Martien Verstraaten, Psychic & Mediumistic Journalist

Samen Zorgen Huis Leudal, Baexem: Limburgse huichelaars, hypocriete bestuurders… en voortreffelijke verpleegsters en verplegers

Zondag 1 januari 2023 10:26 a.m. Op deze eerste dag van het nieuwe jaar in de pen gekropen voor het eerste artikel over de ‘goddelijke voorzienigheid’, die, in 2021 via degene die mijn zoon zou moeten heten, mij naar het feodale ‘gesticht’ Samen Zorgen Huis Leudal in Baexem deporteerde. Dit in afwachting van een noodzakelijke chirurgische ingreep door de urologen van het St. Jans Gasthuis in Weert. De werkelijke motieven voor deze deportatie in vredestijd kunnen, naast vermeend medische indicaties, fijntjes worden gedistilleerd uit significante passages van het patiëntendossier van huisartsenpraktijk Neer. Uit dit gedetailleerde persoonlijke dossier welke in mijn bezit is, zal in een thematisch opvolgende column betreffende vermeende Limburgse familieverbanden, de waarheid indachtig, worden geciteerd. Dat ik het volhield in ‘gesticht’ Samen Zorgen Huis Leudal was niet te danken aan het bestuurlijke management, in tegendeel, maar aan de uiterst toegewijde verpleegsters en verplegers welke 24 uur stand-by waren en waar ik vrij snel een bijzondere band mee kreeg. Als paranormaal medium, die medisch gezien weliswaar betere dagen had gekend, gaf ik zowel vanuit mijn bed als daarbuiten consulten aan een significant aantal van het verplegend personeel en een administratieve functionaris. Het betroffen inzichtelijke consulten op basis van paragnostische waarneming, astrologische informatieopbouw en het regressief in kaart brengen van ervaringen uit vorige levens (reïncarnatieve patronen). Gezien de royale belangstelling enerzijds en mijn bedlegerige parttime beschikbaarheid anderzijds ontstond er zelfs een (kleine) wachtrij voor de consulten. Deze consulten gaven mij als medium afleiding, droegen duidelijk bij aan het verbeteren van het moeizame herstel dat mijn deel was, niet in het minst door de blije gezichten en oprechte bedankjes van ‘mijn’ tijdelijke cliënten, de verpleegsters en verplegers, die ik wegwijs had kunnen maken in aspecten van hun eigen leven: ingrediënten van hun verre verleden (het vorige leven), verleden, heden of toekomst in het huidige leven. In schrille tegenstelling tot het permanent toegewijd verzorgend personeel was de kwaliteit van wat ik gemakshalve het management noem, erbarmelijk: onprofessioneel, amateuristisch, bedillend, knellend en vooral de waarheid glansrijk geweld aandoen. Een permanente aanslag op gemoedrust en herstelvermogen van de patiënt! Toekomstige patiënten zijn hierbij gewaarschuwd, zowel op institutioneel als op persoonlijk niveau. Lees contracten, de kleine lettertjes, minutieus, ga niet af op mondelinge verklaringen en laat daarbij zo mogelijk eveneens een clausule in het contract opnemen om zorgcoördinator juffertje Marianne Meijers, of meeloper Wiel Derikx te verbieden zich in je kamer te mogen bevinden. Het contract, de kleine lettertjes Het overkwam mij, het zorgcontract werd door mij na aankomst op een naargeestige namiddag, meer dood dan levend, getekend, erop vertrouwend dat alles in orde was. Tenslotte hadden “zoon” Jiri Verstraaten, de man van de deportatie, en “zorgcoördinator” Marianne Meijers, als ware het partners in een zorghuwelijk, het verblijf de dagen eraan voorafgaand ‘volledig’ voorbereid. Niet dus. Met mijn jaarlijks door CAK verstrekte (geldige) internationale zorgpas, European Health Insurance Card (EHIC), kon buiten mijn woonland Spanje met gesloten beurs bij elke Nederlandse zorgaanbieder worden aangeklopt. Juist ja, maar niet in Baexem die afweken van alle zorgaanbieders die door het uitvoerend orgaan, Zilveren Kruis (Groep Buitenlands Recht), werden geaccrediteerd. Ik was dus gedeporteerd naar een voormalig klooster voor eertijds religieus gevangen nonnen, een huidige zorginstelling waar ik voor een niet onaanzienlijk deel de inkwartiering zelf moest betalen. Geld waarover ik op dat moment niet beschikte en conform mijn internationale zorgpas ook niet over hóefde te beschikken. Marianne Meijers aan het ziekbed 1: de belofte Nadat de Limburgse freule Meijers voor de zoveelste keer met allerlei onnodige administratieve poespas mekkerend aan mijn ziekbed zat werd mij te verstaan gegeven dat ik mijn verblijf voor een deel zelf diende te bekostigen. Het was mij even onduidelijk wie me deze loer had gedraaid, Marianne Meijers dan wel de spirituele zoon annex manager Jiri Verstraaten, of beiden. Met dit financieel zwaard boven mijn hoofd maakte ik aanstalten onmiddellijk te vertrekken uit Huize Baexem, en met de bengelende slang uit mijn onderlichaam een ander onderkomen te zoeken en te vinden in de Limburgse middle of nowhere. Freule Meijers, wellicht, welhaast zeker, bevreesd voor negatieve publiciteit, bood onmiddellijk een oplossing aan waardoor ik niet zou hoeven te vertrekken. Het financiële aspect, aldus Meijers in haar reactie op mijn besluit, kon gevoeglijk als vergeten worden beschouwd. Op mijn (onderzoekende) vraag hoe dat dan gerealiseerd zou worden, werd geantwoord (in vergelijkbare bewoordingen): “Dan dragen we [de Stichting Samen Zorgen Huis Leudal] de kosten zelf”.*** Marianne Meijers aan het ziekbed 2: de ontkenning Wat schetste mijn verbazing toen enige weken later de rechter- of linkerhand van Meijers, Wiel Derikx, (voormalig) voorzitter ‘Baexem en omstreken’, zich OOK ineens om en nabij mijn bed nestelde en me maande de kosten voor mijn verblijf te voldoen. Van een afspraak tussen mij en zorgcoördinator Meijers was hem niets bekend, althans zo werd me meegedeeld. Onmiddellijk wist ik dat er dikke stront aan de Baexemse knikker was in Huize Zorg. Je bent tenslotte medium of je bent het niet. En voorspelbaar kwam Meijers alras opdraven, ik had geen tijd om ziek te zijn terwijl ik toch meer dan ziek was, om te vertellen dat ze een dergelijke afspraak NOOIT met mij gemaakt zou hebben. Ik kan de lezer alleen maar meedelen dat een van beiden, zij of ik, een aartsleugenaar is. Wie, dat kan de lezer het beste zelf uitmaken. Ingeval ik in goede gezondheid had vertoefd zou ik wereldgehakt hebben gemaakt van Meijers en kompanen. Gezien mijn verslechterende conditie had ik echter weinig keuze. Marianne Meijers aan het ziekbed 3: aanmaning in vele delen Meijers woonde welhaast in mijn ziekenkamer, verbaal geuite financiële aanmaningen, wapperen met documenten en staten. Vanuit mijn metalen ziekenhuisbed en met een Spaans mobiel met Spaans abonnement zocht en vond ik noodgedwongen tussen hevige blaaskrampen door contact met een ver familielid uit de 2e of 3e graad, een voor mij volledig onbekende oomzegger die bereid was een voorschot op een nog niet uit te kunnen keren erfenis onmiddellijk en met spoed naar mij over te maken. Neen, we waren juffie Meijers erg dankbaar. Marianne Meijers …