Ut Bid

Hoe zat het nou precies met ut Bid? de smeekbede van de uitslovers van het Holland Belgium Bid voor het binnenhalen van de organisatie WK 2018. Om die vraag te beantwoorden schakelen we gelijk over naar Jack Spijkerman, herstel, Jack van Gelder, of was het nou Jack Bemelmans.

‘Hallo Zürich, hoe is de sitoeasie op dit moment’, hoor ik Tom Egbers braaf naar de bekende weg vragen? ‘Jack, kun je ons nog meer vertellen van iets waar niets meer over te vertellen valt, gewoon goedkoop en slap lullen via een dure beeldverbinding? En hoe is ut met de status van ut Bid, hoe staat vandaag de dag ut Bid er nu eigenlijk voor, of liggen we achter?’

‘Nee Tom, dat nou ook weer niet, volgens de internationale pers is ut Bid, ons Bid dus, erg goed ontvangen, dat moet gezegd worden, maar je weet het maar nooit met die club van Blatter.

In de wandelgangen van de FIFA-bunker waar we ons bevinden, gaat men er van uit dat ondanks de vroege vorst Rusland hoge ogen zal gooien met hun Bid. De Dostojevski-paarden voor de trojka hier en trojka daar, staan al trappelend aangespannen, zo heb ik horen verluiden. Verder moeten we Engeland ook niet uitvlakken, en dat doe ik dan ook niet. Naast Beckham en Prime Minister David Cameron heeft ook Prince William geprobeerd om Blatter welgevallig te zijn. Ut Bid van ons-kent-ons, kan het nog knap lastig krijgen, dat wil ik je wel vertellen.’

‘Jack, waar sta je nu?’

‘Nog steeds in de catacomben van Blatters FIFA, Tom.

Ik krijg net in mijn oortje dat Gullit in een een-tweetje met Cruyff aan het scoren is. Voor open doel heeft hij alle kritiek van links Nederland over privileges en dollardictatuur weggewuifd en vervolgens de bal van ut Bid dwars door de touwen gejaagd. Of het helpt weten we pas straks, de spanning is om te snijden, vreselijk gewoon. Ja, wat die man kan, grenst aan het onvoorstelbare. Wat zeg je Tom, nee ik bedoel niet Blatter Tom, maar Gullit. Als voormalig sterspeler is geen doel heilig meer voor hem, of doelen alle heiligen op de middelen, hoe zeg je zoiets Tom. Hij knalt alles en iedereen er in, in het doel dus.’

‘Ja, Jack, maar nou even terug naar ut Bid. Jack, ben je er nog, blijf wel bij de les.’

‘Ja, Rutte heeft zich er ook mee bemoeid (met ut Bid, red.), en als alles niet lukt maken we volgens Rutte nog een kans op de Olympiade in 2064, de EK in 2070 of desnoods de WK in 2084. Tegen die tijd zullen de melktandjes van Rutte wel vervangen zijn door bruin brabbelende VVD-stifttandjes naar we gevoeglijk mogen aannemen. Maar we moeten de uitzending onderbreken Tom, want er is hilariteit rondom de helikopter van slijmjurk Poetin, die als voormalige KGB’er eergisteren als eerbetoon aan Blatter hem een bos Siberische veren in zijn warme kont stak, maar ik hou het niet meer Tom, ik moet nu echt weg, ik sta op springen.’

Egbers en van Gelder zullen ongetwijfeld nog ongegeneerd zijn doorgegaan met het zich aan elkaar laven met de uitbeelding van journalistieke prullaria, al overschakelend van Hilversum naar de catacomben van ‘hier is Zürich’, via Londen (besneeuwde Tower Bridge) terug naar de Studio in Hilversum.

Naast de journalistieke prullaria van Tom en Jack die uit de FIFA-‘bunker’ opstijgt, wordt duidelijk dat politiek gezien hier grote belangen op het spel staan die met sport niets van doen hebben.

De intenties herinneren aan de periode van kanselier Hitler die eens de Olympische Spelen van 1936 voor zijn karretje spande, geholpen door toenmalig IOC-voorzitter Avery Brundage en oprichter De Coubertin. De Coubertin was geporteerd door een uitspraak van de bisschop van Pennsylvenia, welke luidde:

L’important dans la vie ce n’est point le triomphe, mais le combat, l’essentiel ce n’est pas d’avoir vaincu mais de s’être bien battu. (Het belangrijke in het leven is niet de triomf, maar de strijd, het essentiële is niet om te hebben gewonnen maar om goed te hebben gestreden.)

‘Deelnemen is belangrijker dan winnen’, zal met De Coubertin ongetwijfeld ook Hitler gedacht hebben. Met de Spelen kon hij het propagandamiddel voor nationaalsocialistische politiek inzetten. Spijtig voor hem dat een niet-Ariër, de ‘zwarte’ atleet Jesse Owens, er met vier gouden plakken vandoor ging. Owens kreeg geen hand van Hitler, maar eenmaal terug in Amerika ook niet van de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt. Ook in China werden door de toekenning voor de Spelen van 2008 de sportieve principes verkwanseld. In een ruil tussen Chinees expansionisme en de economische marktwerking van het Westen moesten de mensenrechten het ontgelden. Balkenende en menige minister van economische zaken uit de deelnemende landen zaten ‘humanitair’ op de voorste rij. Er stonden, de vele doden op het Plein van de Hemelse Vrede in 1989 ten spijt, te groot geachte economische belangen op het spel.

Wat in Zürich gebeurt is politiek gezien nagenoeg hetzelfde als in het Duitsland van 1936 of in China van 2008. Maar dat is natuurlijk quatsch zal van links tot rechts geroepen worden, of toch? Sepp Blatter, als voorzitter van de FIFA, is een ‘respectabele’ sportmaffioso, ook al gaan de keurige politici zonder strafblad daar niet van uit. We hebben allemaal wel eens een vlekje op ons blazoen, zeker in de sport. Opmerkelijk is dat Blatters blazoen door de jaren heen van onder tot boven vol is geraakt met vervuilde oliedollars uit een nabijgelegen smeerpijp. De vlekken staan hem wel erg goed, conform zijn conduitestaat, eerlijk is eerlijk. Zelden zagen we zo’n markante dictator in vredestijd, een dictator van een corrupte organisatie als de FIFA. (David Gallop. How They Stole The Game. 1999).

Als Blatter gezeten in een Mercedes Pullman met zijn gat vol Siberische veren de A4 ongehinderd als oprijlaan naar een van de voetbalstadia mocht gebruiken, en hij de Nederlandse wetten kon laten aanpassen, oranje mini-jurkjes zou kunnen laten arresteren, dan had de Nederlander (ik ben er eigenlijk geen) te maken gehad met de bezetting door een vreemde mogendheid. Als er één Russische bommenwerper van het type TU-95 MS Bear het Nederlandse luchtruim maar even nadert stijgen F-16’s van de Quick Reaction Alert vanaf vliegbasis Leeuwarden al op. Als een compleet contingent FIFA-bestuurders met corrupte Siberische struisvogelveren in hun kont Nederland wil overnemen, wordt naast de belastingen het strafrecht veranderd, en worden rode lopers uitgerold vanaf de Rotterdamse Kuip tot aan het Eindhovense PSV-stadion. Geen enkele volksvertegenwoordiger met een Quick Reaction Alert was en is present.

De Spanjaarden en Portugezen, de mannen van het Iberische Bid, die als latino’s bij mij normaliter een potje kunnen breken, bakten het nog bruiner. Poetin maakte het al bont door de FIFA bij monde van Blatter te fêteren met een ruiker bestaande uit Siberische veren. Maar de Spanjaarden en Portugezen gingen in hun geacteerde waardering voor Blatter en zijn FIFA nog een stapje verder. De veren in Blatters achterste werden door de mannen van het Iberische Bid opzij geschoven om zich als hielenlikkers in het holst van de nacht omhoog te werken naar de spirituele ziel van Blatters Hogere Sport Zelf.

De FIFA, slaapdronken en met een hangover van de laatste corruptieschandalen, werd openlijk en voor het oog van de hele wereld door de Iberische broeders onthaalt op een aubade van geveinsde onkreukbaarheid, met enkel en alleen het doel om het WK 2018 binnen te kunnen halen. Een grotere leugen, naast Poetins KGB-gereutel, heb ik zelden moeten aanhoren.

Als afsluiting van al het Bid-brevieren besloot Blatter de ceremoniële FIFA-operette met een ‘gevoelige’ speech. Hij noemde en roemde de zegeningen voor de sport en durfde zelfs de woorden Humanity en Sprituality in de mond te nemen. Blatters huichelarij is ook terug te vinden in eigen land. De nationaal en internationaal amper bestrafte doodschop van Nigel de Jong tijdens het WK in Zuid-Afrika staat collectief nog immer in ons geheugen gegrift. Het beeld van zijn volledig gestrekt been als een vol gespierde betonnen paal op de anatomisch zeer kwetsbare borst en het hartchakra van de tegenstander. En de weken erna de vergoelijking van het delict door officiële KNVB-bestuurders in alle toonaarden. De ruggengraatloze KNVB is wat de FIFA in het groot is, waar topsport alleen nog maar economische belangen dient en waar kapotte lichamen gemiddeld 10 jaar te vroeg komen te overlijden. Ut Bid samen met de buitenlandse Bids uitmondend in de definitieve toewijzingen door de FIFA dienden enkel commerciële en politieke belangen.

Spiritualiteit is een artificieel artikel geworden dat lonend is voor de Sportmaffia of voor het winkelwagentje van grootgrutters die met ‘Unfair Trade rozen’ alleen maar hun eigen bekkie spekken.