Theresia van Ávila: Mijn vorige leven als Beatrice van Kreta, een autistisch-paranormaal meisje

Teresa2.
Theresia van Ávila, portret door François Pascal Gérard. Foto (detail): Wikipedia / Micione
Jaargang 12.
Column 1.57
 

 

Het nieuwe boek van Martien Verstraaten

ISABEL LA CATÓLICA:
MI VIDA PASADA COMO CATHERINE, UNA MONJA PROMISCUA

 

Het volledige (Spaantalige) verhaal van “Theresia van Ávila: Mijn vorige leven als Beatrice van Kreta, een autistisch-paranormaal meisje” is een van de hoofdstukken in het boek dat in de loop van 2023 zal verschijnen bij een van de meest gerenommeerde Spaanse uitgevers. De Nederlandse uitgave wordt in 2024 verwacht.

In Deel I ontleedt de auteur als een messcherpe patholoog-anatoom, onthult als een bevlogen onderzoeksjournalist en beschrijft als een gepassioneerd romanschrijver het leven en de vorige levens, de reïncarnatie, van de overleden Spaanse historische figuren Lola Flores, Isabel la Católica, Antoni Gaudí, Tomás de Torquemada, Pablo Picasso, Saint Teresa van Ávila en Miguel de Cervantes.

In Deel II doet het medium en auteur verslag van de behandeling en genezing van ziekten of storingen van levende cliënten of patiënten. De casussen van Kor G., Jody O., Ricardo B., Filomena B., Cristiane O., Isabel S., en bovendien de vorige levens van de fameuze uroloog Dr. Aurelio Muñoz Villellas, laten zien hoe verkregen informatie door paranormale waarneming en regressies naar vorige levens succesvol wordt toegepast.

 

Fragment uit hoofdstuk 12.

Het kindje Beatrice, stammend uit een Venetiaanse vader en Kretenzische moeder, volgt haar innerlijke stromen, impulsen, waaraan ze instinctief toegeeft. In haar binnenste voelt ze zonder het te beseffen opwellingen om dat wat in haar hoofd omgaat, de eerste kindergedachten zou je kunnen zeggen, naar buiten te brengen. Het is een noodzaak, omdat haar kinderhoofdje zich anders niet prettig voelt. Als toeschouwer, ouder, psycholoog of medium, zou je kunnen zien, dat regelmatig haar innerlijk systeem moet worden leeggemaakt, opgeschoond.

(…) M: Waar ben je, vertel hoe je omgeving eruitziet, en beschrijf je lichaam.
Theresia: Ja, ik ben op een veldje nabij een kleine afgrond die naar lagergelegen land leidt, maar onze zee is verder weg. Ik zit op de hurken en voel de wind om mijn hoofd. Ik ben een klein en moedig meisje en heb een rode muts met pluimen scheef op mijn hoofd. Ik houd van de muts.
M: Waar ben je moedig in Beatrice?
Theresia: Ik durf langs de afgrond te lopen.
M: En wat nog meer Beatrice?
Theresia: Ik durf mensen bang te maken of in verwarring te brengen met mijn gezicht.
M: Hoe dan?
Theresia: Door roerloos hen aan te kijken met het andere gezicht en niets te zeggen. Dat vinden ze niet fijn.
M: Waarom doe je dat Beatrice?
Theresia: Dat weet ik niet. Misschien wil ik contact terwijl ik dat ook niet wil. En door hun lang aan te kijken zijn zij niet meer de baas over mij maar ik over mezelf. En het is ook een spelletje.
M: Spelletje?
Theresia: Door het spelletje is het alsof ik contact kan maken omdat ik niet veel met woorden praat. Ik praat met mijn gezicht, met mijn masker en ik praat ook tegen mijn muts. Ik draag altijd de muts net als de rechte muts bij vader.

(…) Ik kom bij een nieuwe poort, maar het is een poort van hout, de deur hoeft niet open, ik kan zo door het hout heen bewegen om binnen te komen. De poort is van een klooster, een klooster bewoond door vrouwen, nonnenklooster wordt het genoemd. Ik voel me er thuis en innerlijk veilig, er is gezang, er is vrolijkheid. Er wonen veel speelkameraadjes, grotere meisjes in rare zwarte kleding die het lichaam helemaal bedekken. De kleding is lelijk in vergelijking tot de gekleurde kleding die ik bij vader en moeder draag, maar de vrolijkheid en warmte is wat ik thuis mis. Ik moet huilen maar heb geen tranen op deze trilling. De speelkameraadjes kunnen me niet zien, een enkele met een glimlach kan me voelen. Al de speelkameraadjes, nonnen, hebben ook een deur naar een andere wereld waar ze via ademhaling, die ze meditatie en gebed noemen, kunnen bereiken. Hun reisjes gaan naar iets of iemand die ze God noemen. Hoe geweldig, alle nonnen hebben dezelfde deur zoals ik die heb, wat een geluk, ik ben niet meer alleen met mezelf.

(…) In een nieuw leven als dat bestaat, zal ik kloosterlinge worden. Misschien ga ik wel Theresia heten, Theresia van Ávila.

 

 

 

Update 06-05-2023

__________________________________________________________________________________

© MARTIEN VERSTRAATEN
Psychic & mediumistic healer. Past life regression therapist.
Into practice since 1985 (The Netherlands, Curaçao, Brazil, Spain).

Mediumistic journalist. Author.

Occupied post
Professor of Visual Arts and Experimental Methods
Faculty of Education of the Nijmegen polytechnic “Gelderse Leergangen”
currently
HAN University of Applied Sciences, Arnhem and Nijmegen, The Netherlands

Professor of Visual Arts and Metaphysical Methodology of Learning
Faculty of Education of the Leeuwarden polytechnic “Ubbo Emmius”
currently
NHL University of Applied Sciences, Groningen and Leeuwarden, The Netherlands

Formerly governor of art and culture
Member of the board for Cultural Advice of the County of Groningen
Groningen, The Netherlands
Member of the general board of the Groninger Museum
Groningen, The Netherlands

_______________________________________________


DESTINATIONS
– Laboratory for Intuitive Intelligence
Spain – The Netherlands – Curaçao – Brazil
CONSULTORIO PARANORMAL ANDALUCÍA
Jerez de la Frontera, Cádiz, Spain

www.martienverstraaten.com