Mercurius lanceert WikiLeaks
Onzinnig, onrechtvaardig!‘ zo schreeuwden de mannen tot aan het begin van de 20ste eeuw toen in Nederland het kiesrecht voor vrouwen eindelijk werd ingevoerd.
‘Dit kan niet!’ riepen regenteske politici tot aan 1980 (!) toen De Wet openbaarheid van bestuur (Wob) het levenslicht zag, en we daardoor een inkijk konden krijgen in bestuurlijke keukens waar te vaak rotte galaballen op het menu stonden.
‘Irak heeft atoomwapens!’, declameerde Colin Powell onder Bush voor de Verenigde Naties in 2002. Naast de strop voor Hoessein was er geen slaghoedje voor een nucleair wapen te vinden.
‘Je bent en blijft moordverdachte!’ bleef rechercheur Lambert van Veen tot in 2002 roepen in de zaak van de vermoorde Andrea Luten. De ‘verdachte’, Richard Kelly, zat maanden onschuldig in voorarrest door de hobby in tunnelvisies van Van Veen en het OM.
‘Persvrijheid is slecht voor de democratie!’, verkondigde in WikiLeaks-verband CDA-spindocter Bert de Vries enkele dagen geleden voor DWDD. Als rechtgeaarde christendemocraat, welke organisatie een traditie heeft van obscure geheimhouding en manipulatie, is ‘democratie’ ineens het wachtwoord om misstanden nóg langer onder de pet te houden. Het zou een uitkomst zijn als WikiLeaks de hand zou weten te leggen op documenten die de Paus en zijn hoerige priesters voorgoed op het onderbroekenkruis zou kunnen vastnagelen.
‘Assange is een crimineel, een terrorist, ruim hem op!’ krijsten Amerikaanse senatoren als haviken anno 2010 voor CNN, bang als ze zijn door documenten te kunnen worden blootgesteld aan ooit eerder zelfgecreëerd billenblootsel.
Wie uit bovenstaand rijtje is de ware democraat, de ware hoeder van de Staat, de gezalfde voor onze samenleving? De ontspoorde, de vijand van de Staat is niet alleen extern te vinden, maar, sinds mensenheugenis, ook intern. WikiLeaks laat ons dat in alle glorie zien.
Mercurius
‘Mercurius’ als communicatief beginsel heeft al lang geleden zijn intrede gedaan in de samenleving waar we nu qua informatievoorziening mee worstelen. Mercurius laat zich niet ringeloren. De uitvinding van de boekdrukkunst was een zegen voor de mensheid en een ramp voor de clerus. ‘Heilige’ geschriften mochten niet door iedereen gelezen worden, men kon er eens wijs van worden. Een enkele medische specialist, nog stammend uit een feodaal geslacht, spreekt zijn patiënten nog het liefst toe met gebruikmaking van een soort potjeslatijn. ‘Door syfilis aan uw snikkel is het adenoïd in uw rectum wat verschoven waardoor encefalitis op de kaart komt’. ‘Doe dan maar 3 porties voor tafel 6, voor mij en de bevriende concubines die mij steeds achtervolgen’, zou ik dan antwoorden.
De macht van Mercurius, de boodschapper der Goden, de planeetinhoud van het vrije woord is niet meer te stuiten. Een zielenpoot van een agent kan de burger nog wel bekeuren als hij als puberale dienstklopper voor eikel wordt uitgemaakt of een middelvinger onder zijn neus wordt gewreven. Maar daarmee is de sterke arm van vandaag wel ongeveer aan het eind van zijn Latijn. Majesteitsschennis of belediging van een bevriend staatshoofd is qua vervolging door het OM al bijna geen haalbare kaart meer.
Mercurius gaat verder. Via een gesprongen condoom in Zweden proberen de Amerikanen WikiLeaks-coryfee Julian Assange te vangen en het liefst rechteloos in Guantánamo Bay onder te dompelen in baden van politieke urine. Obama is een minder beroerde president dan Bush, maar ook niet erg veel beter.
Mercurius doet zijn werk en zal dat blijven doen, zoals Pluto dat deed met Balkenende, en ik voorzag wanneer Pluto hem voorgoed van de troon zou stoten (zie column: NS – Geborneerde Hufters – Prorail)
Mercurius laat zich niet ringeloren door het OM van Zweden of door Obama via Interpol. Assange zou gepakt kunnen worden, maar de informatiestroom via een van de duizenden WikiLeaks-kopieën kan nooit meer gestopt worden. De macht van de communicatie is weer even aan de burger, zoals de eerste stakers in veenderijen of textielindustrie de macht opeisten en kregen tot wanhoop van de elite van werkgevers. Sympathisanten van WikiLeaks strijden met dezelfde soort wapens als de eigenaren van de sites die ze platleggen: Paypal, Visa, Mastercard, Politie, het OM, mogelijk ook Twitter werd uit de lucht gehaald. Overheden en multinationals reiken elkaar momenteel beminnelijk de besmette hand. Shell door Greenpeace altijd al als multinationaal geachte misdadiger gekwalificeerd, wordt via WikiLeaks eindelijk in Nigeria ontmaskerd.
Het gros van de Amerikaanse bestuurders leven nog in een archaïsch pre-mercuriaal tijdperk van voor de boekdrukkunst, de aardappelstempel of Japanse kalligrafie. Met precolumbiaanse katapulten wordt er op WikiLeaks geschoten in de hoop iets te raken, daarmee demonstrerend geen enkel contact meer te hebben met deze tijd.
Mercurius doet zich gelden. Alle boeken zou men kunnen verbranden. Alle 16-jarige hackers tijdens Onnozele Kinderen door de koningen Herodes van deze tijd kunnen laten oppakken. Maar de geest van Mercurius is niet meer te stuiten. In woord of geschrift gebracht, desnoods alleen als onuitgesproken gedachten, of gewoon in braille op zelfgemaakte kleitabletten.
Mercurius zijn werk, samen met Thoth en Hermes als boodschappers der Goden, is schitterend en van grote schoonheid. Julian Assange was en is een van die boodschappers (zo lang hij leeft). Assange moet wel een héél krachtige Mercurius met vele tentakels in zijn horoscoop hebben staan om de wereld zo in beroering te kunnen brengen.