SNS-inquisiteurs en de ‘Jelle Brandt Corstius Award’
In het medialandschap is het altijd komkommertijd. Een SNS-windvaan of snoeshaan hoeft als een uitgerangeerd herfstblad maar van zich te doen spreken of de media hebben weer een item om zich op uit te kunnen leven. Je moet toch wat, en koortsachtig wordt gezocht om van een journalistiek niets, iets te maken.
Jelle Brandt Corstius, geëngageerd actievoerend journalist, deed voortreffelijk werk door Nederland op te roepen voormalig SNS-topman Sjoerd van Keulen ‘net zo lang lastig te vallen’ tot hij zijn bonus zou terugstorten. Dit soort koninklijk engagement zou van overheidswege gesubsidieerd moeten worden, awards zouden jaarlijks moeten worden uitgereikt, de ‘Jelle Brandts Corstius-Award’!
De media, o.a. Nieuwsuur, RTL Nieuws, Volkskrant, NCRV, die te vaak om interessante kopij verlegen zit, stortte zich en masse op het item en trukeerde journalistiek door woordjes als heksenjacht, volksgericht en schandpaal met Corstius’ verslaggeving en actie in verband te brengen, en wel onder de noemer ‘de toon van het debat’. Dit zoals Corstius terecht op zijn website meldt ‘dat de offline journalistiek de waakhond van de democratie behoort te zijn’.
Is hier wat de media betreft een te forse scheut jaloezie in het spel, afgaand op het succes van Jelle Brandt Corstius? Van mediazijde hoorden we in negatieve zin namelijk niets toen Youp van het Hek opriep om T-Mobile bij hun kloten te pakken toen hij 45.503 volgers met zijn tweets bereikte. Met als gevolg een begrote imagoschade voor T-Mobile van 200.000 à 300.000 euro.
In een van zijn tweets twitterde Youp: Sta te trappelen om door te gaan… conference? Boek? Groot stuk in de krant……documentaire…..mijn hersens jeuken
Geen Volkskrant die, in tegenstelling tot bij Corstius bijdrage, Youp maar één strobreed in de weg legde.
Youp werd door de media als een koning binnengehaald, geroemd, geëerd, van lauweren voorzien, een glimlach van oor tot oor in DWDD en P&W. Het betoog van Nieuwsuur, RTL Nieuws en de Volkskrant over Corstius’ actie kan dus alleen maar verstaan worden in termen van broodnijd en vanuit het feit dat komkommertijd dit jaar blijkbaar op een andere dag viel.
De paradoxale beschuldiging aan het adres van Corstius – als we het dan toch over de Middeleeuwen moeten hebben – is te vergelijken met het beschuldigen van de middeleeuwse burger die zou oproepen om naar de Inquisitie een e-mail te sturen met het verzoek om folteringen achterwege te laten en gestolen geld door de groot-inquisiteur terug te laten storten. Met terreur vertrapte de Inquisitie de rechten van de middeleeuwse burger, zoals bankiers van het type SNS-topman de belastingbetalende burger anno 2013 met handen en voeten, au mur strict, heeft vastgeklonken.
Welke media, Nieuwsuur, RTL Nieuws en de Volkskrant, matigen zich een dergelijke oordeel aan door – juist in dit verband – woorden als heksenjacht in de mond te nemen. De media zou de parasiterende lintwormen, van het type SNS-bank, T-Mobile, AH-supermarkt of Twentse kerfstokneuroloog, het leven zuur moeten maken, met gebruikmaking van alle denkbare en ondenkbare middelen binnen het democratische bestel. Oprekken tot aan de grenzen van de wet, exact als de frauderende heren (en vrouwe) bonusbestuurders dat plegen te doen.
De offline-media heeft de langste tijd gehad, dat is wel duidelijk. Bloggers en freelance journalisten zijn vanwege hun onafhankelijkheid een gevaar voor de regulier media. Het is als met het werk van Roy Lichtenstein, de Rembrandt of Rubens van de vorige eeuw, een van de godfathers van de moderne kunst. Bij de opening van de overzichtstentoonstelling in London trapten de meute journalisten zich bijna dood. Omdat ze enige kijk op het werk van Lichtenstein hadden? Welnee, het zijn opnieuw geïncarneerde klunzen of zonen van journalisten die nog niet zo heel lang geleden Lichtenstein de grond in boorden, en qua tijdsgewricht door komkommers werden aangestuurd. De reguliere media prijzen zichzelf uit de markt, een kwestie van dood laten bloeden.
Het wachten is op journalisten met guts.
Het wachten is op de ‘Jelle Brandt Corstius Award’, toegekend aan personen die de Sjoerd van Keulens op een legale manier ter verantwoording roepen voor de illegale praktijken waar ze als financieel groot-inquisiteur in bedreven waren.