Willem K.Coumans: Martien Verstraaten exposeert in Venlo
Martien Verstraaten debuteert in Venlo
Willem K. Coumans, Press / Het Vrije Volk 09-04-1969, Rotterdam / Holland
In galerie Romerhuis aan de Kwartelmarkt te Venlo beleeft Martien Verstraaten uit St. Odiliënberg zijn eerste tentoonstelling. Hij exposeert er tot 1 mei dertien schilderijen uit 1968. De schilder werd 23 jaar geleden in Venlo geboren en studeerde aan academies in Amsterdam en Antwerpen; enige tijd geleden vestigde hij zich met vrouw en kind in zijn huidige woonplaats, waar hij zich behalve met schilderen ook bezighoudt met ‘onderwijs’ in vrije expressie aan kinderen.
Zijn expositie is er één van het gelukkige soort, ondanks het getal 13 dat zijn werkstukken aankleeft. In het foldertje dat zijn expositie begeleidt schrijft de bekende schilder Karl O. Götz over het talent van Martien Verstraaten en over diens invloed van de vroegere Braque. Er zal nog veel moeten gebeuren, zegt Götz, eens bentgenoot van Appel, Jorn en Corneille in de beweging Cobra, maar ik ben er van overtuigd dat Martien het zal halen. Het harde werken van een jonge schilder begint pas goed als hij de academie verlaten heeft en zijn eigen ideeën kans krijgen zich te ontwikkelen. “Toen ik 23 was, was ik sterk beïnvloed door Paul Klee. Pas met 30 jaar kon ik mij vrijmaken van alle invloeden van andere meesters.”
Omgeving
Martien Verstraaten’s debuut toont een schilder in volle ontwikkeling, een kunstenaar op zoek naar een eigen vorm. Martien Verstraaten is een lyrische zanger-in-kleur. Hij laat zich inspireren door de dingen uit zijn directe omgeving, maar ook door muziek. Zijn coloriet is beurtelings excessief en ingetogen. Hij is wel een stemmingsschilder, maar tegelijkertijd toont hij vormwil. Het fauvistische kleurgeweld van de vroege Braque heeft hem niet onberoerd gelaten, maar ook Verstraaten is op zoek naar de regel die de emotie ondergeschikt maakt aan de vorm. Gevoel voor maat en discipline voerde Braque naar zijn lyrisch cubisme. Waar Verstraaten zal uitkomen is niet te voorzien. Zijn verkenningen in het wonderland van kleur en vorm zijn nog te weinig absoluut om voorspellingen zin te geven.
Experimenten
Zo te zien werkt Martien Verstraaten hard aan zijn schilderijen. Ze komen er niet spontaan uit en ze geven zich ook niet makkelijk gewonnen, al spreken de kleuren, die zuidelijk gestemd zijn, sterk aan. Het zijn stuk voor stuk experimenten en met name zijn dat de niet bijster gelukte Collage-doeken. Men zou de schilderkunst van Martien Verstraaten ‘huiselijk’ kunnen noemen. In zijn schilderijen brengt hij allerlei voorwerpen uit zijn omgeving – de huiskamer vooral – bij elkaar, en wel zo dat zij op goede voet met elkaar komen te staan in een bezield verband van vorm en kleur, heel dynamisch soms en brutaal; onrustige stillevens, om het eens paradoxaal te zeggen. Martien Verstraaten lijkt bewust te streven naar contrasten en spanningen en verenigt bijvoorbeeld in het hierbij afgebeelde doek van een interieur abstracte en figuratieve elementen tot een dwingende en fascinerende verbeelding, die in zijn talent doet geloven. Ook de muziek heeft sporen in het werk van Martien Verstraaten achtergelaten. Er schuilt veel muziek in zijn schilderijen. Dat hij ook zijn ‘vingeroefeningen’ toont, is een boeiende ervaring bij het bekijken van de ‘momentopname’ van een jonge schilder die deze expositie is. Martien Verstraaten kan nog alle kanten uit.
Zie overzicht:
Paintings, 1968-1971
Paintings, 1972-1978
