In het land van Shiva

Foto (detail): Wikipedia / m-bot

In de ‘rape capital’ New Delhi werd de 23-jarige Indiase studente ‘Amanat’ op een beestachtige manier in een rijdende bus verkracht door 6 leden van het mannelijk geslacht. Verkracht door leden van het geslacht van de stenen lingam, de fallus, de lul voor insiders, het geslacht waar ook Dutroux toe behoort. De buschauffeur had blijkbaar geen beste dag, want het lukte hem niet de verkrachte en gemartelde jonge vrouw na het gezelschapsspelletje alsnog te overrijden. Daarna lag ze een uur op straat zonder dat een van de 1.205.073.612 inwoners van het ‘o zo spirituele India’ naar haar omkeek.

New Delhi ligt in het land van Shiva, waar heilige rivieren de spirituele shit opvangen en vervoeren naar de diepste dalen van menselijke waardigheid waar in overdrachtelijke zin paria’s en andere onaanraakbaren geacht worden hun karmisch stekkie te hebben.

In het land van Shiva waar ze de rode verf voor het zetten van de bindi, de stip nabij het derde oog, niet met wagonladingen vol jerrycans kunnen aanslepen, is het gewoon om ongestraft dagelijks duizenden vrouwen te verkrachten (New Delhi: elke 18 uur een verkrachting), te vernederen, te martelen, zonder dat de politie ingrijpt of politici zich maar enigszins roeren. Het zijn hoofdzakelijk de vrouwen uit de laagste kasten. De politie neemt zelfs vrijwel nooit een aangifte voor verkrachting op, zo melde ons het NOS Journaal. Het rokje zal wel te kort zijn geweest, te laat op straat, je hebt zeker je telefoonnummer gegeven, je hebt er met je ogen om gevraagd, zo laat de politie weten in het land van de duizenden tempels en hoogwaardige religies, de spirituele bakermat als innig voorbeeld voor vele therapeutische praktijken en bedrijven in holistisch Nederland.

In het land van Shiva, waar het wierookamateurisme zijn wortels heeft, wordt elke droge keutel tot wierookstokje omgebouwd om met containerschepen vol naar ‘spiritueel-arme’ landen als Nederland en België te kunnen worden vervoerd. Het hogere in India was ooit zo hoog gestegen dat de goeroes in hemelse aanbidding bijeen, vanuit kleermakerszit de dunne stront die uit hun spirituele endeldarm wegliep lieten opvegen door speciale bedienden. Tenslotte kun je niet zelf je met lagere chakra’s bezighouden, die ondanks het alleen maar water drinken, opspelen. Geen wonder dat je de opruimers van je eigen stront, de onaanraakbaren noemt.

De Indiase cultuur is na de Satyagraha van Gandhi, waar geweldloosheid deel van uitmaakte, en zijn strijd voor de harijans/dalits, de onaanraakbaren, nog niet zoveel veranderd. Hoe kan het ook, het zijn transformatieprocessen die reïncarnatief gezien eeuwen in beslag nemen, Martin Luther King en Nelson Mandela kunnen er over meepraten. De spirituele bodem van India is namelijk al eeuwen vervuild als de smerigste olievelden die Shell in Nigeria het licht liet zien. En daarin moeten dan frisse slaplantjes worden gepoot van het type ‘Jonge sla’, zoals P.C. Hooftprijswinnaar Rutger Kopland beschreef in zijn beste gedicht, waarbij hij literair de tranen even de vrije loop liet.

Met al het respect voor wat Mahatma Gandhi in een politiek roerige tijd bekokstoofde, is zijn Satyagraha wel een volledig achterhaald concept. Dat heeft de geschiedenis ons wel duidelijk gemaakt. Door een gevaarlijke filosofie en opvoedkundige mix van blind godsvertrouwen, geweldloosheid en het ‘toekeren van de andere wang’ (Lucas 6:29), verloor menige Jood door indolentie zijn leven in een concentratiekamp, welk leven wellicht gered had kunnen worden bij wat meer vertrouwen in de stem van het eigen ik, de godheid van de eigen persoon.

Mahatma Gandhi was in de kern helemaal niet zo’n geweldloze man, getuige zijn daden, gezinsleven en blijkens zijn horoscoop. Op een gewelddadige manier zette hij met succes geweldloosheid in, paragnostisch gezien, gewelddadig. Het gewelddadige aspect binnen Gandhi was ook de reden waardoor hij uiteindelijk door een moordenaarshand om het leven kwam. Energetisch is hij verwant aan Maarten Luther King en Nelson Mandela, welke laatste hopelijk nooit zal worden vermoord, maar uitgesloten is het niet. De geweldloosheid vindt vaak haar oorsprong in het ontkennen van de eigen schaduw van persoon of natie, waardoor innerlijke roofdieren worden ontkend en niet gedomesticeerd kunnen worden tot gewillige huisdieren die ons ten dienste staan. Na Connie Zweigs Ontmoeting met je schaduw (Zweig 2001), staat de trendy managementboekenplank tegenwoordig vol met soortgelijke titels.

In het land van Shiva is, zoals binnen holistische praktijken en bedrijven in Nederland waar het woord ‘heel’ je heel de dag in de oren toetert, weinig tot geen aandacht en/of ontkenning voor de eigen schaduw. Van enige adequate zelfreflectie voor eigen falen, de eigen schaduw, is vaak, ondanks een hoge opleiding, geen sprake. Daardoor kunnen analoog aan het ‘spirituele’ gedachtegoed van India waar geen schaduw mag bestaan, innerlijke beesten vrij spel hebben, en vele vrouwen bij bosjes wierook worden verkracht.

Waar ligt dat prachtige land van Shiva waar met een breekijzer vagina en onderlichaam onder het korte rokje kan worden opengebroken totdat de darmen er spontaan uitkomen, zoals bij de studente ‘Amanat’. Wie is de goddelijke persoonlijkheid Shiva die eigenlijk over ‘welzijn’ gaat, en vooral, wie zijn degenen die zich encanailleren met een spiritueel verkeerd vertaalde Shiva-energie.

Zoals er in India dagelijks duizenden baby’s incarneren en incarneerden die in hun vorige leven woonden en werkten in Koog aan de Zaan, het Brusselse Vilvoorde of nabij de City, het zakencentrum van Londen, zo incarneren er in Nederland en België jaarlijks wagonladingen vol met entiteiten die in een of meerdere vorige levens met de wierookstok zwaaiden in India of Pakistan en momenteel niet van kerriemengsels met rode stippen zijn weg te slaan of zich te pletter vasten met water.

Het is maar goed dat er zoveel individuele of collectieve incarnatielijnen zijn waarbinnen verschillende ‘landen’ zijn opgenomen, vaak in een bepaalde volgorde, veelal met educatieve oogmerken. Edgar Cayce gaf daar een serie voorbeelden van. In een bepaalde serie kwam wel Atlantis voor, maar China of Frankrijk weer niet, of andersom. Het is enigszins vergelijkbaar met het aanbod voor vakantievluchten van spekgladde prijsvechters met levensgevaarlijk brandstoffenbeleid zoals Ryanair, die het ene jaar Spanje en Italië wel in hun keuzelijn hebben, maar Portugal en Kroatië weer niet.

Tijdens opvolgende incarnaties is lering, ook in de vorm van ontspannende of luxe ervaringen, vaak de educatieve input. Vanuit mijn professie zie ik vaak op kilometers afstand waar de praktijk met een naam als Shiva de incarnatieve mosterd haalt.

Sociaal-cultureel kan het incarneren van entiteiten in een ander incarnatieland stevig bijdragen aan de hervorming van het bestel in het ‘gekozen’ land. Het wordt tijd dat horden sociaal bewogen entiteiten uit de Lage Landen na hun dood gaan incarneren in India, om daar de boel een beetje meer ‘heel’ te maken, maar liever niet die entiteiten die hier reeds incarneerden in wierookpraktijken met een naam als Shiva, want dan komt het nooit goed.

TOEGEVOEGD 21-04-2018

Nadat in 2013 de 23-jarige ‘Amanat’, de Indiase studente fysiotherapie, op een beestachtige manier werd verkracht en vermoord, is anno 2018 er in India politiek en ‘cultureel’ niets veranderd, de verkrachtingsgolven zijn zelfs in kracht toegenomen. De Volksrant bericht heden:

VOLKSKRANT 21-04-2018

Falende aanpak seksueel geweld kan Indiase premier politiek schaden

“De ene zaak draait om een 8-jarig meisje dat in de deelstaat Jammu en Kashmir werd verkracht en vermoord om haar etnische groep, een stam van islamitische nomaden, te intimideren. De vermoedelijke daders zijn hindoes, onder wie twee politieagenten en een lokale politicus van Modi’s Bharatiya Janata Partij (BJP). De andere zaak betreft een BJP-parlementariër in Uttar Pradesh die een 16-jarig meisje verkrachtte en daar tot nu toe mee wist weg te komen.”

“Het andere probleem is de culturele traditie. In de patriarchale Indiase cultuur zijn vrouwen ondergeschikt en kwetsbaar voor seksueel geweld. Verkrachting wordt gezien als een schande voor het slachtoffer, niet voor de dader. Verkrachting wordt soms gebruikt als strafmaatregel bij ruzies over bruidsschatten, familie­vetes of eerwraakkwesties. Dalit­vrouwen of vrouwen van lagere kasten zijn extra kwetsbaar, mede door de slechte sanitaire voorzieningen waardoor zij geen andere keus hebben dan zich buiten in het openbaar te wassen of hun behoefte te doen.” (bold toegevoegd, mv.)