Firewalls as from World War II

 

Blinde gevels die het verhaal vertelden van hun bewoners die door bombardementen dakloos waren geworden, kenden we al uit de periode gelijk na de Tweede Wereldoorlog. Rotterdam spande nationaal de kroon met kraters die de bommen hadden achtergelaten en gaandeweg tot architecturale littekens waren verworden. Naast het Venlo uit mijn kindertijd, kende vrijwel elke Nederlandse gemeente dergelijke gaten van onvrijwillige planologische makelij. De gaten met in het midden een bemoste berg puin, werden links en rechts geflankeerd door blinde gevels waar de sporen van eerdere bewoning nog zichtbaar waren.

De naoorlogse zogeheten ‘wederopbouw’ kostte tijd en geld. Het was usance om prioriteit te geven aan gaten welke voor onmiddellijke herbebouwing in aanmerking kwamen, en welke niet. Vele gaten bleven daardoor decennialang het stadsbeeld ontsieren. Het oog van de Nederlander raakte aan de stedenbouwkundige ‘Fremdkörper’ gewend met het vuilwitte eczeem van kalk en gebladderde verf op dode buitenmuren. Ook anno 1970 kende Nederland, weliswaar niet door oorzaken van oorlogszuchtige oorsprong, de bekende blinde muren in haar steden. De ogen van burger en bestuurder waren door de naoorlogse periode met afbraakbeelden, vertrouwd geraakt. Roermond was de eerste Nederlandse en wellicht ook Europese gemeente die opdracht gaf een dergelijke blinde buitenmuur nieuwe ogen te geven. De Nederlandse mammoetwandschildering werd geboren, Martien Verstraaten was de eerste Nederlandse kunstenaar die het project realiseerde. Zie: The Wall – First Dutch mammoth mural project

 

FirewallOverzicht S

Firewalls in the Netherlands as in World War II