Het Voedingscentrum: een extra-sensorische doorn in het oog

 

Door het heldere Foodwatch-artikel Pepsi & co achter Nederlands voedingsadvies kunstmatige zoetstoffen van juni jl. verlaagde ik mij om een meer uitgebreide blik te werpen op het Voedingscentrum en haar geschiedenis, om te ontdekken dat de club van voornamelijk gammele dames als een Haagse Kim Jong-un ooit een andersdenkende de mond meende te mogen snoeren.

Het Schijf van Vijf-Voedingscentrum dat nog steeds de huishoudelijke spruitjeslucht afgeeft van KRO´s Moeders wil is wet uit de vorige eeuw, stuurde eens, zo las ik verder, een advocatenkantoor op het dak van de criticus wegens voor hen onwelvoeglijke geluiden. De basis daarvoor, vrij vertaald, was een zin waarin het woordje wordt vervangen had moeten worden door werd. Je gelooft het niet, Kafka´s Slot in notendop, het clubje bestuurders dat in Holland het Voedingscentrum aanstuurt mat zich daarbij de status aan van een gepikeerde Scientology Kerk die als bekend zich met foute juristen laat omringen. Hoe anders zou het geweest zijn als collega columnist Youp van het Hek de dames een zaterdags NRC-voedingspoepje had laten ruiken.

Kan iemand banden hebben zonder banden te hebben, of beter gezegd: kan iemand met iets of iemand banden hebben zonder aantoonbaar banden te hebben?

Kan Donald Trump banden hebben met Rusland nog voordat speciale aanklager Robert Mueller het vermoeden daartoe heeft aangetoond?

Kan mevrouw Teef, de loopse echtgenote op Lonkdreef 69, krachtige banden hebben met overbuurman Zak van 96 zonder ooit één woord met hem gesproken te hebben of het bed te hebben gedeeld? En is de op boerenverstand gevoede argwaan van meneer Teef terecht?

Kan een op papier onafhankelijke organisatie in de geest banden hebben met een netwerk van multinationals van de voedingsmiddelenindustrie zonder dat er op papier aantoonbaar banden zijn?

We weten dat oud-korpschef Gerard Bouwman, die conform de bevindingen van de commissie-Ruys, geen (oneigenlijke) banden had met de Centrale ondernemingsraad (lees: met ex-voorzitter Frank Giltay), maar wel omkwam in de banden die geen banden waren maar wel banden waren.

Ja, geachte lezers, u en ik, wij allen, wel of niet binnen het Koninkrijk der Nederlanden zich bevindend, weten maar al te goed hoe en wanneer, en ook waarom, de burger meer dan eens door ‘onafhankelijke’ (overheids)organisaties en onderzoekscommissies om de tuin wordt geleid, gemanipuleerd. Hoezo RIVM, wanneer ook weer NVWA.

Lobbyen zit de Nederlander in het bloed. Na Jan-Peter Balkenende, Wouter Bos, Maxime Verhagen Jack de Vries, Camiel Eurlings, Jan-Kees de Jager, Ben Bot, en Gerrit Zalm niet te vergeten, die na een politieke carrière als de wiedeweerga een overstap naar het bedrijfsleven maakten, weten we dat alles kan, op papier en zonder papier. De Nederlandse minister Plaskerk wil bij wetgeving daar eindelijk eens een stokje voor steken (Volkskrant, 2017). Nu nog een wet in de Tweede Kamer er doorheen jassen, om een omgekeerde switch van bedrijfsleven naar (semi)overheid vooraf tegen het licht te kunnen houden: door de aparte petten-commissie, een Banden met zonder Banden-commissie (BmzB).

In het licht van de schare aan genoemde lobbyisten was met de omgekeerde overstap in 2014 van Gerda Feunekes van Unilever naar het Voedingscentrum dan ook niets mis, er waren immers geen moorden gepleegd. Ware het niet, zo moet worden verondersteld, dat er consensus was bij degenen met extra sensorisch of gewoon boerenklompenverstand, dat de carièreswitch ten dienste van de zich voedende mensheid nimmer tot de adelstand zou leiden.

Denken en voelen was en is voor zover men in Spanje meent te weten, (nog) niet strafbaar in het Koninkrijk der Nederlanden. Zelfs Wikipedia, niet altijd even betrouwbaar, kon er niet omheen de kritische gedachte van een substantieel deel van het volk uitgebreid te verwoorden op de pagina over het Voedingscentrum. Jaren geleden gaf het Voedingscentrum aan Feunekes’ switch in een vraag- en antwoordspelletje, zo las ik, een motiverende draai in een quasi wetenschappelijke jasje, ik had het bijna zelf kunnen schrijven, hoe edel.

Als medium én Bourgondisch kookdier die niet vies is van een enkel ordinair glas cola, heb ik nooit enig vertrouwen gehad in voedingscentra die achter de feiten aanliepen, en zeker niet in het oubollige en supersaaie Calvinistische Voedingscentrum van de vorige en van deze eeuw. Niet met en niet zonder de wetenschappelijk controversiële Margarine & Brood-missie, en evenmin met de duiventil waar de Schijf van Vijf zich jarenlang wel en niet in bevond, zoals ik jaren voor het Ahold-schandaal al geen vertrouwen had in AH. Je bent medium en paragnost of je bent het niet.

In termen van transformatie management vertaalt een (negatieve) energie aan de top van een organisatie zich altijd en automatisch door naar lager gelegen niveaus, tot op de werkvloer: de historische structuur van de spiritueel-energetische bedrijfscultuur (Verstraaten, 2010). Het Ahold-schandaal (de top) en het steevast balanceren op de rand van wat wettelijk is toegestaan door AH (lager niveau) is er een voorbeeld van. Vis begint ten slotte te stinken aan de kop, ook internationaal.

De vertaalslag van boven naar beneden kent ook letterlijk geen grenzen: let´s have a look at America. De oorsprong van het bevoogden van de mondige en onmondige burger waarbij voeding en adviezen door zijn strot wil worden gedrukt, al bijna met harde overheidshand, is te vinden in de vorige eeuw toen zich het ‘huwelijk’ voltrok van de plutocratische oliemagnaat John D. Rockefeller met de monopolistische staalgigant Andrew Carnegie. Met het beruchte ‘Flexner Report’ (Flexner, 1910) werd door de Rockefeller & Carnegie Foundation de basis gelegd voor institutionele ‘geneeskunde’ (Brown, 1981), en dus voor voeding, waardoor de latere Unielevers van de wereld verplichte koekjes uit eigen trommel konden gaan slijten, uiteraard royaal met chemisch verrijkte margarine beboterd. De (petro)chemische industrie zag brood in de gezondheidszorg en onder wurgbeding sponsorde Rockefeller met miljoenen medische scholen, ziekenhuizen en colleges door het hele land.

Het Flexner Report werd de gestroomlijnde leidraad waaraan medische opleidingen moesten voldoen: symptoombestrijding met gebruik van gepatenteerde synthetisch vervaardigde ‘geneesmiddelen’ uit de fabrieken van de petrochemische industrie, en geen andere (op narrative medicine werd genocide toegepast). Een goudmijn zoals zou blijken. De sinds 1847 tot op heden politiek foute American Medical Association (AMA) confirmeerde zich aan het deels frauduleuze rapport van meeloper Abraham Flexner, een niet-medicus, die zoals we mogen aannemen, zich als een Judas met eer en money liet betalen.

Rockefeller & Carnegie infiltreerden ‘vrijwillig’ in de besturen van gewillige universiteiten die als horigen aan hun voeten kwamen te liggen. De weg zou geplaveid worden voor de monopolisering van de gezondheidszorg, zodat een eeuw later de gemiddelde huisarts en medisch specialist niet meer dan een lakei zou worden van de farmaceutische- en… voedingsmiddelenindustrie. Naast de pers zou ook de voedingssector volgens beproefd recept ingelijfd moeten worden: multinationals, universiteiten (van Wageningen Universiteit kennen we het verhaal), gezondheidsraden, voedingscentra, en vervolgens bestuurders, volksvertegenwoordigers en zorgverzekeraars.

In de voedingsmiddelenindustrie is de strategie van de Rockefeller & Carnagie Foundation, de machinaties van de petrochemische en farmaceutische industrie, duidelijk te herkennen. De consument wordt gemanipuleerd en geïndoctrineerd, universiteiten en wetenschappers ingelijfd, gezondheidsraden bemand met marionetten, de media beïnvloed, en finally, journalisten en schrijvers als slaven aan zich gebonden.

Rockefeller veroverde Europa door zijn tweede ‘ huwelijk’, ook een economische, doordat Rockefellers Standard Oil (nu Exxon) zich al voor de Tweede Wereldoorlog in de echt verbond met het beruchte IG Farben (dat met Bayer, Hoechst en BASF een kartel vormde). Het Flexner Report van de Rockefeller & Carnegie Foundation kreeg daardoor ook in Europa vaste voet aan de grond, waardoor er letterlijk en figuurlijk chemie ontstond, en de naoorlogse voedingsmiddelenindustrie steeds meer voor het zeggen kreeg wat er op het bordje van de burger kwam te liggen.

Het verplicht amputeren van vrouwenborsten ten voordele van flesvoeding werd nog net niet overwogen.

De strategie van de Rockefeller & Carnegie Foundation is anno 2017 terug te vinden, weliswaar met behulp van een extra sensorische zaklamp, in de samenstelling van de Gezondheidsraad waar het Voedingscentrum zo plantaardig vet mee is.

Om de wettelijk bepaalde onafhankelijkheid van de Gezondheidsraad binnen het volksgezondheidsbestel te waarborgen, kent de raad een stelsel van procedures om er voor te zorgen dat de stand van wetenschap niet vertekend wordt door belangen van personen of organisaties. Deze procedures, uiterst charmant geformuleerd, blijken verre van waterdicht te zijn. Het bedrijfsleven, dat als een loopse hond hun aan hen verbonden wetenschappers met ijzeren kettingen fluweelzacht aanstuurt, laat geen kans onbenut hun belangen gerealiseerd te krijgen.

De Gezondheidsraad heeft, gezien de formuleringen van de te volgen procedures, meer dan een hoge pet op van ‘onafhankelijke’ wetenschappers die via goedbetaalde onderzoeksprojecten door economische en wetenschappelijke ‘noodzaak’ aan het bedrijfsleven verbonden, pardon, geketend zijn. Zelfs met de ogen dicht verschijnt voor elke paragnost een contigent aan Brood & Margarine-jongens op zijn beeldscherm, en ook de jongens van de overvolle melkbussen zijn binnen een totaal van 111 tellende leden (in 2017) van de raad voldoende vertegenwoordigd. Echter, wetenschappers die te dicht bij een onderzoeksgegeven staan worden niet helemaal uitgesloten, neen waarde lezers, deze krijgen indien nodig, een ‘adviserende’ rol, hoe onafhankelijk.

De Gezondheidsraad, de voedstervader van het Voedingscentrum, heeft het dik voor mekaar. Voor een blinde of gehoorgestoorde valt er geen Rockefeller-speld tussen te krijgen. Kritiek kwam vooralsnog uit eigen voormalige gelederen. De Gezondheidsraad, die (in 2014) steevast vergaderde in een pand van het ministerie van Volksgezondheid onder toeziend oog van ambtenaren, werd een mate van afhankelijkheid (besluitvorming vaccinatieprogramma´s) verweten, die… uiteraard hevig werd ontkend (Volkskrant, 2015).

Het beeldscherm van paragnost of medium geeft ook buiten thema´s van gezondheid en voeding helder beeld. Geheel in tegenstelling tot mijn politieke en persoonlijk voorkeur voorspelde ik, in contrast met nationale en internationale politicologen, vele maanden voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen de verkiezing van Donald Trump, en publiceerde mijn voorschouw. Exact vier jaar voor de terroristische aanslagen in Parijs 2015 voorspelde ik in 2011 de calamiteiten die zich in Parijs voltrokken en wijdde vooraf er een artikel aan waarbij ik symbolisch een half verwoeste Eiffeltoren in beeld bracht. Dat in de EK-finale underdog Portugal van Frankrijk zou winnen was voor mij vooraf een paragnostisch fluitje van een cent. Het is mijn werk als medium en mediumistic journalist. Het Voedingscentrum liet ik mijn hele leven links, misschien wel rechts, liggen, en irriteerde mij ingeval ik eens onverhoopt een familie Doorsnee-vouwblaadje met veel onbenul van het centrum onder ogen kreeg en in de prullenmand deed belanden.

Een artikel over een onbeduidend (Nederlands) Voedingscentrum was mijn eer te na, ik had wel andere zaken aan mijn hoofd. Foodwatch bracht daar recentelijk via een post op Facebook enige verandering in. Dat wat ik al vele decennia vanuit de luwte had waargenomen, het amateuristisch geneuzel en de geur van georkestreerd jokkebrokken van het Voedingscentrum dat ik als extra sensorisch medium opsnoof, werd gedocumenteerd bevestigd. Het ‘onafhankelijke Margarine & Brood-centrum’ blijkt, nu aantoonbaar, wetenschappelijk inderdaad niet zo onafhankelijk te zijn als men de ‘domme’ Schijf van Vijf-burgers in Nederland wil doen geloven.

Foodwatch schreef een interessant artikel over de positie van het Voedingscentrum ten opzichte van kunstmatige zoetstoffen in Pepsi & co achter Nederlands voedingsadvies kunstmatige zoetstoffen, waarbij Foodwatch gebruikmaakte van de bevindingen van enkele gerenommeerde wetenschappers. De Universiteit van Harvard:

“For children, the long-term effects of consuming artificially-sweetened beverages are unknown, so it’s best for kids to avoid them.”

De Franse voedselveiligheidsautoriteit ANSES bleek na uitgebreid onderzoek, nog stelliger:

“there is no convincing scientific information providing grounds to encourage …. the systematic replacement of sugars with intense sweeteners in sweet products.”

Foodwatch voelde de dames en toegevoegde heren van het Voedingscentrum vervolgens aan het wetenschappelijk kunstgebit, en het centrum was er duidelijk over: kunstmatige zoetstoffen zijn geen enkel probleem. Daarbij baseerden zij zich op het volgende onderzoek:

“Does low-energy sweetener consumption affect energy intake and body weight? A systematic review, including meta-analyses, of the evidence from human and animal studies” (P J Rogers at all).

Het onderzoek van Rogers at all blijkt volgens Foodwatch te zijn gefinancierd en uitgevoerd door International Life Sciences Institute (ILSI) Europe, zeg maar, de voedingsindustrie. De raad van bestuur van ILSI Europe bestaat namelijk voor een deel uit de jongens en meisjes van voedselreuzen als Pepsico, Danone, Unilever en Nestlé. Hoe nobel.

De Wereldgezondheidsorganisatie waarschuwde inzake tabak voor de manipulerende talenten van ILSI in ILSI: A case Study. Ook het onderzoek waar het Voedingscentrum naar verwijst kreeg de wind vernietigend van voren in een artikel in Independent over de manipulerende PepsiCo en Coca-Cola-doctrine. Ik zou me als wetenschapper doodschamen ernaar te verwijzen. De manipulatie van de voedingsindustrie voor het promoten van zoetstoffen kent geen grenzen. Lees en huiver, het uitstekende artikel in het peer-reviewed journal Public Library of Science (PLoS) zal de lezer zeker bevallen. De georkestreerde bias bij onderzoeken naar kunstmatige zoetstoffen kent namelijk vele vormen, afhankelijk als de uitkomsten zijn van de financieringsbronnen.

We blijken dus banden te kunnen hebben zonder banden te hebben, hoe enig.

We moeten er van uitgaan dat Han van der Maas, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Amsterdam, nooit tot het presidium van de Gezondheidsraad zal kunnen doordringen, of hoge ogen zal gooien bij het Voedingscentrum. Blijkbaar had ook Van der Maas zich hevig gestoord aan het frisdrank- en kunstmatige zoetstofgezwets in de Volkskrant van Raymond Gianotten (Vereniging Frisdranken, Waters en Sappen) en het obligate Wageningen-geblaat over aspartaam van Kees de Graaf (hoogleraar sensoriek en eetgedrag).

In Van der Maas’ artikel in Opinie over vermeende schadelijke effecten voor kinderen onder 15 jaar bij het bezoeken van een bioscoop (art. 240a), deelt hij en passant enkele rake klappen uit naar de frisdrankindustrie. Hij vergelijkt schadelijke effecten van de film Basic Instinct met het aanschaffen en drinken van frisdrank. De film komt goed weg, negatieve invloed: 0. Geen centje pijn. Over frisdrank schrijft Van der Maas:

Ter vergelijking: er is zeer sterk bewijs voor de zeer schadelijke invloed van frisdrank op kinderen en ook weer volwassenen. Overgewicht is een groot probleem onder Nederlandse 15-jarigen. Maar een kind van 8 kan zonder problemen en zonder ouderlijk begeleiding zich zo een liter levensgevaarlijke frisdrank aanschaffen.

De voedselpiramides, inclusief de Nederlandse Schijf van Vijf, zijn omstreden. Meer dan een dozijn aan varianten die alleen al in Europa door overheden en organisaties zijn opgesteld, ijveren om de vermeende eer. Bezigheidstherapie van nutteloze insecten die er hun beroep van hebben gemaakt. In de Oostenrijkse voedingsdriehoek daarentegen vormt groente de basis van de voedingsdriehoek, zoals ook de Belgische arts-onderzoeker Kris Verburgh met zijn voedselzandloper voorstaat, in plaats van koolhydraatrijke zetmeelproducten als brood, aardappelen en pasta waarbij de voedings- en landbouwindustrie floreert.

In België, een land waar ik altijd al een zwak voor had, heeft het Vlaams Instituut Gezond Leven (VIGeZ) bij de ontwikkeling van de nieuwe (multidisciplinaire, meer dynamische) voedingsdriehoek de voedingsindustrie tot waanzin gedreven door belangengroepen als FEVIA (de voedingsindustrie) en het VLAM (Vlaams Centrum voor Agro- en Visserijmarketing) volledig buiten spel te zetten, niet meer voor overleg aan tafel te hebben uitgenodigd. In de nieuwe Belgische voedingsdriehoek staan de te mijden producten, zeg maar de rommel die in Nederland door Unilever wordt geproduceerd, in een vervaarlijk rond rood vlak, buiten de driehoek.

Van de mediterrane landen tot aan de Wolga menen vermeende voedseldeskundigen te weten wat gezond is, totdat na jaren blijkt zoals bij het Voedingscentrum, dat op basis van populariteit de schemaatjes en schijven omgegooid moeten worden en voor het volk cosmetisch restylet. De onderbouwing van rapporten daarbij, met wetenschap steeds als de Grote Legitimator, staan in veel gevallen stijf van de methodologische en ‘belangen-gerelateerde’ bias (Smulders, 2012). De metaforische Godheid (de kennis die elk individu sinds vele incarnaties heeft opgedaan) blijkt zich niet meer in de mens te mogen bevinden, maar het alleenrecht te moeten worden en zijn van verknipte wetenschappers die als officieren van justitie de burger pogen te ringeloren. Elk dier, ook de mens als zoogdier, weet perfect welke voedingsmiddelen hem of haar in de beste conditie kunnen krijgen en houden.

Het steriele laboratorium dat Nederland heet is de weg kwijt geraakt, staat ver af van de meer oorspronkelijke levenswandel in vele andere landen. De vermeende heropvoeding van de burger door voedingscentra, welke missionerende arrogantie, denatureert het eigen vermogen van diezefde burger om te kunnen luisteren naar eigen signalen.

Voedingscentra dreigen te verworden tot een staat in de staat met dictatoriale trekjes, die haar ‘gezag’ door advocaten meent af te kunnen dwingen, en vormen in navolging van Illich´s scherpe kritiek op de gezondheiszorg een institutionele bedreiging voor de mens (Illich, 1973; 1975).

Het verdient aanbeveling fossiele clubjes als het Voedingscentrum gefaseerd, in schijven van vijf bijvoorbeeld, af te bouwen, volledig te ontmantelen en de restanten tussen het stro op te stellen in het Openlucht Museum, inclusief het uitstervende ras, de zittende directie.

 

________

Brown ER. (1981). Rockefeller Medicine Men: Medicine and Capitalism in America. Los Angeles: University of Californian Press

Illich I. (1973). Tools for Conviviality. New York: Harper & Row

lllich I. (1975). Limits to medicine. Medical Nemesis: The expropriation of Health. Harmondsworth: Penquin

Flexner A. (1910). Medical Education in the United States and Canada [The Flexner Report]. New York City: The Carnegie Foundation. Als pdf geraadpleegd op 2o september 2017. http://bit.ly/1UNmHqa

Flexner A. (1912). Medical education in Europe; a report to the Carnegie foundation for the advancement of teaching. The Carnegie Foundation. Als pdf geraadpleegd op 20 september 2017. http://bit.ly/2xLJg82

Smulders YM. (2012). Het evidencebeest. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, Podium 11 januari 2012. Geraadpleegd op 2 februari 2013. http://bit.ly/1k3d4Bo

Verstraaten MJG. (2010). Vlinders kunnen niet Dadelen en Dadels kunnen niet Vlinderen: Genetica van een innerlijke & uiterlijke carrière. Utrecht / Curaçao: Destinations – Intuitive Intelligence

 

Update

 

TOEGEVOEGD

Reactie op FOODWATCH-Facebookbericht van 23-09-2017:

Martien Verstraaten
Ik (71) begrijp het niet, kook al meer dan 50 jaar, vrijwel elke dag, zelf. Heb nog NOOIT voorverpakte salade gekocht, laat staan laffe Unilever-sausjes. Waarom zou ik? Maak zelf de beste mayonaise of halvanaise, de beste pizza zonder laffe nepkaas, de beste sausjes in alle maten en soorten waardoor Nederlandse, Antilliaanse, Braziliaanse of Spaanse vriendinnen op bezoek me smeken om met hen te willen trouwen, en ik ben geen kok, geen gezondheidsfreak, geen biologisch-dynamische apostel. Er is vrijwel niets bij supermarkten, en zeker bij AH, dat smaak heeft.

 

 

__________________________________________________________________________________

© MARTIEN VERSTRAATEN
Psychic & mediumistic healer. Past life regression therapist.
Into practice since 1985 (Holland, Curaçao, Brazil, Spain).

Mediumistic journalist. Author.

Formerly professor of visual arts
HAN University of Applied Sciences,
Department of Visual Arts, Nijmegen, Holland.

Formerly professor of visual arts & metaphysical methodology
NHL University of Applied Science
Formerly Faculty of Education of the Leeuwarden Polytechnic,
Department of Visual Arts, Groningen/Leeuwarden, Holland.

Formerly governor of art and culture
Member of the board for Cultural Advice of the County of Groningen
Groningen, Holland
Member of the general board of the Groninger Museum
Groningen, Holland

_______________________________________________

DESTINATIONS – Laboratory for Intuitive Intelligence
Spain – Holland – Curaçao – Brazil
CONSULTORIO PARANORMAL ANDALUCÍA
Jerez de la Frontera, Cádiz, Spain

www.martienverstraaten.com