Met het grootste Totaalgemak

Het postkantoor is stervende, heeft het hoofd bijna heel en al in de schoot gelegd. De winkels en kiosken van Bruna, AH en Totaal Gemak nemen het over, zo meldt de gezamenlijke folder met de logo’s van TNT post, ING en postkantoor waarvan ik er toevallig één in handen kreeg.

Vooral het woord totaalgemak raakte me diep.

Dat de mensheid het zover heeft laten komen, het zo ver geschopt heeft, om in haar onverzadigbaar verlangen de ander gans te willen dienen, totaalgemak heeft uitgevonden. Hoe mooi kan leven toch niet zijn, totaalgemak.

Al eerder hadden we met totaalgemak van doen. Het was ontroerend om te zien hoe banken zich diep menselijk voor ons én voor zichzelf wegcijferden en cijfers in spirituele rook lieten opgaan alwaar de IJslandse vulkaan onder de Eyjafjallajökull-gletsjer volledig van in de wolken raakte.

Door de banken hadden de producten wegcijferen en totaalgemak elkaar gevonden. Eén druk op de knop en… foetsie foetsie spaartegoed. Reden om de Postkantoortjes Nieuwe Tijd (PNT) eens feestelijk binnen te stappen op zoek naar totaalgemak.

De bemensing van de winkels in totaalgemak bestaat veelal uit diverse soorten Annies die allemaal Karin of Yolanthe heten, heel soms ook Kim, en die niet kunnen en willen worden gestoord door het veegvoetdeurmatbelletje als ze in filosofische mijmeringen zijn over de bruiloft van Wesley en Yolanthe, totaalgemak al zittend op hun eigen krent.

De afdeling literatuur van totaalgemak wordt geheel overwoekerd door topbladen als Privé, Weekend, Meiden, Paravisie en Vrouw, en door boeken met als titel Wilma hou op, Wesley ga toch door, Een godsdienstig parfum of Zij kwam van Pindarotsje, een eiland in de Gele zee. Ook de afdeling Voedingswaren en Allerlei is van alle gemakken voorzien en bevat allerhande kleurige en zoetgevooisde spekkies, eetbaar papier en karrenvrachten vol zwart geasfalteerde dropveters. De afdeling Gedoogd Amusement bevat schappen vol met pakjes sigaretten van het merk ROKEN IS DODELIJK NIETWAAR, met filter. Anno 2011 wordt de roker als straf verbannen naar een winderige hoek nabij kerk of kroeg om er schuldig en met voorovergebogen hoofd te moeten staan.

Van totaalgemak is ook sprake bij minister Uri Rosenthal.

Hij had van meet af aan er alles aan gedaan om het voorkomen van de executie van de Nederlands-Iraanse Zahra Bahrami te bepleiten, zo wilde hij iedereen enkele dagen geleden nog doen geloven. Eenmaal op het matje in de Tweede Kamer aangekomen probeerde hij als een Mubarak te redden wat er te redden viel, en berichtte hij schriftelijk:

Misleid door het van Iraanse zijde geschetste tijdpad zijn we niet toegekomen aan de zwaarst denkbare stappen, waarbij u moet denken aan mijn persoonlijke inzet in contact met mijn Iraanse collega of andere contacten op nog hoger niveau.

Bij totaalgemak hoort niet alleen wegcijferen, maar blijkbaar ook het ergens niet aan toe kunnen komen. Door het professoraal zitten op de luie kont was Rosenthal al scrabbelend in diensttijd niet toegekomen aan de zaak van de Nederlands-Iraanse Zahra Bahrami. We hebben het hier over het voorkomen van een executie door de Iraanse strop, of zoals achteraf bleek, als gevolg van een mogelijke marteling. Met het grootste totaalgemak probeerde hij zijn straatje schoon te vegen. De oppositie voelde hem aan de tand en van enige stille diplomatie was zo bleek na onderzoek, geen sprake geweest. Zowel Uri Rosenthal als Mark Rutte als zetbaas van de Nederlandse regering lieten Zahra Bahrami met het grootste totaalgemak aan haar lot over.

Het lijkt wel alsof de boterberg van de jaren ’60 weer terug is. Menigeen in politiek Den Haag heeft een royale kluit boter op zijn hoofd, Rosenthal, Rutte, maar ook de oppositie die weigerde minister Rosenthal van Buitenlandse Zaken naar huis te sturen, of desnoods vierkant het land uit te zetten, bijvoorbeeld op transport naar broederland de Verenigde Staten.

Internationaal gezien maakt het niet zoveel uit vanuit welke kant de totaalgemak-wind waait. Het torentje in Den Haag is qua omvang, inhoud en aard een stuk bescheidener dan het paleis van Hosni Mubarak in Caïro, maar de wind die al 30 jaar om beide bouwsels waait is qua aard dezelfde.

Macht corrumpeert, het is inderdaad een dooddoener, maar zowel op micro- als op macroniveau komen we diverse vormen van totaalgemak tegen als macht voor eigen gebruik.

Rosenthal loog over zijn geveinsde bemoeienis voor Zahra Bahrami. Rutte loog over de werkelijke motieven voor een missie naar Kunduz, en Jolande Sap loog eveneens toen ze Rutte aan een meerderheid voor Kunduz hielp. Rutte wil bij Obama in het gevlei komen en als een slechte acteur meespelen op het wereldtoneel, en mevrouw Sap uit Venlo is botergeil van publiciteit om na Halsema in het polderland te schitteren en mee te mogen doen in de landelijke politiek. Dan verkoop je toch gewoon je pacifistische principes en probeer je achteraf de achterban met geleerde versjes bij elkaar te lullen. Zelden heb ik een vrouw na afloop van het fractieberaad zo zien glunderen en schitteren, totaal-gemakzuchtig kraaien als een gereïncarneerde vrouwelijke haan met een teveel aan persoonlijke hormonen.

Bij de totaalgemak-affaire van klokkenluider Fred Spijkers konden we zien dat ook In Nederland macht corrumpeert. Nederlandse politici en de Nederlandse overheid handelden gedurende een kleine 30 jaar uiterst kwaadaardig en deden daarbij niet onder voor een totalitaire staat. Met zijn boek ‘Een man tegen de staat’ (ISBN 90 672819 5 6), deed journalist Alexander Nijeboer na een 3-jarig onderzoek verslag. De VPRO meldde: Zijn waargebeurde verhaal laat zich lezen als een spionageroman en is een onthullende reconstructie van Nederlands grootste klokkenluider schandaal. Met kennelijk het doel de waarheidsvinding te belemmeren logen bewindslieden 49 maal de Tweede Kamer voor, en loog staatssecretaris Van der Knaap volgens Nijeboer 28 maal naar aanleiding van Kamervragen, en bedreigde Spijkers met een wapen dat overdrachtelijk gezien ‘dodelijk’ zou kunnen zijn. Elf academici onder leiding van de Universitair docent prof. dr. Joep van der Vliet bevestigden de uitkomsten van het onderzoek, en toonden zodoende het totalitaire totaalgemak van opvolgende Nederlandse regeringen aan, we spreken over een periode van 30 jaar. Vele politieke partijen, van links tot rechts maakten vanaf 1984 deel uit van een van de regeringen die de schanddaden vanuit het Torentje lieten voortduren.

Naast Ben Ali van Tunesië, Ali Abdullah Saleh van Jemen is Hosni Mubarak natuurlijk een van de grootste venters op het gebied van totaalgemak, dat laten de beelden op Tahrir Square wel zien. Liegen is wel een van de belangrijkste ingrediënten om het beroep van dictator te kunnen uitoefenen.

Dictatuur, een ander woord voor totaalgemak, zit in de genen. In de genen van de representanten van een bank, multinational, politiek partij of religieus stelsel. De mate van gemanifesteerd dictatoriaal totaalgemak is daarbij ondergeschikt. Het is als bij Alzheimer of diabetes, de blauwdruk zit al in de genen vanaf de geboorte, en zal mede onder invloed van een aantal externe factoren zich later wel of niet manifesteren.

Het gen voor het type Mubarak, Bush of Pol Pot zit ook in menige politieagent, gewraakte rechter, volksvertegenwoordiger in de Tweede Kamer of in een van je beste vrienden. Tijdens de Duitse bezetting lieten dit type genen zich gelden in de vorm van NSB’ers die door de gelegenheid hun kans schoon zagen en konden opbloeien in kwaadaardigheid. De Amerikaan Warren Anderson, voormalig CEO van Union Carbid en wegens dood door schuld (culpable homicide) aangeklaagd in India werd niet uitgeleverd door de VS. Zelf eisten de Amerikanen bijvoorbeeld van de Nederlandse regering 134 keer (2002) om uitlevering van een Nederlands ingezetene. Samen met Spanje en Engeland is Nederland koploper in het uitleveren van onderdanen (Trouw). Collaboratie ten faveure voor eigen totaalgemak is mogelijk een van de ergste kwalen die een samenleving kan treffen.

Als medium, maar nog meer als reïncarnatietherapeut heb ik vele vorige levens en hun verbindend beginsel in beeld gekregen. Ik heb kunnen zien dat het virus van dictatoriaal totaalgemak, het misbruik van macht, zich bij eenzelfde entiteit in verschillende incarnaties en in allerlei vormen kan manifesteren. In het ene leven kan het zich manifesteren als het gedrag van een soort Hosni Mubarak, Bush of Sadam Hoessein (op macroniveau) en in een ander leven als de ‘sociale bewegingen’ van een zeer irritante bestuursvoorzitter, de rechten van een verdachte schendende rechercheur, een spekgladde misdaadjournalist of een bevriende relatie die je het bloed onder de nagels haalt. Albert Heijn noemde de dictator van der Hoeven niet voor niets eens Een haantje met de kop hoog in de lucht en de poten in de modder.

Als paragnost kun je soms aan één woord ‘horen’ dat je te maken hebt met een gereïncarneerde dictator van het type Stalin, maar dan in het lichaam van een ‘alleraardigst’ en ‘hulpverlenend’ mannetje of vrouwtje met een gezonde blos op de wangen.

Het is maar goed dat de genen van de ogenschijnlijk kleinere totaalgemak-zondaars niet de kans krijgen te domineren.

Waakzaamheid kan nooit kwaad, op macroniveau maar ook op microniveau, direct om ons heen of twee straten verderop.