Holland, krullenjongen van Erdogan in het Noord-Korea aan de Bosporus

Noord-Korea aan de Bosporus

Foto (detail): Wikièdia / Cavann

Nederland onderzoekt of het juridisch mogelijk is te voorkomen dat de Turkse minister Mevlut Cavusoglu komt spreken in Rotterdam om Turkse Nederlanders te overtuigen ‘ja’ te stemmen bij het referendum over de nieuwe Turkse grondwet. De vampirische dictatuur aan de Bosporus moet blijkbaar via politieke bloedtransfusies in den vreemde van nog meer bloed worden voorzien. Nederland, sinds enkele jaren een volbloed provincie van Turkije, met Rutte als krullenjongen van Ankara, komt vooralsnog niet verder dan een ‘onderzoek’ naar juridische mogelijkheden om Erdogan een democratisch halt toe te roepen. Hoezo democratisch, moeten hondsdolle roofdieren met blote handen een maaltje in nederigheid worden geserveerd, of beter direct worden afgeschoten?

Hoe zouden andere landen dit varkentje wassen? Als één van de wetten van Maleisië wordt geschonden, bijvoorbeeld door Noord-Korea tijdens het justitieel onderzoek naar de moord met zenuwgas op Kim Jong-nam, de halfbroer van dictator Kim Jong-un, wordt de Noord-Koreaanse ambassadeur subiet als persona non grata het land uitgezet. Laat staan dat een Noord-Koreaanse minister in het Maleisische Kuala Lumpur campagne zou voeren om Noord Koreaanse Maleisiërs te bewegen de grondwet in Pyongyang nog verder op te rekken. Brave mannen als Rutte en Koenders, tot slechts gedogen in staat, kunnen blijkbaar alleen in Nederland incarneren, meelopend met de grootste gemene deler, de kont kussend van Erdogan, Poetin of andere grote broers.

Nederland kan qua machtspolitiek nog veel leren van foute landen als Turkije, Noord-Korea, Saoedi-Arabië, Iran, Rusland, Venezuela, en politiek dichter bij huis, zelfs van Brazilië. Bij één onvertogen woord werpt Erdogan persoonlijk een andersdenkende, een buitenlandse correspondent of politicus, in een van de overvolle gevangenissen die uitpuilen met ‘verdachte’ rechters en journalisten. Columniste Ebru Umar kon geen journalistieke wind laten of ze werd op basis van niets gearresteerd. En dan moet Rutte juridisch advies inwinnen om te kijken óf een Turkse minister in Rotterdam, Nederlands grondgebied, het campagne voeren ten faveure van de grondwet van een dictator kan worden belet?

De voormalige op Aruba gestationeerde Venezolaanse consul-generaal Hugo Carvajal, verdacht van criminele druggerelateerde activiteiten en door de VS in verband gebracht met het North Valley Cartel (NVC), een criminele organisatie die werkte vanuit Colombia en Venezuela, werd in 2014 op Aruba gearresteerd en vastgezet. Een diplomatieke rel was geboren. Carvajal had volgens het OM na onderzoek geen diplomatieke status, zijn arrestatie was terecht.

Ex-minister Frans Timmermans, de in 6 talen wenende man die Nederland zo lief heeft, oordeelde uit opportunistische overwegingen dat deze wél als geaccriditeerde diplomaat werd beschouwd en passeerde daardoor zijn eigen ambtenaren, inclusief hoofdofficier van Justitie Blanken die Timmermans’ besluit per plotseling een ‘novum’ noemde. Carvajal, deugniet bij uitstek en meer mans dan de melkmuilen Rutte en Koenders bij elkaar, bleek binnen een dag heel Venezuela gemobiliseerd te hebben. Het vliegverkeer naar en van Venezuela werd geblokkeerd, luchthavens overvol met gestrande reizigers in een vreemd land, het Venezolaans staatsoliebedrijf PDVSA was bereid contracten te ontbinden met Aruba, wat 8000 mensen hun baan zou kosten, en Venezolaanse marineschepen naderden Aruba en Curaçao, geheel per toeval. Frans Timmermans stond het huilen nader dan het lachen. Carvajal was in no time een vrij man. Wat had Carvajal wat Rutte niet heeft, Venezolaanse ballen?

In het debacle met de neergeschoten Boeing MH17 boven de Oekraïne, bleek krullenjongen Rutte ook geen vuist te hebben willen maken tegen het Rusland van Poetin. Een type als Carvajal, getuige de acties op Aruba en Curaçao, zou binnen 3 dagen in plaats van 3 jaar alles in het werk hebben gesteld om zijn gelijk te halen en te krijgen, en zich niet hebben laten afschrikken door een Poetin die gewoon was Olympische pils te drinken in een Hollands Heineken Huis met een Orange koning en koningin.

In tegenstelling tot Rutte zouden de schuldigen van het neerhalen van het toestel met een luchtdoelraket door Carvajal met alle ten dienst staande middelen zijn vervolgd, zijn lastig gevallen: politiek, economisch, juridisch. Rutte, de vermeende president van alle Nederlanders, kwam niet verder dan het ophalen van de stoffelijke overschotten, althans wat er van overgebleven was, doordat de holle Nederlandse ministerpresident ook daarbij ruimschoots en met grote regelmaat achter de feiten aanliep. Na 3 jaar galmde zijn electorale compassie met de nabestaanden van de slachtoffers van de ramp nog steeds door tijdens het zieltjes winnende Carré-debat eergisteren in Amsterdam.

Het probleem is echter dat Nederland en andere landen geacht worden zich democratisch te moeten gedragen. En waarom eigenlijk? Dictaturen of fundamentalistische regimes verwijzen steevast naar democratische principes die in eigen land de nek worden omgedraaid. Erdogan, dictator par excellence, meende wegens de weigering om campagne te mogen voeren buiten Turkije, zowel Duitsland als Nederland de maat te kunnen nemen, en verweet Duitsland nazipraktijken. Wanneer Erdogan niet zou worden toegelaten of het spreken onmogelijk worden gemaakt, zo gaf hij te kennen, zou hij een opstand organiseren.

Brazilië vatte al weer vele jaren geleden democratisch de koe bij de horens, waarbij verschillende landen een koekje van eigen deeg kregen toebedeeld: Een Braziliaans ‘oog om oog, tand om tand’-principe. Elk land dat voor de Braziliaan een visum verplicht stelde, meer dan eens islamitische landen, kon ook rekenen op een verplicht visum voor hun onderdanen wanneer deze naar Brazilië wilden reizen. Ook met de bouw van moskeeën deden de Brazilianen niet moeilijk, lieten zich niet ringeloren door ‘democratische’ principes van eigen bodem die door immigranten werden opgeëist: een strenge limiet aan de bouw van moskeeën werd ingesteld, rond de 150 (2015).

En opnieuw de vraag: waarom eigenlijk, waarom democratisch handelen? Grote en kleine demagogen hebben de mond vol van democratie. Zowel op macro- als op microniveau: bestuurlijk, maar ook in gezinsverband als een crimineel kind de dienst wil uitmaken en niet tot de orde wordt geroepen door een bange ouder. In Rotterdam, moeten de Turkse piassen toch met een pennenstreek een halt kunnen worden toegeroepen. Een simpel maar duidelijk nee, de toegang tot het land verbieden, met alle niet-democratische middelen, kom op zeg. Het Braziliaanse ‘oog om oog, tand om tand’-principe is hét antwoord op regimes die de democratie van de vrije wereld misbruiken.

Het kan niet zo zijn dat de inbreker in het huis van de bewoner de dienst uitmaakt, behalve dan in landen als Nederland waar dit al decennialang institutioneel is.


Update 08-03-2017