Waarom giraffe en bidsprinkhaan de Brexit-Britten teder omhelzen
Foto: Wikipedia / Hipposcrashed
De wereld is één terwijl deze uit delen bestaat. De giraffe zal ten onder gaan in de diepste diepten van de Sargassozee waar hij in tegenstelling tot de paling niks te zoeken heeft. Het is niet zijn habitat. De bidsprinkhaan legt het loodje in het rijk van de ijsbeer ten noorden van de noordelijkste punt van Noorwegen of Alaska, het is ook niet zijn habitat. Toch wonen beide koppels, de giraffe en de paling en de bidsprinkhaan en de ijsbeer, in dezelfde wereld. Gelijkwaardigheid is geen gelijkvormigheid.
De Britten deden en doen niet anders, al eeuwen, links rijden van de weg waar je als vastelander kierewiet van zou worden, en zijn vertrouwd met Fahrenheit, inches, stones, yards en ponden waar geen continentaal touw aan vast is te knopen. En dat is nu precies waar de giraffe en de bidsprinkhaan sentimenteel van worden. Het is de giraffe een doorn in het Afrikaanse oog hoe er met individualiteit en het kunnen leven in een eigen habitat wordt omgesprongen. En het is niet alleen de giraffe en de bidsprinkhaan die er zo over denken. Ja, beiden wonen in dezelfde wereld die we als aarde kennen, maar daarmee is dan ook alles gezegd. Ook subatomaire deeltjes die weliswaar groepsgewijs binnen de wereld van het atoom wonen, kunnen niet op commando van eurofiele leiders zich schikken in een positie die natuurwetten bruuskeert.
Als het namelijk aan wel of niet bezopen Unilever-jongens als Junker, Rutte, Tusk en de internationale VN-huilebalk Timmermans ligt, wordt de wereld te beginnen bij Europa omgesmeed tot een verplichte eenheidsworst waar industrieel John D. Rockefeller die de gezonde wereld met het Flexner Report knechtte, een post mortem orgasme van krijgt.
Vermeend Europeaan Rutte en de zijnen, van Juncker tot Verhofstadt, zijn naast strakke volgelingen van Rockefeller zelfs meer dan dat, willen naast de gezondheidszorg het hele leven door multinationals van het type Unilever, Bayer of Shell laten reglementeren. Reden waarom Europese leiders vol afschuw en zelfbeklag zijn over het besluit van de Britten. Het wordt als een schande ervaren dat een eerste lid van Rockefellers club Europa de rug toekeert. Ik kan er alleen maar van genieten.
De voorgestelde eenheidsworst waar Britten van over hun nek gaan betreft naast de uitbreiding van de EG in 2004 de stelselmatige reglementering vanaf het vaste land. Eilanders, zowel Britten als Curaçaoënaars, hebben door de eeuwen heen naast of juist door een specifieke habitat, een eigen manier van leven gecreëerd. Het Engels breakfast wijkt dan ook duidelijk af van een continentaal ontbijt, en dat is maar goed ook.
Natuur en cultuur identificeren zich en floreren bij de gratie van geografische en historische afbakeningen. Anders gezegd, het zijn de smaakmakers van leven op aarde. Het Bahiaans-Braziliaanse broodje acarajé met vatapa en met huid en haar gebakken camarões, stijf van de Afrikaanse dendé-olie, het Italiaanse salamibroodje Mario met rode uien in Napels of het broodje pan ku karko op Curaçao, bestaan (nog) bij de gratie van grenzen binnen het geheel: diversiteit.
Als het aan de Polman-Van der Veer-jongens ligt, komt daar zo snel mogelijk verandering in.
De bij wet verplichte rechte komkommers zonder kromming, de bleke seksloze geïnstitutionaliseerde AH-tomaten zonder kraak of smaak, het vlees zonder bot, de verplichte druiven zonder pit, de analoge pizza-brei en pepernoten waar de ziel uit gefokt is, zullen dan onder straffe van een dwangsom hun intrede hebben gedaan. Evenals de dodelijke plastic Stint-karretjes in frisse kleuren, omdat ouders van kinderen in de vaart der volkeren op weg naar een maatschappelijk verantwoorde toekomst bij een van de multinationals, geen tijd hebben zelf hun kinderen op te voeden, de vervangende schaamte en schande van kinderen naar hun ouders in de 21e eeuw laat zich raden.
Rechters baseren hun oordeel op aannames uit de DSM-bijbel, welke het gevolg is van het Flexner Report en waarvan elke nieuwe versie wordt verzorgd door APA-psychiaters in dienst van de farmaceutische industrie. In veel landen zijn vaccinatieprogramma´s al verplicht, en in de overgebleven landen wordt de bevolking wekelijks onder druk gezet door foute kranten die in opdracht van nationale kennis- en onderzoeksinstituten als het RIVM (lees: de farmaceutische industrie) alarmerend berichten de wereld insturen over doden als gevolg van het weigeren van vaccinaties. De aanmaak van serums moet namelijk blijven draaien, zomer en winter, moet zelfs jaarlijks verhoogd worden tot duizelingwekkende hoogte, miljoenen miljarden, de bonusjongens hebben eeuwig dorst.
Multinationals, ook in het Verenigd Koninkrijk, reglementeren via pionnen, Europese en niet-Europese leiders, vrijwel alle facetten van het menselijk bestaan. Peuters en pre-peuters worden via toetsen in een korset geperst om na verdere indoctrinatie linea recta de weg te bewandelen die leidt naar de poorten van verknipte Shell-Unilever-ING-mannen als Jeroen van der Veer en Trumps hoogste adjudant in Nederland, Paul Polman. Programma´s die qua fysieke en mentale gezondheid er werkelijk toe doen, bewegingsonderwijs (gym) en beeldende vorming, leggen het volledig af tegen programma´s die de multinationale samenleving later geld oplevert. Het argument is, onderwijskundig een kwestie van prioriteit, dat er geen geld voor vakleerkrachten of voor de daarvoor benodigde ruimten (specifieke lokalen) is. Zowel Ivan Illich als Noam Chomsky veegden decennia geleden al didactisch en filosofisch de vloer aan met een door multinationals gedicteerd onderwijs.
Sinds de oudheid maar ook sedert de middeleeuwen is er qua machtsverhoudingen fundamenteel weinig veranderd: horigheid in al zijn vormen versus adel of geestelijkheid. Punt is, dat de tijden zijn veranderd maar de incarnatieve poppetjes gelijk zijn gebleven, met dit verschil, dat de fysieke uitmonstering een ander jasje heeft gehad. De entiteiten van toen, de adellijke boys, grootgrondbezitters, zeg maar de Jeroen van der Veers en de Paul Polmans van de middeleeuwen, zijn incarnatief dezelfde als de hedendaagse Van der Veers en Polmans. Reden waarom deze en hun uitvoerende macht, de regeringsleiders van Europese landen, er baat bij hebben als het klootjesvolk in een internationale sjoelbak verzameld blijft, en zich geel en groen ergeren als Britten hun middelvinger tegen hen opsteken.
Het is een zegen voor de mensheid, en meer dan dat, dat de Britten hun kont tegen de krib hebben gegooid, en gelijk de giraffe en de bidsprinkhaan hun eigen habitat in stand willen houden. Dat vele landen het Britse voorbeeld mogen volgen door de macht van feodale multinationalgezinde landen en hun marionette leiders te breken.
De giraffe en bidsprinkhaan zullen er eeuwig dankbaar om zijn.
TOEGEVOEGD 17-01-2019
De gladde EU-jongens, allen van eenzelfde megalomane snit, hebben slechts één doel voor ogen: het domineren van burgers van lidstaten, deze volledig afhankelijk maken van Brusselse luimen door gezag naar zich toe te trekken. Onder de noemer algemeen Europees belang worden burgers via nationale regeringen en parlementen, tot slaafse horigen gemaakt. Dat is waar Britse Brexiteers terecht voor passen. Ten slotte doen Zwitserland, Noorwegen, IJsland en Liechtenstein het uitstekend zonder bij de EU-club te behoren en zich er door te laten ringeloren.
Nationale regeringsleiders en hun parlementen lopen reeds innig aan de leiband van multinationals. De liefdesband van de Nederlandse ministerpresident Rutte met Unilever, Shell en andere vazallen, het echec van en met de dividendbelasting, staat nog vers in ons geheugen. In nog grotere mate bepalen de captains of industry de koers van de Europese Commissie door een alles bepalende stem bij wetgeving en implementatie van verdragen.
Naar aanleiding van de berichtgeving van de Financial Times laten de onderzoeksjournalisten van Follow The Money (FTM) hun licht schijnen over de nieuwste truc, een voorstel, een ‘coup’ van de Europese commissievoorzitter Juncker: het uitbannen van het vetorecht van lidstaten met betrekking tot verdragen over belastingaangelegenheden. Laat u meenemen in de gedegen column van FTM.
FTM 15-01-2019
Europese Coup
“Lidstaten kunnen dan niet langer pogingen van de Commissie blokkeren om meer greep te krijgen op hun nationale belastingheffing. Simpele meerderheden zouden dan volstaan, en dwarsliggers kunnen zo door Brussel worden gedwongen zich te conformeren aan de wensen en eisen van de Europese Commissie.”
“Dat druist om meerdere redenen in tegen wat wij gewoonlijk onder democratische soevereiniteit verstaan – en dan druk ik me mild uit. In de klassieke definitie van de Duitse socioloog Max Weber wordt een soevereine staat gekenmerkt door drie monopolies: dat op geweldsuitoefening, op gelduitgifte en op belastingheffing.”
Update 08-03-2019