

Hoeveel artsen en specialisten met een beroerde staat van dienst, alleen al in de provincie Utrecht, zou ik met naam en toenaam kunnen opvoeren? Medici die logen, documenten antidateerden, in feite fraude pleegden, en waarvan het bewijsmateriaal nog immer in mijn bezit is. Huisarts Geurts krijgt de eer om als een van de eersten voor het voetlicht te mogen treden.

Mijn bijzondere ervaringen met het HAP-meisje aan de Weerdsingel, die gedocumenteerd liegen – door haar steevast genoemd ‘vergissingen die administratief niet meer waren na te gaan’ – welhaast tot een tweede natuur maakte (bijlage pdf) staan dus niet op zichzelf. De premisse van de feodale verhouding van arts naar patiënt, kwam tot mij na een levenslange ervaring met artsen, in Nederland, maar ook wereldwijd. Ervaringen opgedaan als patiënt die voor zorg aanklopte bij de medische stand.

Maar ook ervaringen opgedaan als paragnost en genezend medium die huisartsen en medisch specialisten in binnen en buitenland behandelde voor ziekten en storingen. en hen van medische en praktijkgerichte adviezen voorzag. De diagnoses die ik voor (huis)artsen stelde waren veelal scherper dan een MRI-scan kon aantonen, en kwamen eerder tot stand dan dat de arts zich als patiënt ter polikliniek kon begeven.

Een nog op te zetten grotere huisartsenpraktijk annex gezondheidscentrum in een van de wijken van Utrecht wilde worden gedwarsboomd door ‘collega’s’ en ‘bevriende’ apothekers die vanuit concurrentiebeding alles in het werk stelden de komst van de nieuwe praktijk te dwarsbomen. Money is money. Op basis van door mij paranormaal verstrekte adviezen aan de arts (waarvan documenten) kwam de praktijk annex het gezondheidscentrum uiteindelijk tot stand.

Het is als met louche bankdirecteuren die – voor, tijdens en na de economische crises – het aan zelfreinigend vermogen ontbreekt, en die historisch gezien en gedurende vele incarnaties geïnfecteerd werden door winstbejag, machtswellust en egotripperij. Het verhaal is bekend, DSB en de avonturen van ABN-Amro, Fortis, en SNS Reaal op NL-bodem, het bankroet door het Amerikaanse schoelje van Lehman Brothers die de wereld op zijn grondvesten deed trillen, en de Machiavellisten van Golden Sachs die met frauduleuze woekerleningen Griekenland naar de kloten hielpen: De ‘artsen’ van de economie.

Het waren en zijn wereldwijd de voormalige tollenaars en megalomane bandieten uit vroegere koninklijke of keizerlijke imperia, die als ziel/entiteit in het recente heden incarneerden, maar in een driedelig krijtstrepen kostuum. Een beetje medium prikt zo door het krijtstreepje heen, en ontwaart door de façade heen de voormalige historische tollenaar of bandiet met buidel in zijn toenmalige kostuum, of desnoods in zijn blote kont.

Voor het maken van een profiel van huisarts Nicole Geurts aan de Weerdsingel is het niet anders gesteld. Met gemak kan het gedateerde ‘vlotte’ HAP-rokje worden ontmanteld, waardoor zij reïncarnatief kan worden gepositioneerd en naakt aan de haak kan komen te hangen. In een metaforische beeld komen we haar in enkele incarnaties tegen die weinig van doen hadden met zorg, maar meer met law and order voor eigen voordeel, met de duimschroeven van de inquisitie in een ander verleden, en met de feodale arts uit weer een ander vervlogen tijdsgewricht, toen de hoge hoed nog werd afgenomen als de koets van de chirurgijn over de kinderkopjes hobbelde en de meute passeerde. In het verloop van een medische studie zou het aanbeveling verdienen te bekijken wat de werkelijke motieven zijn van de arts in opleiding, en daarop als bij een prestigieuze universiteit te balloteren.

Het probleem met rokjes en andere haute couture van de Betuwse grond (N.A.D. Geurts, Nijmegen 21-10-1972: Zon conjunct Uranus in Weegschaal, Mars oppositie Maan) is dat deze (het rokje, de spijkerbroek) een vertekenend beeld kunnen geven van de werkelijke aard van de drager, zoals de ascendant in de horoscoop een volstrekt ander beeld kan doen oproepen (de buitenkant) van de persoon dan wordt aangegeven door het zonneteken (de binnenkant). Reden om de verrichtingen van huisartsen met een te lang kort rokje van het type bedeesde KLM-stewardes, kritisch te willen volgen.

‘Huisarts’ Harold Shipman (1946-2004) bijvoorbeeld, de Britse horrordokter uit Hyde bij Manchester, tijdens zijn bewind volgens de laatste Engelse mode gekleed, injecteerde honderden patiënten met morfine en heroïne zodat deze zelfs zonder euthanasieverklaring regelrecht naar de poorten van zijn hemel konden afreizen.

Zijn ‘sociale en medemenselijke’ ascendant Aquarius, waarvan Uranus als heer in Tweeling in IV staat, is als huisarts (huis IV) de vlotheid (Tweeling) zelve, aan de buitenkant dus. Zijn wezen, zijn binnenkant echter, Capricornus-Zon (degelijkheid) conjunct Venus (de ‘liefde’ voor patiënten) maakt een aantal ‘rode’ (moeilijke/dynamische) aspecten die er niet om liegen. Zowel Zon als Venus oppositie Mars, als Zon en Venus oppositie Saturnus.

Shipman als huisarts gekleed naar de Britse mode van zijn epoque, gaf met zijn Aquarius-ascendant een schijn van sociale betrokkenheid. Het buitenkantje werd niet gedekt door zijn werkelijke aard, zoals af te lezen aan de keiharde aspecten die zijn Zon en Venus maakten. Met een aangebrande Saturnus, als heer van Capricornus, die als krachtige planeet in de horoscoop komt bovendrijven, joeg hij gestructureerd en zeer consistent (Saturnus) zijn patiënten de dood in. Ere wie ere toekomt, hij was de planeet Saturnus ‘waardig’.

Na zijn arrestatie waren zijn patiënten geschokt! Hoezo? Ach, het was me even ontgaan, artsen worden beoordeeld op een aureool dat kleeft aan het eerder genoemde witte jassengilde, met of zonder rokje, als een residu uit feodale tijden toen de arts of dominee het beter wist dan patiënt of kerkganger, en Shipmans kleding voldeed aan de eisen van zijn tijd, daar kon het dus niet aan gelegen hebben.

Het geschatte aantal moorden kwam op 500 te liggen, en niemand van zijn patiënten rook gedurende decennia onraad! Zijn patiënten hadden dus vet stront in de ogen, stront die gegenereerd werd door het ‘Wir haben es nicht gewusst’-syndroom dat al eeuwen rondwaart bij patiënten die niet uit hun doppen kijken als ze spreekkamers frequenteren van huisartsen die nog met één been in de middeleeuwen staan. Huisarts Geurts is geen Shipman, dat moge duidelijk zijn, maar wel een middeleeuws ego-geval die het belang van de patiënt ernstig kan schaden, zoals in de loop van deze waarschuwende en adviserende patiëntenwijzer zal blijken.

Ik schreef het al eerder, een arts moet op klaarlichte dag zijn patiënt al met messteken om het leven brengen, het liefst in het openbaar voltrokken, en op smartphone vastgelegd als bij de moord op de Arubaan Mitch Henriquez als gevolg van een politionele nekklem. Wellicht dat dan, heel misschien, de Inspectie voor de Gezondheidszorg of de leden van een van de klachtencommissies in de regio uit hun narcotische slaap willen ontwaken, ingeval de leden bestuurlijk al niet dood zijn door vele bijbaantjes en gekunstelde bijziendheid.

Het metaforische H&M-rokje is, zoals de lezer al begrepen heeft, als de astrologische ascendant, het omhulsel, het Griekse ‘Persona’ waarmee de persoon, in dit geval de arts, zich manifesteert in de wereld: de bontjas, de slagersschort of kostuum met krijtstreepje. Het schilletje of de verpakking, zowel bij producten voor de consument als bij huisartsen, staat zoals we weten niet garant voor het genereren of onderhouden van een goed product, een goede gezondheid, laat staan voor het hebben en houden van integriteit, wat op basis van mijn ervaringen tijdens de klachtenprocedure ten enenmale ontbreekt bij huisarts Geurts. Je zou je hulpbehoevende demente moeder toch maar ongewis toevertrouwen aan een huisarts die het niet zo nauw blijkt te nemen met de waarheid, met ethiek, met het integriteitsbeginsel.

De boef uit de middeleeuwen, als persoon ooit karikaturaal afgebeeld met stoppelbaard en vooruitstekende onderkaak als bij de Daltons uit de Lucky Luke-stripverhalen, heeft dezelfde type horoscoop als de gladgeschoren frauderende bankdirecteur met witte boord. Met artsen is de vergelijking identiek. De feodale arts uit het verleden, toen zijn wil nog wet was, bezit dezelfde soort horoscoop als zijn gereïncarneerde broeder/zuster die in het heden er een ‘evidence based medicine’-potje van maakt zoals kerfstokneuroloog Jansen Steur dat deed of horrordokter Harold Shipman. Het verschil zit slechts in kleding en decor van huisarts en praktijk, oude wijn in nieuwe zakken aan grachtengordels en Weerdsingels, alwaar men moedwillig zit te slapen op het pluche van de gezondheidszorg. Bij de keuze van een (huis)arts zou het handig zijn hem of haar voor te stellen in de kleding van een andere tijdsgewricht, een andere epoque, en dan het opkomende beeld serieus nemen voor de beoordeling of hij/zij (Huis 7, huis van de relaties) de juiste keuze voor de patiënt is, zoals dat in (liefdes)relaties (eveneens Huis 7) ook het geval is.

Wilt u een patiëntendossier opvragen, vraag het huisarts Geurts, ze zal feitelijk weigeren zonder het woord weigeren te gebruiken, of slechts de helft van het dossier aanleveren. Heeft u geen interesse bij een medicijn dat het HAP-meisje in haar hoofd heeft en waarvan bewezen is dat het anders kan, zeg het tegen haar, en de verbale zweep zal er over heengaan, ze zal u ongepast, feitelijk onbeschoft, benaderen. Wilt u een klacht indienen, vraag het klachtenfunctionaris Geurts (die als klachtenfunctionaris zelf niet bleek ingeschreven te staan) en ze geeft amper thuis. Wordt u in het gelijk gesteld door een Klachtencommissie Huisartsen, laat het Geurts niet weten, want ze zal de wettelijke uitvoering weigeren, en het herhaaldelijk daarvoor gesommeerd moeten worden, laten voor wat het is. Herkent u de middeleeuwse arts, de pennenlikker van voor de Verlichting, de 1ste griffier van, om een parafrase van anesthesioloog prof. Bob Smalhout te gebruiken, de (medische) Grootinquisiteur, uit vervlogen tijden? Juist, wij Mediumistic Journalism, herkenden haar daar ook in.

 

DE FEITELIJKE STORY

Een voorafje
Hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter (Universiteit Maastricht) werd opnieuw berispt (de Volkskrant, 19-10-2015), ditmaal door het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP). De ‘professionaliteit’ van De Ruiter kwam al vaker bovendrijven. Ditmaal als getuige-deskundige in een rechtszaak ten dienste van een frauderende advocaat, waarbij ze de door zelfmoord overleden ex-echtgenoot van de advocaat (een Provinciaal PVV Statenlid) classificeerde als psychopaat zonder deze man ooit gezien te hebben. Zijn moeder, een kleuterjuf met een smetteloze 30-jarige staat van dienst, werd door haar (eveneens ongezien) als schizofreen geclassificeerd. Haar ‘bevindingen’ waren ingefluisterd door de frauderende advocaat die ze bijstond, dames onder mekaar.

De familie van het door zelfmoord overleden Statenlid diende een klaagschrift in bij het medisch tuchtcollege. Ik schreef het reeds meerdere malen, je moet als arts (of hoogleraar forensische psychologie in dit geval) al iemand met messteken om het leven brengen alvorens het tuchtcollege tijd voor je inruimt. Uiteraard kon het tuchtcollege met een vergeeld wetboek in de hand de klacht naar de prullenbak verwijzen. De grijnzen op het gezicht van de rechtsprekende grappenmakers van het college laten zich raden.

Het enigste recht wat voor de familie te halen viel was bij het NIP. En ook daar zitten schijthuizen op de troon. Een berisping was het maximum. De hoogleraar ging als getuige-deskundige al eerder mee in een ongefundeerde beschuldiging waarbij een vader een vermeende verkrachting van zijn zoontje in de schoenen wilde worden geschoven. Deze zorgverlener wordt slechts door het NIP berispt, en Universiteit Maastricht blijft deze vrouw op de payroll houden. Zij wordt niet ontheven van haar functie en via de Maastrichtse Sint Servaasbrug voor eeuwig naar huis gestuurd? Neen! Het is dus niet ondenkbeeldig dat ook mevrouw De Ruiter gewoon was een half wollen confectie rokje te dragen, een insigne voor medische onschendbaarheid als bij diplomaten die niet vervolgd kunnen worden. Een andere verklaring is er niet.

Van medische tuchtcolleges kan de mondige patiënt, van amper tot niet, iets verwachten: dus niets. Evenmin van enige Klachtencommissie Huisartsenzorg in den lande, en al evenmin van Zorgkaart Nederland.

Bij deze laatste, een verhaal apart, kan de patiënt terecht om een betreffende zorgverlener te beoordelen per internet, ook wel ‘waarderen’ genoemd, en wel bij de inteeltclub van het bevriende ‘ons kent ons’-netwerk van Zorgkaart Nederland. Een kritisch nootje over een zorgverlener zou mogelijk nog net kunnen worden geaccepteerd. Een ‘neutrale’ 6 leek (in 2013) zo’n beetje het minimum wat zou mogen worden gegeven, zo werd mij in een anonieme e-mail (aanhef zonder naam, zonder naam afzender functionaris Zorgkaart Nederland) gemeld door de angstige functionarissen van het nationale old boys netwerk.

Kritiek en beroerde ervaringen op een zorgverlener moesten namelijk volledig worden onderbouwd, met cijfers, data en voorbeelden (een schema werd zelfs aangereikt). Reacties van patiënten die applaus genereren behoeven uiteraard niet te worden onderbouwd. We hadden het kunnen weten: HAP-rokjesland ook bij Zorgkaart Nederland, een fossiel instituut. Ik beloofde Zorgkaart Nederland er een column aan te wijden, en belofte maakt schuld. Gelijk ontving ik kort erna een niet-anoniem antwoord, snel en slecht geschreven, van ‘meneer’ Aris Jan van Ek die de journalistieke bui al zag hangen. Anno 2015 blijken er (voor huisarts Geurts) wél ‘waarderingen’ gegeven te kunnen worden die op een schaal met 10 als maximum niet hoger komen dan een gemiddelde 5.8 (waarbij de kolom ‘afspraken’ aan de Weerdsingel een 2 genereert), een 5.0 (waarbij de kolom ‘afspraken’ wederom een 2 genereert) en uiteindelijk de Weerdsingel-score van een vette 2.6 waarbij op het meubilair na vrijwel alles als onder de maat werd ervaren.

Waardering van Huisartsenpraktijk Weerdsingel – Utrecht op 10 februari 2014 [Score van een patiënt op de website van Zorgkaart Nederland]: 2.6.
Zeer veel slechte ervaringen: met name huisarts JD Kippesluis en dokter Schaafsma luisteren niet naar de klachten van patiënten, zij laten je het liefst een week aanmodderen Het duurt ruim twee dagen voordat je eindelijk een arts te spreken krijgt, in plaats van een assistent [gevolg triage, mv.]. Dit terwijl je, na wat later ook blijkt, terecht zorgen uitspreekt. Medicijnen worden zomaar telefonisch verhoogd, terwijl patiënten niet eens gezien worden. Achteraf was dit een grote fout met overdosis als gevolg. Na zo’n fout neemt de huisarts niet eens de moeite om contact op te nemen met de patiënt [integriteit, mv.], om te vragen hoe het nu gaat. Ook enige vorm van excuses is teveel gevraagd [zowel het falend afsprakenbeleid als het bot bejegenen van de patiënt blijken geen incidenten te zijn, mv.]. http://bit.ly/1KTbtty

De patiënt is dus nergens, en de spreekkamer van de arts is in feite een patiëntonvriendelijk gebied dat juridisch en maatschappelijk zelfs gevaarlijk kan zijn. Een patiëntendossier, inhoudelijk het eigendom van de patiënt, dat niet tijdig door de patiënt wordt gecorrigeerd kan vele tientallen jaren tegen hem/haar gebruikt worden, ook juridisch. Arbitraire diagnoses werken nog decennialang door. Een te consulteren specialist, van kaakchirurg tot endocrinoloog, zal via het dossier namelijk weet hebben dat de patiënt 20 jaar geleden zweetvoeten, gordelroos of constitutioneel eczeem kreeg in de nabijheid van huisartsen met winkelwarenhuis rokjes, en dat betrekken bij zijn uit te stippelen beleid. Naast medische verslaggeving mag de arts sowieso alle flauwekul die in hem opkomt over de patiënt (subjectieve en niet professionele meningen), neerpennen als: ‘patiënt is vaak in de contramine’ of de intelligente notitie ‘patiënt houdt van borrelnootjes’. Juridisch een grijs gebied.

De patiënt daarentegen kan, desnoods elke week, inzage eisen in het dossier, en alles wat hem niet bevalt eruit verwijderen. In mijn aanbevelingen aan het einde van dit artikel kom ik daar uitgebreid op terug. Nog steeds hoor ik de woorden van second opinion-arts Coumou in me die jaren geleden een tipje van de feodale sluier oplichtte en me informeerde over de rechten en plichten betreffende het patiëntendossier.

Het zou aanbeveling verdienen een ZorgmaffiaMeldingspunt het levenslicht te laten zien, alwaar patiënten terecht kunnen met klachten die door vermeende reguliere instanties als de tuchtcolleges en door foute patiëntenorganisaties als Zorgkaart Nederland onder het tapijt worden geveegd.

En nu dan de feitelijke klachten over het echte rokje, het rokje onder de ware rokjes, als ware deze zo weggelopen uit Noord-Korea. Gereed voor de beoordeling van de rokjesdraagster, uitgedrukt als een getal op de trillende schaal van Richter, daar waar Zorgkaart Nederland (in 2013) verstek liet gaan.

 

Botte en ongepaste patiëntenbenadering in de spreekkamer. Score 2.6
De patiënt staat niet centraal bij huisarts Geurts, zo is mijn ervaring, doch het ego bij deze in een ‘vlot’ rokje geïncarneerd meisje, waarbij het beeld opdoemt van een snel geïrriteerde, rood aangelopen Grootinquisiteur, een miskende Guantanamo Bay gevangenisarts of een boertige middeleeuwse chirurgijn waarbij de verstandskies opspeelt. De irritatie culmineert wanneer de patiënt niet het straatje volgt dat het meisje met gedateerde medische protocollen voorstaat. Bij (lichte) hypertensie kende Geurts zoals bleek maar één uit te stippelen weg, de hare! Niet goedschiks, dan maar kwaadschiks, waardoor de patiënt op een botte en ongepaste manier (laakbaar gedrag) werd bejegend.
Een van de stellingen van de eerder genoemde arts Coumou hield in:

’Dat je pas een advies moet volgen, als je je daarin geheel kunt vinden’.

Ten aanzien van een licht verhoogde bloeddruk wees ik in een e-mail de huisarts op een destijds recent verschenen artikel in het wetenschappelijke tijdschrift voor Huisarts en Wetenschap, en op een historisch geheel veranderd plaatje ten aanzien van hoge bloeddruk en cardiovasculair risicomanagement, en van de ‘hoge mate’ van bijwerkingen (18% op 26.000 patiënten) bij gebruikte medicatie daaromtrent. Het veranderde plaatje van hypertensie (en medicatie met bijwerkingen) werd in een medisch programma in beeld gebracht door prof. dr. Frank Visseren, hoogleraar Vasculaire geneeskunde UMC; prof. dr. Jan Staessen, universiteit Leuven; Ruud Coolen van Brakel, Instituut voor verantwoord medicijngebruik.

Duizeligheid, door Geurts als mogelijke bijwerking gebagatelliseerd, stond in het onderzoek naar bijwerkingen aan kop. De bevindingen waren overigens vrijwel eensluidend met de gegevens die ik eerder via een medische onafhankelijke site had opgediept, waarvan de huisarts de bevindingen als niet valide beschouwde. Ik vroeg me gevoeglijk af, of en zo ja, welke banden huisarts Geurts wellicht had met de farmaceutische industrie. Het interesseerde haar namelijk geen reet wat specialisten als prof. dr. Frank Visseren en prof. dr. Jan Staessen te melden hadden. Ik meldde haar in het betreffende schrijven eveneens dat ik te allen tijde de regie over mijn eigen gezondheid zou blijven voeren, zoals ook elke patiënt dat zou moeten doen.

 

Hypothyreoïdie en stronteigenwijze artsen. Score 1.5
Een bevriend (medisch) specialist die ik verslag deed van een consult met Geurts betreffende hypothyreoïdie (langzaam werkende schildklier) opperde dat de behandelende huisarts wellicht zelf ‘eigenwijs’ was en de eigen wil wilde doordrukken. Dit naar aanleiding van het door haar (huisarts Geurts) op termijn willen afwijken van een jarenlange zorgvuldig opgebouwde afstelling/instelling (levothyroxine en thyreoïdum), en het willen prevaleren van een ‘papieren’ waarde van TSH en T4 die jarenlang niet valide bleek te zijn geweest.

Een maandenlang door een Mesos-endocrinoloog gegenereerd onderzoek (‘terugtitramethode’ van de firma Perkin Elmer) in het AMC had namelijk aangetoond dat het lichaam antistoffen opbouwde tegen T4-receptoren waardoor de papieren waarde slechts als toiletpapier konden worden gebruikt. De misleidende waarde had het voorschrijven van een te hoge dosis schildklierhormoon tot gevolg gehad door een club van bijziende huisartsen en specialisten. Het gevolg liet zich raden, maandenlange palpitaties, hartritmestoringen, een mannelijk ‘menopauze’, en jarenlang tobben met artsen die maar één remedie kenden: volstoppen met een hoge dosis levothyroxine.

Een van de behandelende cardiologen van het voormalige Utrechtse Mesos constateerde na vele onderzoeken dat de hevige storingen die mij ten deel waren gevallen een mogelijk gevolg waren van de (relatief lage maar voor mij te hoge en/of te snel opgebouwde) schildkliermedicatie die de sinusknoop en vooral de alternatieve delen van het prikkelgeleidingssysteem van het hart overbelastte/misleidde.

De endocrinoloog van Mesos, collega van de cardioloog, die het voortreffelijke onderzoek in het AMC had laten doen wilde zich echter niet conformeren aan de bevindingen van de cardioloog, tenslotte wilde zij, desnoods met paardenkracht en andere oneigenlijke middelen, een hoge dosis levothyroxine in het lichaam persen. Opmerkelijk daarbij is dat diagnoses van collega artsen er alleen bij worden betrokken als het in het straatje van de specialist (zowel bij deze endocrinoloog als bij huisarts Geurts) past. Wellicht door een telefonisch een-tweetje tussen de betreffende endocrinoloog en schatje Geurts, we zullen het nooit zeker weten, wilde de huisarts op termijn een vergelijkbare lijn volgen (volstoppen met een relatief hoge dosis levothyroxine), en ook zij had geen boodschap aan de door mij gemelde bevindingen van de cardioloog. Dit heette bij HAP Weerdsingel ‘geneeskunst’! Er is maar één advies aan patiënten: mijdt dit soort huisartsen, trek je gympies aan, en move!

De Utrechtse internist, epidemioloog en infectioloog Dr. Frederik P.L. van Loon, in den lande bekend en vermaard als specialist voor moeilijk instelbare schildklierpatiënten, verwoorde in een aan mij verzonden e-mail (2013) in prachtige beeldspraak de ‘cybernetica bij hypothyreoïdie’, waaraan huisarts Geurts voorbij wilde gaan, als volgt:

“De T4-moleculen (“de T4-scheepjes”) worden tegengehouden door (“een ketting van”) specifieke antistoffen om zich te hechten aan de T4-receptoren (“om de T4-haven binnen te varen”).”

Dr. van Loon vervolgde het bericht met:
“Op grond van haar [de endocrinoloog die het onderzoek in het AMC entameerde, mv.] eigen gegevens hebben we geconcludeerd dat preparaten die uitsluitend T4 bevatten zoals synthetisch thyrax of euthyrox wel ontoereikend moesten zijn. Zo kwamen we uit op het dierlijke preparaat thyreoidum, de opvolger van thyranon die de standaard behandeling vormde voor een trage schildklierwerking tussen de jaren ’30 en ’70, en dat als compleet product alle schildkliercomponenten bevat, naast die van T4 alleen. Dit preparaat heeft onder de naam “Armour” sinds 2010 ook een Z-indexering gekregen zodat het beschouwd wordt als rationele therapie en dan ook vergoed hoort te worden. Het besluit om U naast thyrax of euthyrox ook thyreoidum voor te schrijven berust dus op wetenschappelijk inzicht in de pathofysiologie van Uw aandoening”

 

In het voorwoord van Second Opinion – Wegwijzer voor patiënten’, het reeds genoemde boek van Herma Coumou opent de schrijver met de zinsnede:

‘U bent één lijf, u kent het als geen ander, en u bent de enige eigenaar.’

Huisarts Geurts lijkt het boek niet te kennen, noch de inhoud zo kwam mij voor, en komt reïncarnatief zo moet worden vastgesteld uit een ander tijdsgewricht waarbij boeken van dit type op de brandstapel terecht kwamen, getuige het beroerde consult dat eind 2012 mijn deel was (het consult van de zogenaamde ‘glimlach’), en waardoor ik de huisarts op 12-12-2012 per e-mail van repliek diende. Het verslag over dit consult waarbij de huisarts de patiënt haar mening door de strot wilde drukken werd gepresenteerd in een klaagschrift aan de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland en vervolgens eveneens aan het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam, Noord-Holland en Utrecht. Het verloop van het consult deed denken aan een treurige eenakter met de huisarts in de hoofdrol, welke door haar werd opgevoerd. Lees en huiver.

”Na het horen dat de patiënt ‘haar’ medicatie tegen hoge bloeddruk niet had ingenomen, werd het gezicht van huisarts Geurts spierwit, lijkbleek, asgrauw, wat al niet meer, van een glimlach geen enkele sprake. Een verkrampt lichaam, vierkante schouders, qua lichaamstaal sprake van een boos, welhaast ziedende, ingehouden woede, volkomen uit het veld geslagen. Verbolgen, en na een teug zuurstof te hebben moeten nemen, beet ze in horten en stoten en zonder oogcontact, mij de gewraakte regel toe:

‘U bent een eigenwijze man’, gevolgd door een ‘als u mijn adviezen niet opvolgt heeft het geen zin!’ (wat met ‘het’ bedoeld werd was even niet duidelijk).

Na dit statement stagneerde ‘het gesprek’ nog meer dan het al deed, mevrouw Geurts was compleet de draad kwijt, hakkelde, stotterde, de stethoscoop dreigde uit haar hand te vallen, en wist ze zich geen raad. Nadat ik met enige afleidende vragen probeerde mevrouw Geurts op haar gemak te stellen, tenslotte kwam ik op consult en niet zij bij mij, viel weer enige doorbloeding op haar aangezicht waar te nemen, zakten haar schouders terug naar af, en kon ik weer patiënt zijn.”

Opmerkelijk dat – ondanks mijn permanente focus op het gelaat van mevrouw Geurts, van zo nabij en tijdens een voor mij belangrijk consult – de gememoreerde ‘glimlach’ mij zou zijn ontgaan! De enige spiegel in de hele spreekkamer van mevrouw Geurts waarin ze zichzelf had kunnen waarnemen was ondergetekende, maar ze had het druk met ontredderd zijn.

In haar verweer op dit punt (er waren vele klachten over huisarts Geurts door mij ingebracht) naar de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland deed zij voorkomen dat het betreffende consult met een glimlach was omgeven, er mee was doorspekt, you name it: ‘Het consult van de glimlach’, zo moest de lezer begrijpen. Ik liet de betreffende commissie op 23-05-2013 het volgende weten.

Geachte heer / mevrouw,

Schrikbarend te moeten lezen hoe een Nederlandse arts die de gezondheid van het volk dient te waarborgen zich bedient van aperte leugens. Deze nopen mij tot het opstellen van de volgende somtijds gechargeerde reacties:

Ojibwe, de glimlachende stotteraar
De naam van het volk Ojibwe, een Ayisini-woord, staat voor ‘zij die stotteren’. Een gesteldheid, hakkelende handicap, een spraakstoornis, die met alle respect voor de lijder, zich bij tijd en wijle bij mevrouw Geurts manifesteerde.

In de gehele vakliteratuur, zowel de cultureel antropologische als de medische, is niet bekend dat stotteren en glimlachen samen kunnen gaan. Glimlachen en stotteren is een contradictio in terminis.

Gelijktijdig stotteren en glimlachen is en was, zelfs voor huisarts mevrouw Geurts, die in haar verweer zich in alle bochten wringt, onmogelijk, ook tijdens het betreffende consult, dat de annalen ingaat als het consult van ‘de stotterende glimlach’.

Nimmer heeft het aangezicht van mevrouw Geurts de fysionomie gehad die in taalkundig Nederland met ‘glimlach’ zou kunnen worden omschreven.

Van de Noord-Amerikaanse roodhuiden, de ‘Ojibwe’, is ook niet bekend dat – mijn excuses voor de vergelijking – ze logen tot ze zwart zagen, zoals dat wel bij mevrouw Geurts het geval is. Ik zal in het verloop van mijn reactie dat gedocumenteerd aantonen.

Men moet als huisarts toch ‘Ver heen’ zijn – met deze woorden refererend aan de titel van het autobiografisch boek van de nestor van de Nederlandse psychiatrie, prof. P.C. Kuiper – om desperaat om zich heen te moeten slaan, waarbij de waarheid amechtig geweld wordt aangedaan.

Het is (para)psychologisch opmerkelijk dat Geurts tijdens de klachtenprocedures enerzijds als een Rock-’n-roller om zich heen sloeg, everything ontkende, en anderzijds excuses (geregistreerd) aanbood voor onprofessioneel (lees: ongepast) gedrag. Dezelfde ambivalentie komen we tegen bij de beide reeds aangehaalde commissies waar de klaagschriften werden ingediend. Er worden peentjes gezweet over de wijze waarop de commissies de arts(en) zoveel mogelijk uit de wind zouden kunnen houden. Een ‘cultuur’ die al vele jaren, eigenlijk al sinds de middeleeuwen van huisarts Geurts, gemeengoed is, en waar elke (letsel)advocaat boekdelen over kan schrijven.

Het advies van second opinion arts Coumou om via een klaagschrift het hogerop te zoeken was zeer zeker goed bedoeld, waarvoor oprechte dank, al was het slechts om de ervaren blunders van de arts daardoor te kunnen laten registreren. Huisarts Geurts zou er niet mee wegkomen, zowaar Hippocrates almachtig. De praktische werkelijkheid met klaagschriften ingediend bij stoffige commissies is echter anders. De ernstige klacht over het willen achterhouden van de helft van mijn volledig patiëntendossier (inclusief een berg verslagen van specialisten) door de huisarts (een aangifte bij de politie wegens diefstal was aangezegd) moest de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland uiteindelijk honoreren, wellicht met veel tegenzin, met een ‘gegrond verklaard’.

Het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam is een verhaal apart, een staat binnen de staat. Slechts als u als een IS-gevangene door een arts gedecapiteerd bent, en u na de onthoofding nog enkele bloedende rochels kunt uitbrengen (de daad wel graag op de smartphone-video vastleggen), dan, ja dan maakt u kans dat de zorgverlener, wellicht en heel misschien… een berisping krijgt.

Om uit het BIG-register te worden verwijderd moet de arts van goeden huize komen, niet eenvoudig http://bit.ly/1gQiCyu, slechts bij meervoudige moorden, het ten onrechte amputeren door de chirurg van de beentjes van 3 kinderen uit één en hetzelfde gezin, het aanranden van dubbel gehandicapten, kan, ik zeg kan… er een dubbele waarschuwing komen. Hoe vreselijk voor de arts.

Uitzetting uit het ambt is vrijwel onmogelijk. Deze ongeschreven wet is bekend bij alle artsen, zoals elke reu via een intern informatiesysteem weet waar een loopse teef woont, reden waarom met en zonder rokje steevast langs de pot wordt gepist. Het hoger beroep dat theoretisch kan worden aangegaan is vrijwel kansloos, dezelfde monniken andere kappen, zoals het wraken van een rechter alleen succes heeft als een (voormalige) strafpleiter van formaat als Bram Moszkowicz of Gerard Spong zich inzet, en dan nog alleen wanneer een wraakkamer niet onder het publieke belang (lees: negatieve publiciteit) uitkomt. De rechtszaak tegen Wilders ligt nog vers in het geheugen. Zeer succesvol kan wel de gang naar de Nationale Ombudsman zijn, zo begreep ik uit diverse bronnen.

Ik besloot als in een eenmansfractie, maar met de hulp van (spirituele) secondanten en extrasensorische informatieopbouw om er voorlopig slechts een column aan te wijden.

 

Het patiëntendossier. Score -2
Vrij snel na het schofferende consult dat mij van huisarts Geurts ten deel viel bekeek ik haar met andere ogen. Mijn paragnostisch informatiesysteem, ik ben tenslotte medium, liet me weten om zo spoedig mogelijk het patiëntendossier op te moeten vragen. Op 19 jan 2013 verzocht ik om het dossier, een ramp zou zich voltrekken, een kleine voor mij, een iets grotere voor schatje Geurts naar ik aanneem. Het kan niet zo zijn dat de arts een patiënt op allerlei manieren schoffeert, en daar de verantwoording niet voor neemt.

Het papieren patiëntendossier dat ik kon afhalen bij de HAP-balie bleek, eenmaal thuis gekomen, van een vreemde samenstellingen te zijn. Een vluchtige blik liet zien dat meer dan de helft (een geschatte 125 pagina’s) van het op meer dan 200 pagina’s geschatte dossier ontbrak. Belangrijke perioden ontbraken, belangrijke verslagen van specialisten ontbraken volledig. Ik trok aan de bel per e-mail. Een ontwijkend antwoord van anderhalve regel was het resultaat, alles stond in het dossier, meer was er niet, gestelde vragen werden niet beantwoord. HAP-Weerdsingel stuurde de patiënt met een kluitje in het riet, en ging over tot de orde van de dag, zoals ook gebruikelijk nadat de patiënt voor nop op spreekuur kwam omdat er voor 2 patiënten tegelijk een afspraak was gemaakt, en de arrogante huisarts je kil naar huis stuurde. De orde van de dag bij mij als patiënt zag er enigszins anders uit. Ik stapte naar de politie. Het volgende bericht (fragment) viel daardoor bij HAP Weerdsingel in de bus.

 

Geachte mevrouw Geurts,

In antwoord op uw bericht d.d. 04-02-2013 inzake het patiëntendossier, gehoord mijn medische adviseurs, en gelet op eerdere aangemelde klachten breng ik de volgende 4 punten onder uw aandacht:

1. Aangifte bij Politie Utrecht
De weigering om het volledige patiëntendossier ter beschikking te stellen, welk dossier ondergetekende krachtens de wet toebehoort, is een strafbaar feit.

Het actief steunen van medewerkers van HAP Weerdsingel Utrecht in die weigering is eveneens een strafbaar feit.

Dit is op 7 februari 2012 onder de aandacht van de Politie te Utrecht gebracht.

In overleg met functionarissen van het Korps Utrecht is besloten dat het billijk zou zijn mevrouw N.A.D. Geurts, huisarts maatschap HAP Weerdsingel te Utrecht, voor een tweede doch laatste maal in de gelegenheid te stellen het volledige patiëntendossier te overleggen, inclusief alle bijlagen die ondergetekende rechtens toebehoren.

De oppositionele partij in dezen, N.A.D. Geurts, krijgt daartoe de gelegenheid tot vrijdag 15 februari 2013, 12:00 a.m.

Bij gebreke zal ik op 15 februari 12:00 a.m. op het Politiebureau te Utrecht tegen Nicole, Anke, Désirée Geurts, geboren te Nijmegen 21-10-1972 aangifte doen wegens diefstal.

Vervolgens zal ik naar het oordeel van mijn advocaat een strafklacht laten indienen bij de Officier van Justitie en haar laten dagvaarden in een civiele procedure.

 

In haar antwoord op de aangekondigde aangifte veinsde huisarts Geurts ontdaan te zijn, maar had voldoende puf om per e-mail de waarheidsvinding op allerlei manieren geweld aan te doen. Ik meldde haar vervolgens per e-mail (fragment):

 

Uw suggestie vervat in de zinsnede van de e-mail d.d. 12-02-2013: “Voor het geval mijn assistente een vergissing heeft gemaakt, hebben wij uw dossier nógmaals gekopieerd”, wekt de indruk dat u eerder een volledig dossier zou hebben geleverd. In het gunstigste geval moet ik dat bezien als een infame leugen of als een vorm van grove nalatigheid van een van de assistentes, zoals in het verleden vele malen gebruikelijk was. U wist al lang en breed dat er slechts 75 pagina’s waren aangeleverd, zoals dat ook geconstateerd is door mijn secondanten, en mag blijken uit de reactie van internist Van Loon [internist, epidemioloog en infectioloog] en enige andere door mij benaderde specialisten die mij eerder behandelden. Het opnieuw aangeleverde dossier is, voor iedereen zichtbaar, geleverd met brieven en bijlagen die handmatig zijn gekopieerd en er tussenin zijn gevoegd om de zaak kloppend te maken. Dat weet u, dat weet ik, dat weet iedereen die de 2 verschillende dossiers inmiddels heeft bestudeerd.

 

Er zou nog heel wat water door de nieuw aangelegde gracht Weerdsingel stromen voordat het patiëntendossier in mijn bezit was. Het (mogelijk) volledige dossier kon zo werd aangekondigd (opnieuw) worden afgehaald, zou op mijn verzoek per post worden opgestuurd, zou vervolgens op mijn adres persoonlijk worden overhandigd (schriftelijk aangekondigd), om uiteindelijk in 2 OPEN enveloppen in de brievenbus te worden geflikkerd die uitkwam op de betonnen vloer van een fietsenhok. Alle 203 pagina’s van het dossier kwamen door het gewicht verdwaald op een stoffige vloer te liggen.

De vraag diende zich aan of de arrogante HAP-artsen aan de Weerdsingel ook op een dergelijke manier medische stukken uitwisselden met collega huisartsen en specialisten.

De klachten over de bedenkelijke cybernetica rondom het patiëntendossier werden zoals gemeld ‘gegrond verklaard’ door de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland. Maar zoals in de intro van de column al te lezen viel, schoffeerde het ego van huisarts Geurts óók de Klachtencommissie door ‘Artikel 2 lid 5 van de Wet klachtrecht cliënten zorgsector’ naast zich neer te leggen, de commissie te minachten. Pas na herhaalde dwang van de commissie boog het nukkige hoofd van het HAP-rokje.

En aan dit soort artsen met een integriteitsdefect moeten we de zorg voor onze hulpbehoevende demente moeder, oma of opa toevertrouwen?

De voorzitter van een van de gezaghebbende patiëntenorganisatie [in Utrecht] die ik kond deed van mijn actie waardoor ik het dossier via de politie in mijn bezit wenste te krijgen middels aangifte, liet zich luid applaudisserend uit over het middel dat ik had aangewend om arrogante huisartsen met anderhalf regeltje aan antwoord van repliek te dienen. Een initiatief dat in hun organisatie gelijk werd doorgebriefd aan een ieder die het horen wilde, en tot voorbeeld diende bij onwillige huisartsen die gezamenlijk een spelletje inteelt deden in een zelfgecreëerd torentje.

 

Klaagschriften en integriteit. Score -1
Er worden te veel patiënten in de wielen gereden door artsen, standaard, de wijze van bejegening al aan voordeur van praktijk en spreekkamer. De wettelijk oneigenlijke triage (selectie) aan de telefoon door een omhooggevallen assistente die ‘er voor geleerd heeft’ en meer wil zijn dan de huisarts. Het bagatelliseren van de 1000-en-1 bijwerkingen door de arts met een Farma-button op de revers en Bayer-folders in de wachtkamer. De tot op de draad versleten mantra van evidence based medicine (EVD) zoals huisarts Geurts bij gebrek aan beter reciteerde, waarmee patiënten steevast worden lastig gevallen.

Er zijn te veel patiënten die hun mond niet open kunnen doen, afhankelijk als ze vaak zijn van huisarts of specialist. We hoeven wat Nederland betreft de Telegraaf, NRC of Volkskrant maar open te slaan, even te googlen. Reden voor mij de arbeidsintensieve gang naar klachtencommissies en journalistiek niet te schuwen, en het geval ‘Geurts’ aan te kaarten. Want wat mij aan de Weerdsingel kon overkomen kan een ander overkomen die minder inkt in de pen heeft. Wat de mogelijkheid tot nascholing betreft heeft huisarts Geurts het wel echt goed getroffen, ze zal nog veel huiswerk moeten maken.

De ongepaste benadering van de patiënt door huisarts Geurts was één, het echec van het patiëntendossier twee, en zoals kanker vaak om zich heen grijpt, dienden ook nieuwe storingen zich aan bij de huisarts. Het minachten van de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland was er een voorbeeld van, maar eraan vooraf greep de huisarts ook reeds naar oneigenlijke middelen. In het verweer op de klaagschriften werd de waarheid gedocumenteerd geweld aangedaan, getart, in feite onder ede gelogen getuige de afgelegde tegenstrijdige verklaringen.

Huisarts Geurts jokte in alle toonaarden, soms met valse verklaringen die door mij konden worden bewezen, soms uiteraard ook niet. Tenslotte waren niet alle gesprekken en uitspraken op geluidsband of per e-mail vastgelegd. Reden het advies aan patiënten te geven de spreekkamers van HAP Weerdsingel slechts te betreden met een dictafoon stand-by.

In haar verweer naar de Klachtencommissie Huisartsen Midden-Nederland bijvoorbeeld, jokte Geurts totdat ze OK-groen en geel zag wanneer ze meldde dat het dossier PERSOONLIJK was overhandigd, met de nadruk op persoonlijk, dat maakt het wellicht nog persoonlijker. Niemand heeft het dossier in persoon aangereikt, kunnen aanreiken. Mevrouw Geurts’ verhaal over persoonlijk aanbieden is opnieuw een onwaarheid, een leugen. De navolgende e-mail van HAP Weerdsingel moge aantonen dat het dossier NIET PERSOONLIJK werd aangeboden, aantoont dat huisarts Geurts opnieuw jokt, de leugen glimlachend omhelst:

 

wo 13-2-2013 14:37

Geachte meneer Verstraaten,

Tijdens de visiteronde heeft dokter Kippersluis uw dossier in uw brievenbus gedaan. (zin oorspronkelijk niet vet, mv.)

Met vriendelijke groet,

Tessa Rijksen
Namens dokter Geurts

(alle e-mails waaraan wordt gerefereerd zijn Outlook-geregistreerd en uiteraard in mijn bezit)

Zeer opmerkelijk is dat ondanks de gedocumenteerde leugen(s) van huisarts Geurts het Regionaal Tuchtcollege Amsterdam op de ingebrachte klacht de integriteit van de arts betreffende geen oordeel kon (lees: wilde) worden gegeven. De bovenstaande e-mail van Tessa Rijksen van HAP Weerdsingel en Geurts’ schriftelijke melding (haar repliek) aan de commissie dat het dossier ‘persoonlijk’ is overhandigd, staan loodrecht op elkaar, en is maar voor een interpretatie vatbaar:

Huisarts Geurts loog zoals uit de stukken blijkt, dat het (letterlijk) gedrukt stond.

Ook het college blijkt het met de waarheid niet zo nauw te nemen, getuige het potsierlijke stuk dat juridisch rammelt door tegenstrijdigheden, en onbenoemd gebleven tegenstrijdig afgelegde verklaringen van de huisarts.

Als huisarts Geurts het niet meer wist of omdat ze klem kwam te zitten, verklaarde deze, met name in haar verweer en in een steeds wisselende mantra dat:

Feiten nu niet meer waren na te gaan
De assistente niet meer bij HAP werkzaam was
Een en ander is niet meer na te gaan
Nieuwe assistentes waren nog niet ingewerkt
Ze in de veronderstelling leefde dat…
Patiënten zelf hun afspraken niet nakwamen

Dan weten we genoeg over deze huisarts. Dit type mantra’s kennen we van klantenservice T-Mobile waardoor Youp van het Hek oktober 2010 het clubje in NRC en DWDD de oren waste, waarna T-Mobile zich als een HAP Weerdsingel in alle bochten wrong om toch maar geen clientèle te verliezen. Het is te hopen dat HAP Weerdsingel er iets van zou hebben geleerd, want mijn pennetje is nog boordevol liefde voor hulp aan in de wielen gereden patiënten.

 

Het advies aan patiënten
Er zijn natuurlijk schatten van huisartsen, zowel van het mannelijke als van het vrouwelijke geslacht, zowel in Utrecht als daarbuiten. Ik spreek uit ervaring. Maar de gepassioneerde huisarts verdwijnt meer en meer uit beeld en maakt plaats voor een robot in jeans, die bij drukte slechts 5 minuten (bordje in ener praktijk in Overvecht) aan de premiebetalende patiënt wil besteden. Praktijkondersteuners werken daarbij als telefonische barrière om via triage patiënten te weren die in de ogen van arts of praktijkondersteuner slechts een droge hoest hebben of wat spit in de onderrug. Via de premie bij de zorgverzekeraar heeft de patiënt toegang tot de dokterskamer, elke dag.

Huisarts Geurts heeft meer op haar kerfstok, de lijst wordt te lang. De lijst waarbij duidelijk wordt dat de patiënt naar haar pijpen zou moeten dansen, de medicijnen met bijwerkingen moet slikken die zij juist acht. Het maakt haar daarbij niet uit of een patiënt en zijn lichaam al honderd jaar ervaring heeft met een bepaalde aandoening, of ervaring heeft met andere diagnoses die gesteld werden door bevlogen specialisten die hun best deden de juiste weg te bewandelen. Neen, dan moet u niet bij HAP Weerdsingel zijn. Ook al zou de patiënt op het kerkhof komen te liggen door bijwerkingen van een bepaald medicijn, geen nood, het maakt niet uit, als de Geurts-weg maar gevolgd werd. Al vallen de tanden uit uw bek, het voorgeschreven medicijn moet geslikt worden, en wel op basis van evidence based medicine, op basis van onwetenschappelijke aannames, protocollen welke in feite via lobby’s door farmaceuten werden opgelegd, zoals de DSM-bijbel door aan de farmaceutische industrie gelieerde APA-psychiaters (financial conflicts of interest) wordt gemaakt (zie Mediumistic Journalism: Case of Ricardo B.: Study on Extrasensory Voice Hearing / Auditory Hallucination. Paragraaf 2.1 en 2.2).

Evidence based medicine-aannames, door huisarts Geurts omhelst, waar prof. Ivo Smulders, hoogleraar Interne Geneeskunde VU medisch centrum Amsterdam de vloer mee aanveegde in Het Evidencebeest (Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde). Het is voor Geurts te hopen dat in de toekomst ze niet geconfronteerd wordt met sterfgevallen en andere rampen als gevolg van door de farmacie goed bevonden medicijnen. Tenslotte schreven dezelfde type huisartsen die eveneens evidence based medicine hoog in het vaandel hadden staan thalidomide voor aan meer dan 10.000 zwangere vrouwen. We komen de softenon-kinderen, inmiddels volwassenen, nog wereldwijd tegen, met stompjes arm en een elleboogloos handje met 3 middenhandsbeentjes eraan wapperend. Hoera voor het type volgzame artsen die de farmacie een financieel warm hart toedragen,

Zowel voor de huidige patiënten van HAP Weerdsingel als voor aspirant patiënten die tegen beter weten in toch zouden willen aankloppen aan de groene deur aan de Weerdsingel te Utrecht, geef ik de volgende adviezen.

 

1. Koop als eerste het voortreffelijke boekje: Second opinion. Wegwijzer voor patiënten (2005) van second opinion-arts Herma Coumou. ISBN10 9085061393 / ISBN13 9789085061397. Een must voor elke mondige patiënt die zich niet de kaas van het brood wil laten eten.

Samenvatting (integraal overgenomen)
Patiënten denken vaak dat een arts alles weet en alles kan. Ze zijn dan ook niet gewend hun arts te vragen naar zijn kennis en ervaring. Een arts kijkt ook vreemd op wanneer u vraagt: ‘Wat is uw ervaring met mijn aandoeningen en de behandeling daarvan?” Terwijl het antwoord op zo’n vraag heel belangrijk kan zijn voor wie een weloverwogen besluit wil nemen over zijn behandeling.

Second Opinion maakt duidelijk op welke wijze de arts tot zijn advies komt, welke mogelijkheden u heeft om de arts op de voet te volgen. Daarnaast krijgt het vragen van een second opinion veel aandacht. Dat hoeft niet altijd een tweede mening van een andere arts te zijn , maar kan ook door het raadplegen van medische literatuur -bijvoorbeeld via internet – of via contact met lotgenoten.

Dit boek is geschreven voor de patiënt en zijn familie die met de arts wil meedenken en zelf wil beslissen. Het is daarnaast ook heel geschikt voor artsen die de ondoorzichtigheid van medische adviezen onder de loep willen nemen. Patiënten denken vaak dat een arts alles weet en alles kan. ze zijn dan ook niet gewend hun arts te vragen naar zijn kennis en ervaring. Een arts kijkt ook nogal eens vreemd op wanneer u vraagt: ‘wat is uw ervaring met mijn aandoening en de behandeling daarvan?’ Terwijl het antwoord op zo’n vraag heel belangrijk kan zijn voor wie een weloverwogen besluit wil nemen over zijn behandeling.

Dit boek maakt duidelijk op welke wijze de arts tot zijn advies komt, welke mogelijkheden u heeft om de arts daarbij op de voet te volgen. Daarnaast krijgt het vragen van een tweede mening veel aandacht. Dat hoeft niet altijd een tweede mening van een andere arts te zijn, maar kan ook door het raadplegen van medisch-wetenschappelijke literatuur – bijvoorbeeld via internet – of via contact met lotgenoten.

2. Bekijk met aandacht en feestelijke verwondering de video Het Evidencebeest (in: Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, Podium 11 januari 2012) van prof. Yvo Smulders, hoogleraar Interne Geneeskunde VU medisch centrum, Amsterdam. Met de uitkomsten van het onderzoek wordt wetenschappelijk gehakt gemaakt van de zogenaamde wetenschappelijke aannames en gedateerde zienswijze van artsen van het type Geurts. Bekijk de video zo mogelijk een 2e maal, onthoud de belangrijkste conclusies, ze zullen helpen HAP-rokjes hun arrogantie te doen vergeten.

‘Evidence based handelen’, lezen we in de eerste alinea (paragraaf 3.4) van ‘Grenzen van medisch professionele autonomie’ van het KNMG Manifest Medische professionaliteit (2007), zoals nu nog door de KNMG en zijn artsen wordt voorgestaan, kan na prof. Smulders’ onderzoek, volledig op de schop. Met zijn onderzoek ontmythologiseert Smulders de validiteit van evidence based medicine, haalt het instrument van toetsing radicaal van de gouden troon, maakt wetenschappelijk gehakt van het epidemiologisch bewijs, en prikt gebruikmakend van de uitkomsten van Engelse onderzoeken de ‘bewijzen’ een voor een op een Britse cocktailprikker. Arrogante artsen mogen spitsroeden lopen.

Moet epidemiologisch bewijs de norm zijn voor ons geneeskundig handelen, zo vroeg hij zich bijvoorbeeld af. Zijn conclusies zijn verpletterend voor de diverse beroepsgroepen, en liegen er niet om:

1. Epidemiologische bewijs, ‘evidence’, wordt heel ernstig overgewaardeerd
2. Er zijn andere, even belangrijke, bronnen van bewijs dan epidemiologie
3. … en dat is maar goed ook

Op de vraag of epidemiologisch bewijs de norm voor geneeskundig handelen moet zijn, antwoord hij helder:

Nee, want epidemiologisch bewijs is:
Veelal afwezig
Vaak ‘onjuist’
Zelden direct vertaalbaar naar patiënt

Maar om een cultuuromslag bij KNMG en zijn artsen te bewerkstelligen is minstens een generatie nodig. En als ik spreek vanuit de ervaringen in de kamer van de reïncarnatietherapeut, zou ik zelfs zeggen: ‘daar zijn meerdere incarnaties voor nodig.’ Gelet op de uitkomsten van het wetenschappelijk onderzoek van prof. Smulders, lopen ze bij de KNMG, voor zover ze al bij de tijd zouden zijn geweest, hopeloos achter. Maar coryfeeën die voorlopen als Louis Pasteur, of historisch dichter bij huis de Nederlandse Amerikaan Willem Kolff (1911-2009) die de hart-longmachine uitvond, zijn veruit in de minderheid. Wat zonde, de geneeskunst is zo’n prachtig vakgebied waar vele disciplines, van kunst tot filosofie, bij betrokken zijn.

Zoals in Nederland de KNMG hopeloos achterloopt, loopt de APA overzee, niet alleen achter, maar zelfs vóór, wat betreft het schaden van de belangen van de patiënt. En dat zowel met en zonder evidence based medicine. De schijn van evidence based medicine wordt bij DSM gewekt, en is zoals we zagen slechts gebaseerd op de stemverklaring van een handvol foute psychiaters.

3. Neem een proefconsult bij de huisarts van uw voorlopige keuze, stel zinnige vragen en balloteer de arts of deze toegelaten kan worden tot de vereniging van uw eigen ik. Met beoordeling wordt hier niet bedoeld ‘die van de patiënt door de huisarts’ maar ‘de beoordeling door de patiënt van de huisarts’. De psychologisch vaak beroerd opgeleide huisarts zal hevig schrikken bij de wetenschap dat ook hij/zij aan ballotage onderhevig kan zijn, namelijk door de patiënt, de premiebetalende consument voor goede Zorg, die binnen de onwettelijke postcodeverplichting, een nieuwe huisarts in de betreffende regio zoekt. Ooit vroeg ik een chirurg hoe vaak hij reeds een laparoscopische galblaasoperatie had uitgevoerd. De lieve man was gelijk van zijn stuk, de magie was gebroken, zo’n vraag had hij nog nooit op zijn bordje gehad. Zijn collega, een zij, opereerde mij uiteindelijk met veel kennis en vakmanschap. Nog menigmaal troffen we elkaar waarbij vanuit verschillende disciplines we beroepsmatig kennis uitwisselden.

4. Negeer triage tijdens een telefonisch verzoek voor een consult, maak duidelijk dat triage onwettig is. Sta er op een afspraak te willen maken, ongeacht de kwaal waarvoor u komt. Bij triage doet de assistente van de gemiddelde huisartsenpraktijk alle moeite om de in haar (geschoolde?) ogen niet urgente gevallen als een portier van een discotheek buiten de deur te houden. Neem daar geen genoegen mee. Het is wettelijk niet toegestaan, wordt slechts gedoogd. Als u een afspraak wilt maken bent u de enige die dat bepaald. Assistentes (ook bij poliklinieken) willen zich (vaak) belangrijker voelen dan de arts. Bij HAP Weerdsingel is dat niet anders.

5. Laat de afspraak voor een consult bij HAP Weerdsingel schriftelijk vastleggen, per e-mail, per brief, desnoods per fax. Daardoor kan er achteraf niet meer gejokt worden door de artsen aan de Weerdsingel. Ziekenhuizen doen niet anders dan een afspraak schriftelijk vastleggen, vaak via de post verstuurd. Geurts en de zijnen kunnen dan niet meer de bekende mantra’s van stal halen ‘dat een en ander niet meer is na te gaan, of dat de assistente ontslag heeft genomen en inmiddels onbereikbaar in Verweggistan woont’.

6. Neem tijdens een belangrijk consult een getuige mee, of maak gebruik van een dictafoon. Zet deze bij een belangrijk gesprek aan vanaf de eerste zin.

7. Indien nodig, ingeval het noodzakelijk is de glimlach van huisarts Geurts vast te leggen, maak een video, een foto met datum kan ook. Het verschil tussen een consult van de glimlach of van een zwaar verkrampt gezicht op het eigen gelaat schijnt voor sommige menselijke wezens maar moeilijk te kunnen worden onderscheiden.

8. Geef huisarts Geurts de indruk dat ze belangrijk is. Laat blijken dat je haar serieus neemt, desnoods lief hebt, ook als dat niet zo is.

9. Neem nooit een medicijn als je twijfelt, neem bij twijfel een of tweemaal een second opinion, raadpleeg internet minutieus zoals arts Coumou onder andere voorstaat.

10. Vraag vanaf dag 1 een kopie van je patiëntendossier bij HAP Weerdsingel, controleer het dossier, kijk ook naar reeds gemaakte aantekeningen, de zogenaamde persoonlijke visie van de huisarts (het dominee of psycholoogje spelen). Indien je je niet kan vinden in het dossier, verwijder voor jou onjuiste dan wel onwelgevallige passages. Vraag na elk 2e of 3e consult een kopie van de aanvullingen op het dossier. Bestudeer de aanvullingen en indien nodig, verwijder (of laat verwijderen) dat wat je niet zint. De arts zal zich genaaid voelen, met een glimlach op het gezicht rood aanlopen als een kreeft of wit wegtrekken als een ouderling waar het woord Gods in is nedergedaald, uitstekend. De inzage in je dossier is wettelijk je recht, alsook het te wijzigen of desnoods het te vernietigen. Weigert de huisarts medewerking te verlenen aan het opvragen van het dossier, dan is de kortste weg: aangifte doen wegens diefstal bij de politie.

11. Als je ondanks je voorzorgmaatregelen, of misschien juist daardoor, moe wordt van HAP Weerdsingel, en die kans is niet ondenkbeeldig, zoek dan snel een huisarts op waar je wel vertrouwen in hebt. Er zijn nog heel goede, lieve en integere huisartsen op de wereld die respect verdienen, ook in Utrecht, zelfs zo mocht ik jaren geleden ervaren, op een steenworp afstand van HAP Weerdsingel.

.

_________________________________________
Relevante artikelen die deel uitmaken van de serie
DOCUMENTO ARTE MAFIA – MEDICO

Frank Brus, moeten ‘peutermelk-artsen bij Danone-Nutricia’ ook gezonde vrouwenborsten amputeren?
St. Antonius Ziekenhuis Nieuwegein: De Sovjet-Russische schildklierpsychiaters
Herman Kyosen Kief: Boeddhist zonder Zen
HAP Weerdsingel: ‘Bedrieglijke codes & minachtende H&M-rokjes’
Patiëntendossier, stoned als een Jansen Steur garnaal
Schone handen en de steriele beerput van de Dood

Mediumistic Journalism, paranormale onderzoeksjournalistiek, bevat tevens de series

DOCUMENTO ARTE MAFIA – MEDICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – JUSTICIA
DOCUMENTO ARTE MAFIA – QUIMICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO

DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – CURA
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – REENCARNACION
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – ARTE POR ARTE

_________________________________________________

 

TOEGEVOEGD 13-11-2015

TROUW 8/11/15
Stop met het voorschrijven van pillen

“Essay De Deense hoogleraar geneeskunde Peter Gøtzsche bepleit een dubbele revolutie in medicijnenland. Patiënten dienen (bijna) altijd af te zien van pillen. En producenten horen niet meer hun eigen middelen te testen. Laat dat maar over aan onafhankelijke onderzoekers.

Van medicijnen kun je beter worden, maar de kans is niet denkbeeldig dat je eraan doodgaat. Dat gebeurt zelfs op grote schaal; de pillenindustrie heeft meer doden op haar geweten dan de maffia. De Europese Commissie schat dat jaarlijks 200.000 burgers van EU-lidstaten overlijden aan bijwerkingen; in de VS sterven ieder jaar 100.000 mensen aan geneesmiddelen die op een correcte manier zijn toegediend, en eenzelfde aantal door verkeerd gebruik (een te hoge dosis, of omdat ze contra-indicaties hebben).”

.

.TOEGEVOEGD 03-12-2016 Integriteittest voor geneeskundestudenten

AD.NL 3/12/16
Erasmus MC ontwikkelt ‘horkentest’ om botte arts te weren

Het Erasmus MC maakt korte metten met botte, ongeïnteresseerde artsen. Wie geneeskunde wil studeren, moet voortaan een integriteittest doen.

,,De universiteit heeft last van dit soort studenten”, zegt professor Axel Themmen die de selectiemethode ontwerpt. ,,Ze stellen zich asociaal op tegen medestudenten en docenten. En het vermoeden bestaat dat dit óók de types zijn die later verkeerd omgaan met patiënten en collega’s. Daarom wil het Erasmus MC selecteren aan de poort.”

______

Bijzonder initiatief van het Erasmus MC, universitair medisch centrum Rotterdam.
Een ballotage die ik in de bovenstaande Weerdsingel-column als volgt al bepleitte: “In het verloop van een medische studie zou het aanbeveling verdienen te bekijken wat de werkelijke motieven zijn van de arts in opleiding, en daarop als bij een prestigieuze universiteit te balloteren.”

Mijn aanbeveling september 2015 gedaan, vond zijn oorsprong in ervaringen als patiënt én als voormalig docent en coördinator aan twee Nieuwe Lerarenopleidingen, de huidige Universitiy of Applied Science. Vanaf 1975/1976 werden (bij de NLO Nijmegen) alle nuldejaars geballoteerd door een toelatingscommissie waarvan ook ik deel uitmaakte. Voor plaatsing was de cijferlijst niet meer alleen maatgevend, zoals nu ook bij het Erasmus MC het geval is.

 

TOEGEVOEGD 08-08-2017

MEDIUMISTIC JOURNALISM 09/07/2016
HAP Hippocrates – Vijfsterren huisarts Nico van Hasselt

Huisarts Nico van Hasselt laat zien dat praktijkvoeren echt anders kan. Leven is altijd een roeping, ook zonder roeping.

“Bezieling is er in vele soorten en maten. Mozes, een medium, een boodschapper der Goden, zag een brandende braamstruik die maar niet wilde verteren, en werd innerlijk geraakt. Albert Schweitzer, musicus, orgelbouwer en theoloog, werd in Elzas-Lotharingen gegrepen door Bartholdi´s beeld van een melancholieke neger, en vertrok spoorslag als zendingsarts naar het Afrikaanse Lambaréné. Stephen Hawking keek iets te lang en te diep in een zwart gat, en wist waar hij zijn leven aan wilde wijden.”

 

TOEGEVOEGD 08-08-2017

NOS NIEUWSUUR 07/08/2017
De oudste huisarts van Nederland (93): aan vakantie doe ik niet

“Nico van Hasselt is de oudste nog werkende huisarts in Nederland. Hij houdt iedere dag vanaf 07.00 uur ‘s ochtends spreekuur en doet gemiddeld acht huisbezoeken per dag. Ook ‘s nachts en in het weekend kunnen zijn patiënten bij hem terecht.

Aan stoppen denkt de 93-jarige voorlopig nog niet. Hij werkt al meer dan zestig jaar non-stop, aan vakantie doet hij namelijk niet. Voor hem staat de patiënt op nummer één. Volgens Nico is een huisarts er niet “om te verdienen maar om mensen te dienen””

 

 

Update 02-01-2018

__________________________________________________________________________________

© MARTIEN VERSTRAATEN
Psychic & mediumistic healer. Past life regression therapist.
Into practice since 1985 (Holland, Curaçao, Brazil, Spain).

Mediumistic journalist. Author.

Formerly professor of visual arts
HAN University of Applied Sciences,
Department of Visual Arts, Nijmegen, Holland.

Formerly professor of visual arts & metaphysical methodology
NHL University of Applied Science
Formerly Faculty of Education of the Leeuwarden Polytechnic,
Department of Visual Arts, Groningen/Leeuwarden, Holland.

Formerly governor of art and culture
Member of the board for Cultural Advice of the County of Groningen
Groningen, Holland
Member of the general board of the Groninger Museum
Groningen, Holland

_______________________________________________


DESTINATIONS
– Laboratory for Intuitive Intelligence
Spain – Holland – Curaçao – Brazil
CONSULTORIO PARANORMAL ANDALUCÍA
Jerez de la Frontera, Cádiz, Spain

www.martienverstraaten.com