Het was een verademing op consult te komen bij de fameuze Andalusische uroloog Dr. Aurelio Muñoz Villellas.
WAT ER AAN VOORAFGING
Jarenlang had ik geleden onder chronische prostatitis. Doordat een bijna volledige urineretentie zich al tweemaal had aangediend in november 2020, besloot ik in eerste instantie advies in te winnen bij de afdeling Urologie van het Universitair Ziekenhuis. Het advies luidde eenduidig, opereren. Het convenant werd door uroloog en mij ondertekend, een afspraak gemaakt met de anesthesist en ‘weldra’ zou ik geopereerd worden.
Echter, het noodlot sloeg kort daarna toe en een volledige urineretentie was mijn deel. Het inbrengen van een katheter bij Urgencias (Spoedeisende Hulp) ervoer ik als onmenselijk, schreeuwde voor het eerst van mijn leven om mijn moeder. In twee maanden tijd bezocht ik volledig in paniek per ambulance zeker 10 maal Urgencias, maar het kunnen er ook 15 geweest zijn. Steeds andere artsen met wisselende diagnoses waarom de katheter wel of niet vervangen moest worden, dan wel zou moeten worden doorgespoeld, en wisselend steeds andere medicijnen.
Geen huisarts of verpleegster die me bezocht. Ik waande mij in de medische jungle van Equatoriaal Afrika. Een operatie zou minimaal nog meer dan vele maanden op zich laten wachten, zo liet Urologie mij desgevraagd via derden telefonisch weten. Ik was meer dood dan levend, dagelijks in paniek door een veelal niet werkende katheter en besloot me te laten repatriëren naar Nederland alwaar na aankomst ik binnen drie weken geopereerd werd.
Na enige maanden van herstel keerde ik terug naar Spanje en werd na twee weken opnieuw getroffen door een urineretentie. Opnieuw werd een afschuwelijke katheter hardhandig in mijn al levenslang overgevoelige penis geperst. Opnieuw geen Spaanse huisarts of verpleegkundige in velden of wegen te bekennen, laat staan een uroloog. Na vele maanden lukte het een hoofdarts van Urgencias voor mij een afspraak af te dwingen bij Urologie, daarbij de volledig tegenwerkende huisarts uitschakelend. De behandelende uroloog verwijderde onmiddellijk de katheter die maandenlang onnodig me als een slaaf had geketend.
Gezien de ellende in het verleden, adviseerde een bezorgde huiseigenaar, een bevriende en lieftallige dame, mij om een second opinion bij een privé uroloog aan te gaan. Een van mijn voormalige cliënten in mijn praktijk als medium, het hoofd sociale hulpverlening van het Ayuntamiento en zelf voormalig urologisch patiënt, beval Dr. Aurelio Muñoz Villellas aan. Een afspraak was via Doctoralia snel gemaakt. Geen maanden soebatten om een afspraak te kunnen maken.
Als medium beviel de energie van het ziekenhuis waar Dr. Muñoz consult hield me onmiddellijk en ik liep zijn praktijkruimte binnen. Er was een geweldige klik vanaf het allereerste moment. Ten slotte ben ik medium en weet binnen een nanoseconde waar het over gaat. Dit was waar ik moest zijn. Een warmte kwam over me heen toen hij zich over me boog tijdens het echografisch onderzoek. Dr. Muñoz was betrokken bij al wat hij deed. Ik besloot dezelfde dag een recommandatie op Doctoralia te plaatsen. Deze (en zijn antwoord) op 16 september 2021 luidde:
“Visitar a un urólogo es para mí, como para muchos hombres en todo el mundo, un asunto que puede ir acompañado de estrés. Sin embargo, he experimentado que el Dr. Muñoz Villellas tiene el don natural de crear un ambiente relajado desde el primer momento. Me sentí como si, hablando metafóricamente, estuviera visitando a mi propio hermano, y de inmediato me sentí relajado.
Además, sus cualidades didácticas, como si fuera profesor universitario que impartiera clases, no deben pasar desapercibidas.
Por lo tanto, me complace mucho que uno de mis propios clientes, un ex paciente del Dr. Muñoz Villellas, lo recomendó. Razón para recomendar de todo corazón a este dedicado urólogo.”
Dr. Aurelio Muñoz Villellas
Muchas gracias por sus gratificantes palabras. Como le dije el 50% del éxito de la medicina es el trato y explicaciones pacientes.
Op basis van mijn bijzondere ervaringen besloot ik als vervolg op mijn aanbeveling in Doctoralia extra sensorisch een essay te schrijven en als paranormaal medium na te gaan waar de passie voor de geneeskunde en het didactisch vermogen van de Jerezaanse uroloog zijn oorsprong had.
Ik beloofde alvorens het essay te publiceren hem inzage te geven. Nadat ik als voorproefje hem alvast een kwart A4´tje stuurde schreef hij enthousiast:
Querido Martien, estoy impresionado sólo con una pincelada. Deseoso de leer el artículo o ensayo. Un abrazo enorme, recupérese pronto
(Beste Martien, Ik ben al onder de indruk van slechts een penseelstreek. Ik kijk er naar uit het artikel of essay te lezen. Een enorme knuffel, beterschap)
VORIGE LEVENS IN HET HEDEN
De Britse psychiater Denys Kelsey (1917-2004), echtgenoot van het beroemde medium Joan Grant (1907-1989) die Winged Pharaoh (Grant 1937) schreef, en die als eerste professional in zijn tijd cliënten via regressies naar vorige levens bracht (Kelsey 2007), vergeleek zijn werk als psychiater en als reïncarnatietherapeut als volgt: In a maximum of twelve hours of regression therapy, I can accomplish what will take a psychoanalyst in three years.
Het werk van Kelsey als regressietherapeut kan zelfs als langzaam worden beschouwd, de duur van een regressie bij een hedendaagse regressietherapeut is normaal slechts twee uur, maximaal drie uur. De reïncarnatietherapeut daarentegen is qua snelheid weer een slak in vergelijking met een gerenommeerd medium die trauma’s of talenten uit vorige levens detecteert en diagnoses stelt, niet in drie uur, maar in drie minuten.
Na het baanbrekende werk van Kelsey en Grant mag de Amerikaanse psycholoog Dr. Morris Netherton de vader van de moderne reïncarnatietherapie worden genoemd, met in zijn kielzog coryfeeën als Edith Fiore, Hans ten Dam, Roger Woolger en Brian Weiss. Morris Netherton, 14 jaar psychologisch counselor aan het Los Angeles County Probation Department, schreef reeds in 1978 het onthullende boek Past Lives Therapy. Hieruit volgde de geniale Netherton Method of past life therapy, dat wereldwijd de Bijbel is voor collegae vakgenoten.
In een van de vertaalde uitgaven kreeg het boek als ondertitel Genezen aan vorige levens, en dat is precies waar het om gaat wanneer we ogenschijnlijk hardnekkige storingen die stammen uit vorige levens willen detecteren en genezen.
De behandeling van extreme angst voor water en dood door verstikking van Filomena, een van mijn Braziliaanse cliënten, een studente aan de federale universiteit (Ufba) in Salvador de Bahia die contact met mij opnam en uiteindelijk genezen werd dankzij het herbeleven van haar vorig leven als Arawa, een jonge Thaise vrouw, is er een voorbeeld van.
Arawa was een water-meisje, Arawa´s vriend was het water. Ze kon met het water praten alsof het een mens was. Vaak liep Arawa naar een hoge rots die boven de zee uitstak, van waaruit ze de diepte in kon duiken. Haar fysieke verschijning was uitnodigend en met een grote aantrekkingskracht. Haar binnenste daarentegen was vrij gesloten waar andere bewoners van de wereld maar moeilijk toegang tot konden krijgen.
Arawa kreeg steeds meer problemen met mensen in het dorp: een enkele vrouw, meerdere mannen. Deze drongen zich aan haar op als ze naar de rots wandelde. Ze wilde iets van haar, iets wat ze niet wilde, al begreep ze niet precies wat ze van haar wilden. Ze werd woest en boos als de mensen haar probeerden aan te raken, terwijl ze eigenlijk ook wel aangeraakt wilde worden.
Haar sociale gedrag kon men enigszins vergelijken met de wereld van autistische kinderen. Ze zette zich schrap voor een speciale sprong op een dag dat er niet genoeg water was aan de voet van de hoge rots. Dat wist ze, maar haar gedachten, geïnfecteerd door woede en verdriet, hadden het bevolen. Ze zou het risico nemen, de golfjes hadden ja gezegd.
Uit het magnum opus van prof. dr. Ian Stevenson (1918-2007), tijdens leven biochemicus, internist en hoofd psychiatrie van University of Virginia School of Medicine, blijkt dat ernstige wonden opgelopen in een vorig leven zich kunnen manifesteren als geboortekenmerken in het huidige leven, 3000 gedocumenteerde casussen (Stevenson 1997). Het vorige leven kan zich dus fysiek op allerlei manieren manifesteren, tijdens en buiten een regressie.
Een ander casus betrof Cristiane O., ook een Braziliaanse, een hoogleraar in sociale wetenschappen aan een van de universiteiten in de staat Bahia, die door confrontatie, ontkenning en herbeleving werd genezen van ‘Post-incarnatieve stressstoornis’ van haar vorige leven als Judith, een goedgeklede joodse Française, een onderzoeker aan de faculteit scheikunde van de universiteit van Reims, toen lid van het verzet, en uiteindelijk opgesloten in het concentratiekamp Rivesaltes bij Perpignan in het zuiden van Frankrijk. Ze werd niet geëxecuteerd, althans destijds nog niet, en kon met haar tweeling naast duizenden andere joden Camp de Rivesaltes gaan bewonen, om alvast te wennen aan kampterreur en aan de terreur van een vijand die honger heet.
Reïncarnatietherapie en regressies uit vorige levens werden en worden voornamelijk gebruikt om de bron van de huidige problemen of stoornissen van de cliënt bloot te leggen en te behandelen. Verborgen talenten worden te vaak over het hoofd gezien en zijn vaak niet de focus voor een regressie in een vorig leven. Dit, hoewel het ontdekken van talenten uit vorige levens nieuwe professionele kansen kan creëren op de arbeidsmarkt of in de zoektocht naar een liefdespartner, in sport, kunst, gezondheid of in economische zin. De mogelijkheden om oude talenten opnieuw in te zetten zijn onuitputtelijk.
Een Spaanse schrijver van historische romans, met landelijke reputatie, ontmoette ik enige jaren geleden tijdens een radioprogramma, een rondetafelgesprek voor historici. Ik bood hem vanuit pr-overwegingen een regressie aan. Hij was benieuwd in welke vorige levens zijn affiniteit met schrijven te traceren zou zijn. Met de hulp van een Argentijnse tolk werd de regressie een paar dagen later in mijn kantoor, deels in het Spaans deels in het Engels, gehouden. We ‘landden’ uiteindelijk in Engeland vele eeuwen geleden en lokaliseerden de culturele en politieke scène waarin zijn talent zich destijds had ontwikkeld.
Een journalist, later directeur van een Spaanse televisiezender, tevens een getalenteerd schrijver, zocht ook de wortels van zijn schrijven en toevalligerwijs kwam ook hij terecht in Engeland, alwaar in die tijd strenge wetten heersten. Een paar dagen na de regressie liet hij me weten dat door historisch onderzoek hij de exacte plaats had kunnen achterhalen waar de rigide wetgeving destijds werd toegepast.
Een bekende Spaanse danser en eigenaar van een bloeiende dansschool ging in regressie ten aanschouwe van een publiek geïnteresseerd in vorige levens. En ook hij was niet op zoek naar disfuncties, maar naar de oorsprong van zijn talenten, de oorsprong van zijn passie voor de dans. Met een krachtige inductie katapulteerde ik hem in een vorig leven. Binnen enkele seconden bevond hij zich in Centraal-Afrika, heftig knipperend met zijn ogen, een zelfs licht pijnlijke ervaring. Het publiek veerde op om te zien wat er met het lichaam en vooral met de ogen van de danser gebeurde. De krachtige oogirritatie werd veroorzaakt door de weerspiegeling van de sterke schijnende Afrikaanse zon op het witte zand dat vervolgens zijn ogen raakte (in het vorige leven). Een ervaring die we kennen als we zonder zonnebril op een hagelwit strand lopen waar de zon schijnt of we in de met sneeuw bedekte Alpen vertoeven en de zonnebril vergeten zijn.
OOGGETUIGENVERSLAG VAN EEN REGRESSIE NAAR EEN VORIG LEVEN
Ik moet toegeven dat uit onwetendheid ik mezelf als sceptisch beschouw voor bepaalde dingen. De wereld van hypnose is hiervan een voorbeeld, totdat ik de mentalist en paranormaal genezer Martien Verstraaten ontmoette.
Ik heb de mogelijkheid gehad met hem samen te werken in verschillende van zijn werken, het laatste betrof een regressie in de zaal van Belmondo, in Guadalcacín, Jerez de la Frontera. Daar in de zaal van Belmondo kon ik een regressie naar een vorig leven van een vrijwilliger van heel dichtbij meemaken.
Terwijl Martien instructies gaf, zag ik hoe de vrijwilliger reageerde, niet alleen met zijn geest, maar ook met gezichtsuitdrukkingen en lichaamsgebaren.
Ik was onder de indruk toen ik zag hoe Martien erin slaagde hem bepaalde ervaringen uit zijn leven opnieuw te laten beleven in het lichaam van een persoon dat zijn vorige leven bleek te zijn. De gedetailleerdheid waarmee de vrijwilliger vertelde en zelfs fysiek uitdrukte hoe hij zich voelde, deed mezelf onderdompelen in de ervaring en begrijpen, ja, dat men met de geest naar ondenkbare punten kan werken.
De ervaring bleek een belevenis te zijn, om de reden voor bepaalde smaken, kwalen, manieën of zelfs de bestemming van ons huidige leven te begrijpen. Ik heb geleerd dat veel van ons resultaat vandaag te wijten is aan ervaringen in onze vorige levens.
Ik was ook in staat om, samen met andere vrijwilligers, deel te nemen aan een korte maar interessante diagnose van een pijn die ik had (en ik zeg in het verleden) in het thoracale gebied. Ik noem het interessant omdat, zonder de noodzaak van machines noch instrumenten, Martien, samen met zijn assistent en Reiki-leraar Fulgencio Arias, hij tot mijn verbazing de oorzaak van mijn ziekte kon identificeren en me advies kon geven om de intensiteit van pijn op korte termijn te verminderen. Er zijn twee maanden verstreken en die pijn bestaat niet meer.
Alles wat ik daar beleefde was een ervaring om niet te vergeten, dat ongetwijfeld zal worden herhaald, en dat ik iedereen zou aanbevelen die er geen kennis van heeft.
Dank aan professor Martien voor het mij deelgenoot maken van zijn gave. Tot de volgende keer!
Elena Solís, docente Engels Be-Lingual Academia de Idiomas
Een welgestelde dame uit Curaçao, een zakenvrouw, kwam op consult. Ze had een exportbedrijf dat bestond uit verschillende divisies. Haar vraag aan mij als medium betrof een probleem. Mijn antwoord was echter niet direct gerelateerd aan het probleem, maar aan een talent dat ze bezat. Naast bier en sterke drank exporteerde ze tevens producten zoals kleinere machines, textiel en andere goederen. Haar vraag was waarom de export van machines en textiel steeds stagneerde. Dit terwijl ze haar uiterste best deed om dit deel van haar bedrijf te promoten. Ze begreep het niet.
Ik vertelde haar dat in een vorig leven ze deel had uitgemaakt van de Amerikaanse maffia ergens in een grote stad en ‘met succes’ had gehandeld in narcotica en drugs. Astrologisch vallen zowel verdovende middelen als alcohol onder de planeet Neptunus, verslaving. Machines, textiel en andere artikelen vallen weer onder een andere planetaire aspecten. Haar affiniteit met bedwelmende stoffen kwam uit dat vorige leven. Door dit ’talent’ wist ze onbewust de juiste snaar te raken als ze bier en sterke drank wilde promoten en verkopen. Voor de goede orde, in haar huidige incarnatie was ze een respectvolle dame.
De voorbeelden zijn ontelbaar, talenten kunnen lang slapen, maar op een dag worden ze wakker, hetzij door een schijnbaar onbeduidend voorval, door een lezing van een medium of door een regressie naar een vorig leven.
Door regressies van vorige levens blijkt de geschiedenis vaak een andere oorsprong en curve te hebben dan we gewend zijn te denken. Voor de oorsprong van het coronavirus moeten we bijvoorbeeld terug naar het Trias en Perm, 290 miljoen jaar geleden, toen op enkele ondersoorten na, de longvissen (Dipnoi) werden vernietigd door de voorlopers van het huidige coronavirus.
Het wereldse succes en de mate van belang van Picasso’s werken zijn grotendeels te danken aan de historische tijd van hun verschijning, de eeuw waarin Picasso incarneerde, evenals aan de ‘secundaire voorwaarden voor succes’: de artistieke bagage die hij incarnatief met zich meedroeg in de incarnatie die begon in de Andalusische stad Malaga.
Het nature-nurture debat, dat sinds Plato en Aristoteles woedt – talent versus opvoeding en/omgeving – is zeker van toepassing. Om muziek te maken heb je een object en een subject nodig die op elkaar inwerken: de oeroude saffiernaald (subject, het talent) en de bakelieten grammofoonplaat (object, de sociale omstandigheden) waarin de naald de plaat magnetisch aansnijdt. Zonder object snijdt de naald in niets. Zo waren verschillende incarnaties prominent bij Picasso, Lola Flores, Isabel la Católica, Tomas de Torquemada of Miguel de Cervantes (zowel talenten als subject) die zouden leiden tot zowel inhoudelijk als werelds succes. Factoren als interacties, vergelijkbaar met de positie van een loodgieter die meerdere gereedschappen meeneemt als hij een grotere klus gaat doen. Gereedschap (de talenten als onderwerp) in dienst van het werk (het object). Niet voor elke incarnatie breng je dezelfde talenten mee naar de aarde!
Het bekende Amerikaanse medium Edgar Cayce (1877-1945) liet in een reeks lezingen zien dat vorige levens niet alleen karmische verwikkelingen bevatten, maar ook een bron van talenten zijn. Na de publicatie van mijn boek LAS VIDAS PASADAS (van Spaanse historische figuren) is er een vervolgboek in de maak: Karma, als bakermat van onbekende talenten.
Dit essay kan een goed begin zijn voor het volgende boek.
HET EERSTE INCARNATIEVE BEELD
Ik open de computer, maak een smetteloos witte Word-pagina aan, ga in trance en begin te schrijven.
Het eerste beeld wat ik als spiritueel medium waarneem van het vorige leven van de entiteit die in dit leven bekend staat als de fameuze Spaanse uroloog Dr. Aurelio Muñoz Villellas, is een fraaie, deels blauw geglazuurde vierkante tegel. De tegel maakt deel uit van een volledig betegelde wand van een klein voorportaal dat toegang verschaft tot zijn huis waar hij met zijn zus woont.
Het is als vele dagen, opnieuw een lange dag geweest op de School voor Filosofie als hij eindelijk huiswaarts keert. Steeds als hij in een gedachteloze en dromerige trance de tegels van het portaal passeert, deze soms vluchtig als een ritueel met de toppen van zijn vingers aanraakt in het voorbijgaan, vindt er een existentiële verandering in zijn binnenste plaats.
In het voorportaal vindt de scheiding plaats tussen twee innerlijke werelden waaruit hij grotendeels bestaat, zowel op het einde van de dag bij het binnengaan van de Arabische woning, zijn huiselijke staat, als ´s ochtends vroeg bij het verlaten op weg naar zijn beroepsmatige staat als hoofddocent.
Zijn zus is hulpbehoevend, lichamelijk, en zeker ook emotioneel. Sinds haar kindertijd tobt ze met een been dat niet volgroeid is, gevolg van een infectie die nu bekend staat als kinderverlamming. Na de dood van hun ouders is er bij haar emotioneel lijden aan toegevoegd. Het lijden van zijn zus en de onmacht haar niet te kunnen genezen heeft hem diep geraakt. Het heeft hem van lieverlee ook stiller gemaakt, kwetsbaarder.
Eenmaal de voordeur gepasseerd transformeert hij in een plaatsvervangende huisvader die de enige vrouw in huis, zijn zus die niet zijn vrouw is, het beste geeft wat in zijn vermogen ligt haar te helpen. Als jongeling wilde hij arts worden, een roeping diep van binnen stammend uit oude voor hem onbekende tijden. Een diepe roeping zoals blijkt, stammend uit een Indiase incarnatie als heelmeester die gerestimuleerd werd door de ziekte van zijn zus. Maar zijn vader liet, ondanks zijn hevig verzet, een studie als arts niet toe. Noodgedwongen koos hij voor de filosofie, dit om iets te kunnen begrijpen van de dwaalwegen van vaders die hun zonen dwongen verkeerde keuzes te laten maken.
De oorzaak van vaders onwil was tweeledig: voortzetting familietraditie en enige afgunst.
Hij had bemerkt welke intense passie zijn zoon van kinds af aan had om medicus te worden. Hij schatte de intelligentie van zijn zoon zeer hoog in, en zou het onverteerbaar hebben gevonden als deze hem maatschappelijk voorbij zou kunnen streven. Op een voor hem onbekend terrein als een medische carrière zou hij weinig invloed hebben kunnen uitoefenen. Het meest veilige was als zijn zoon filosofie zou gaan studeren. Hij zou hiermee eervol de familietraditie voortzetten en zou hem, zoals hij in zijn ijdelheid inschatte, nooit voorbij kunnen streven.
Zijn aversie tegen vader als notoire dwingeland maakte van hem een leven lang (en opvolgende levens) een perfecte pedagoog en didacticus ten dienste van zijn studenten filosofie. Zijn studenten werden daardoor in feite zijn geadopteerde zonen en soms bij hoge uitzonderingen, ook zijn dochters.
DE DEUR NAAR AHMED, I
We bevinden ons qua jaartelling in de eerste eeuwen na Christus. Alexandrië is als vanouds een stad van intellectuele kruisbestuiving. Eeuw na eeuw is Alexandrië als metropool een magneet voor wetenschappers die uit alle delen van de wereld kwamen toegestroomd. Ahmeds vader, een Arabier uit een voornaam filosofisch geslacht, was er een van. Hij vestigde zich in de stad, nam een positie aan als docent aan de School voor de Filosofie, huwde een kleine Alexandrijnse vrouw en werd uiteindelijk hoofd van de School. Ahmed werd in de stad met een illuster verleden geboren en zou, ondanks zijn passie voor geneeskunst, traditiegetrouw in de voetsporen van zijn vader filosoof moeten worden.
Door het lot zouden vrouwen in het leven van Ahmed altijd een karmisch aspect vertegenwoordigen. Zijn moeder overleed vroeg, waardoor hij voornamelijk door zijn vader, geassisteerd door ingehuurde vrouwen, werd opgevoed. Na het overlijden van zijn vader werd Achmed naast broer ook vader en moeder van zijn zus waar hij veel van hield. Het lot bepaalde dat door de zorg voor zijn zus hij maar moeilijk kansen kon ontwikkelen op de huwelijksmarkt. De tijd ontbrak eenvoudigweg de juiste vrouw te zoeken en te vinden. Hij huwde daarom niet, stelde het uit, en van uitstel kwam afstel. Een deel van de energie die voor een huwelijkspartner bestemd zou zijn geweest, vloeide van hem als broer naar zijn hulpbehoevende zus.
In de horoscoop van de huidige entiteit, Aurelio, vinden we onder meer deze dienstbaarheid terug met drie planeten in Virgo, t.w. Maan, Pluto en Uranus. De Maan kan binnen de astrologie historisch als de (grote) moeder worden aangeduid, zowel micro- als macrokosmisch. Ook een ongehuwde medicus of minister-president van een land kan positioneel een grote moeder zijn voor zijn patiënten of onderdanen. De Maan van Aurelio maakt een dynamisch (vierkantaspect) met zowel Venus (liefde) als met de Noordelijke maansknoop (karmische aspecten) in Vissen, het eveneens dienende teken van deze befaamde en betrokken uroloog. Echter, de entiteit is in het vorige leven in Alexandrië geen medicus, maar filosoof en docent, de wens van zijn vader waar geen ontkomen aan was.
Achmed is in de ochtend de deur van zijn huis gepasseerd en als hij het halletje met de tegels verlaat is hij op weg naar zijn werk, de School voor Filosofie, waar zijn studenten op hem wachten. Hij wordt bemind door zijn studenten, niet alleen om wat hij zegt, maar ook door wat hij niet zegt, door zijn uitstraling die een gevolg is van zijn filosofie.
Door zijn levenshouding laat hij studenten zien dat woorden een gevolg moeten zijn van innerlijke ervaringen en niet van losstaande dialectische constructies van de geest. Zonder dat hij het benoemt begrijpen zijn studenten dat een woord als “au” het gevolg zou moeten zijn van fysieke of emotionele pijn of van een onbedwingbare traan en niet van een theoretische verhandeling over het woord “au”.
De ervaringen met zijn zus die hij bemoedert zijn voor een belangrijk deel de grondstof voor de colleges die hij geeft. Overigens zonder haar naam te noemen of een indicatie van haar bestaan te geven, niemand kent haar situatie of zal haar situatie leren kennen. Dit uit respect voor zijn zus. Zijn vertaling van de dagelijkse werkelijkheid in zijn huis naar filosofische principes voor zijn studenten in de School voor Filosofie, hebben, zonder dat hij zich er van bewust is, een Zen-boeddhistisch amplitude, eveneens stammend uit zijn incarnatie in India waar de grondslag voor Zen werd gelegd tijdens de vroegste geschiedenis.
Achmed is filosoof maar ook briljant didacticus, voelt zich meer thuis bij Aristoteles en zijn metafysica dan bij Plato en zijn ideeënleer, maar is in zijn ziel eigenlijk arts. Hij wil repareren dat wat kapot is, de innerlijke wereld van studenten repareren ingeval van ziekte van het denken. Daarvoor heeft hij in zijn filosofische dokterstas divers didactische instrumentarium. Didactiek, en vooral herhaald didactische uiteenzettingen (Pluto driehoek Ascendant in zijn huidige horoscoop), is zijn methode om studenten te helpen, genezen, ingeval van mogelijk innerlijke dwaalwegen.
Door zijn werk als professor aan de School kan hij op bepaalde momenten ontspannen van de inspannende zorg die hij, overigens met liefde, aan zijn zus verleent. Tijdens de grote pauze na de ochtendcolleges zien we hem afgezonderd zitten om alleen de lunch te gebruiken. Het typeert hem, één met de studenten tijdens colleges en door een vorm van verlegenheid en introversie gesepareerd van hen tijdens de maaltijd.
DE DEUR NAAR ACHMED, II
Achmed, de Arabische filosoof die arts had willen worden, een van de incarnatieve voorgangers van de Spaanse uroloog Aurelio, was in een eerdere incarnatie een hooggekwalificeerde chirurg in het oude India.
Het was in een tijd dat de magisch-religieuze benadering van de geneeskunde die men onder meer in de vier Veda’s aantreft waarna de Ayurvedische geneeskunde zich ontwikkelde, concurrentie kreeg van een meer empirische benadering van de geneeskunde. De heersende klasse der priesterlijke Brahmanen die hun macht zag afbrokkelen was met deze omwenteling op zijn zachts gezegd niet gelukkig. We zien de entiteit, een van de incarnatieve voorlopers van uroloog Aurelio, als begenadigde chirurg in de bloeiperiode na de overgang van bovennatuurlijke naar meer empirisch georiënteerde geneeskunde.
Toen Europa medisch nog in coma lag konden in India al ver voor het jaar nul afgerukte ledematen zoals armen chirurgisch worden aangezet. De entiteit kreeg door deze incarnatie van beide Indiase geneeskundige systemen invloeden mee, empirische en ook mythische benaderingswijzen. Deze invloeden, van beide het beste, nam hij mee in zijn huidige Spaanse incarnatie als uroloog.
De Indiase chirurgie, waaronder zoals bekend de plastische, was een voorbeeld voor de Westerse wereld en werd onder meer door Avicenna/Ibn Sina en zijn Canon van de geneeskunde naar “hier” (het Westen) gebracht. “Hier” is een relatief begrip. Het is opmerkelijk dat de Braziliaanse wetenschapper Rio de Janeiro of Brasilia als het episch centrum van de wereld beschouwd, het “hier” voor menige Franse beoefenaar van de muze is Parijs en het middelpunt van de aarde ten tijde van de Pers Avicenna, was de oude stad Hamadan.
Rond 1982 vervaarde ik in de periode dat ik werkzaam was als beeldend kunstenaar en docent coordinator Metaphysical Methods of Learning aan de University of Applied Sciences in Leeuwarden/Groningen, een set ‘chirurgisch’ gereedschap, blinkende ‘lancetten’. De lancetten werden gemaakt, gemodelleerd met de slijpsteen, uit elegante barokke tafelmessen van een chic restaurant. De messen waren uiteindelijk zo scherp geslepen dat ze gemakkelijk gebruikt hadden kunnen worden op een operatietafel in een Derde Wereldland.
De vorm aan het uiteinde van elk blad van het mes dat ik in trance sleep, was voor mij als niet medicus, vooraf onbekend. Uiteindelijk bracht een boek van de medische faculteit over de geschiedenis van de Indiase chirurgie uitkomst. Alle door mij als beeldend kunstenaar gecreëerde vervaardigde (geslepen) lancet-vormen kwamen exact voor in een boek over Indiase chirurgie van ver vóór Christus.
Het zijn deze type messen die de entiteit, de voorloper van Dr. Aurelio, in India gebruikte tijdens zijn werk als chirurg. Zijn werk betrof in het algemeen het hoofd van zijn patiënten, met name gezichtsreconstructie en af en toe een schedeltrepanatie. Zijn chirurgische passie in het heden vindt dan ook zijn oorsprong in het India van voor de Christelijke jaartelling.
Tijdens mijn onderzoek naar de didactische en medische roots van uroloog Muñoz Villellas, stuitte ik op zijn chirurgisch verleden. Associatieve beelden wijzen mij als medium altijd de weg, zoals onder meer tijdens mijn essays over de vorige levens van historische personen als Lola Flores, Antoni Gaudí, Isabel de Católica, Tomás de Torquemada, Pablo Picasso, Teresia de Ávila en Miguel de Cervantes.
Bij uroloog Muñoz verwezen de beelden van mijn vroeger vervaardigd chirurgisch instrumentarium naar het oude India als oorsprong van hem als chirurg. Na het eerste beeld, volgt als in een film, beeld twee, drie en verder. Hij was in mijn waarneming een stille chirurg, hij praatte zonder te praten, d.w.z. hij praatte innerlijk zonder die woorden naar buiten te brengen. Zijn stilte was nodig om met zijn superieuren, zijn geesten, in contact te kunnen blijven. De geesten wezen hem als chirurg de weg, wat te doen, wat niet te doen, en vooral ook wanneer wel of niet te opereren. Of basis van deze samenwerking, met de geesten, werd hij zeer succesvol. Door het succes, in die tijd volslagen onbelangrijk voor hem, klom hij maatschappelijk en beroepsmatig omhoog en werd vaak geconsulteerd door collega-chirurgen.
Zijn daarentegen succesvolle behandeling van prostaat gerelateerde aandoeningen met licht, Cirugía Láser Verde, zijn horoscopisch terug te vinden in zijn positie van de planeet Uranus (lichtenergie, laser) in het sterrenbeeld Libra (prostaat) die een fraaie driehoek maakt met het Medium Coeli oftewel MC (wereldse faam) en met Mercurius als Heer 5 in 10 (opnieuw het Huis van wereldse faam!). Deze techniek, het genezen met licht, stamt niet uit de periode India, maar uit de periode Atlantis, toen Atlantiërs als eerste in de geschiedenis hogelijk bekend waren met de gebruiksmogelijkheden van licht.
Vrijwel het merendeel van urologen die opereren met licht, hadden een incarnatie in een van de drie perioden van het hoogontwikkelde Atlantis. Tussen deze Atlantische perioden (50.000; 28.000 en 10.000 v. Chr.) en de huidige ontwikkelingsgeschiedenis en cultuur, waren er geen mogelijkheid om (medisch) met licht te werken. De tijd in de wereldgeschiedenis was daar evolutionair nog niet rijp voor. Net zoals het weinig zin zou hebben gehad als Wernher von Braun van NASA’s Marshall Space Flight of Elon Musk van Tesla en SpaceX in de middeleeuwen zouden zijn geïncarneerd om hun huidige doelen te bereiken. De uitvinders van de gloeilamp, Thomas Edison en al eerder Humphry Davy, Joseph Swan en Heinrich Göbel waren een van de eersten die hun Atlantische ervaringen konden gebruiken in een eeuw die rijp was voor elektrische toepassingen. Medici zouden snel volgen. Sinds het begin van de 20e eeuw werden elektrische behandelingsapparaten in veel medische praktijken al gebruikt.
Uit een enorm aantal van de meer dan 14.246 readings van de Amerikaanse ziener Edgar Cayce (1877-1945), zoals de 364-serie readings, blijkt dat de legendarische Atlantiërs ondanks de drie catastrofes die tot hun ondergang leidden, een superieure beschaving kenden. Naast, of misschien wel in het verlengde van, hun hoog ontwikkelde paranormale kennis, waren ze, tienduizenden jaren geleden, vermaard om hun technologisch inzicht, vernuft en toepassingen.
Het betrof het inzicht, dat vele vormen van energie afkomstig uit verschillende bronnen in de kern identiek waren. Een vuursteen die kosmische energie verzamelde en een kristal die de energie van de zon gebruikte. Uit die energie werden krachtige explosieven, röntgenapparatuur en apparaten om de zwaartekracht mee op te heffen, ontwikkeld. Met dezelfde energie werden lucht- of lichtschepen voortbewogen die tevens dienst konden doen als onderzeeërs.
Op het einde van de Atlantische beschaving, aldus Cayce ´s lezingen, werd in het buitengebied van Atlantis, wat nu als Egypte bekend is, onder supervisie van de hogepriester Ra Ta, dezelfde energie gebruikt om [al dematerialiserend] grote blokken steen gewichtsloos te transporteren voor de bouw van de piramiden.
Opmerkelijk is dat de mediamieke openbaringen van Cayce overeenkomen met mijn eigen ervaringen. Van Cayce had ik tot begin jaren 80 nooit gehoord, evenals van Atlantis, laat staan er belangstelling voor hebben gehad, ik kende het woord amper. Totdat ik destijds een van mijn eerste regressies onderging en een incarnatie beleefde in Atlantis, meer dan 10.000 jaar geleden.
Door een priestercoach ben ik vanaf mijn kindertijd opgeleid om op een paranormale manier lichamen atomair en moleculair te kunnen veranderen, zodat ze (voor het oog) dematerialiseren en transformeren tot pure energie. Elke ochtend train ik op een open plek in het bos een van overheidswege geselecteerde groep getalenteerde jongemannen, met het doel hun individuele trillingsgetal, hun persoonlijk atomaire frequentie, in de loop van enkele jaren in overeenstemming te brengen met die van de overige deelnemers. (Energetische) groepsdynamica zouden we het in onze tijd kunnen noemen.
Het moge hallucinatorisch lijken, maar het sluitstuk van de training, het uiteindelijke afstudeerproject, was dat de groep samensmolt tot een bal energie en het fysieke lichaam verdween door dematerialisatie. Deze kreeg de vorm van een vliegende schotel van energie, die in een oogwenk met een suizend geluid van 10 Boeings 747 met de noorderzon vertrok naar een andere planeet, mij alleen achterlatend in het bos. Een bijzondere ervaring van een man die (vroeger) gewoon van veel bier, wijn en worst hield en niet geïnteresseerd was in Atlantische sprookjes. Desalniettemin plaatste ik de regressie decennia geleden al integraal op mijn website.
Het toeval wilde dat ik begin jaren 80, zo moest ik achteraf constateren, een Atlantische ervaring had terwijl ik me in Nederland bevond.
Het was in een periode waarin ik werkzaam was als beeldend kunstenaar, maar ook als lid van het Algemeen Bestuur van het Groninger Museum en docent Beeldende Kunst en Metafysische Leermethoden, dat mijn helderziende en psychokinetische vermogens definitief in mij werden gewekt. In de zomer van 1983 ontdekte ik dat ik in staat was om grote wolken in de lucht mijlenver van mij te dematerialiseren of een wolk te doorboren en deze te verbranden alsof er een laserstraal uit mijn derde oog geboren werd.
Alsof met een raketwerper ik wolken als plakken deeg doorboorde om enorme donuts in de blauwe lucht te maken. De psychokinetische experimenten bleken elke dag reproduceerbaar te zijn. Ik vroeg bevriende psychologen en therapeuten om willekeurige wolken aan te wijzen. Onder gecontroleerde en gedocumenteerde omstandigheden zou ik de wolken doorboren of binnen zes a zeven minuten volledig uit de lucht laten verdwijnen. Destijds wist ik niet waar deze manifesterende gaven vandaan kwamen. Ik kon de experimenten gemakkelijk reproduceren als daarom gevraagd werd en dat gedurende vele jaren, waarna deze opmerkelijke gave verdween.
Tevens ontdekte ik dat ik met dezelfde laserstraal van mijn derde oog, personen kon genezen. Pas vele jaren later begreep ik dat deze genezende techniek afkomstig was uit een incarnatie in Atlantis.
Energie, en specifiek lichtenergie is het alfa en omega van de Atlantische beschaving. Het is dit decor, paranormaal en technisch, waar de incarnatieve voorloper van Aurelio Muñoz Villellas zijn eerste schreden zet op het pad van genezen met licht. Opnieuw ontmoeten we de entiteit als een persoon die, in hedendaagse termen, geen prater is, in feite geen prater kán zijn. Woorden in klassieke zin, zijn hem onbekend, eigen aan de heersende cultuur in Atlantis. Woorden ontstaan pas tienduizenden jaren later. Zoals in de prehistorie vindt communicatie plaats door telepathie, meer specifiek: via gevoels-telepathie. Gevoelsgedachten worden via telepathische stralen door het zenuwstelsel van de ander opgevangen en vervolgens in zijn hersenen vertaald als weten en kennis.
Op deze manier vraagt de entiteit, de Atlantische ‘Aurelio’, zonder te vragen wat de kwaal van de patiënt is en ontvangt hij telepathisch onmiddellijk antwoord. Tussen vraag en antwoord bestaat geen tijdsfactor, nul nanoseconden qua tijd. Het is vergelijkbaar met de liefde tussen twee mensen in onze tijd, als deze elkaar woordeloos aankijken en antwoord krijgen op vragen die zelfs niet gesteld zijn, dat is telepathisch contact. Echter met dien verstande dat in begin en middenperiode van Atlantis, in overeenstemming met Cayce ´s gedachtengoed, geen gesproken woorden worden overgedragen tussen personen, maar gecomprimeerde begrippen, pictogrammen. Vergelijkbaar met hiërogliefen en Chinese tekens die als beeldtaal dezelfde functie hebben. Deze telepathische invloed, de woordloze periode van de entiteit, een leven lang in Atlantis, is de grondtoon van zijn introverte periode als Indiase chirurg, als stille filosoof in Alexandrië en zijn wellicht poëtische binnenwereld in de huidige tijd.
We zien hem als genezer werken met een kastje dat hij voor zijn lichaam met beide handen vasthoudt als een oude fotografische box uit onze tijd. Het betreft een Atlantisch kastje dat licht transformeert. De genezer gaat in een bepaalde positie staan ten opzichte van de zon, zodat de lichtstralen via een bepaalde hoek door een opening in de bovenkant van het kast vallen. De lichtstralen ondergaan in het kastje een voor mij nog onbekende bewerking, een mutatie, een transformatie, wellicht door elektromagnetisme, en verlaten het kastje door een opening aan de voorzijde als genezende stralen bestemd voor de patiënt. De genezer moet rekening houden (in mijn geest zie ik hem staan en lopen) met zowel de stand van het kastje om de inkomende lichtstralen onder de juiste hoek op te vangen en de juiste hoek te vinden om de uitgaande lichtstralen op de patiënt te kunnen richten. Het kastje is overigens zwaar, is gevuld met een uitgebreide techniek, een machine.
DE DEUR NAAR AHMED, III
Ahmed komt thuis, een lange dag aan de School voor Filosofie zit erop. Hij loopt het halletje in, raakt met de vingertoppen even een blauwe tegel aan, maakt de deur open, stapt door de deuropening en een verandering voltrekt zich in zijn innerlijk. Hij is thuis in het huis dat hij zo goed kent en het is ook niet zijn thuis. Hij ontmoet zijn zus, een vrouw waar hij veel van houdt, als broer en als vervangende vader, maar het is niet zijn vrouw. Liever zou hij een woning binnengaan waar hij zijn (echte) vrouw, zijn huwelijkspartner, zou zien. Maar het is zoals het is, de voorzienigheid heeft anders besloten. En hij is niet de enige in Alexandrië die samenwoont met een broer of zus.
Zijn zus kijkt steeds uit naar de thuiskomst van haar broer. Het is het hoogtepunt van haar dag. Ahmed neemt plaats en zwijgzaam als gebruikelijk, hij is een man van weinig woorden in relatie tot zijn zus, staart hij in stilte voor zich uit. Af en oe beantwoordt hij haar vragen, hoe zijn dag geweest is. Hij vraagt naar haar dag naar de pijn aan haar been. Het kost hem moeite een vlot gesprek met haar te hebben. Hij wil als Arabische man haar niet betrekken in zijn gevoelens. Hij wil vermijden dat ze denkt dat zij de oorzaak is van zijn ongehuwde staat. Het is niet de oorzaak, maar het gevolg van haar lijden. Daarom praat hij het liefst zo min mogelijk over innerlijke zaken en verlegt het gesprek naar het wel en wee van enkele vogeltje die zich in twee kooitjes in het huis bevinden.
Zij wil wel praten, heeft een ander karakter, meer direct, soms boos over haar handicap, wil de dingen bij de naam noemen. Dat geeft soms wat strubbelingen, maar hij accepteert het gedrag van haar want hij houdt van haar, als zus. Wat hij niet weet is dat hij in een ver verleden, in een andere incarnatie, een liefdesrelatie met haar had, zij zijn vrouw was. Het verklaart ook waarom zij steevast aan hem trekt, vraagt om aandacht, ze zou onbewust niet zijn zus willen zijn. Het lot dus, karma uit andere tijden. Hij wil het liefst, in de Arabische incarnatie, stil voor zich uit zitten staren, genieten van de rust na een dag hard werken en genieten van haar aanwezigheid.
Extra sensorische toevoeging
Zijn zus, de enige vrouwelijke persoon in dat leven zien we echter in het heden terug als een gewaardeerde en bevriende collega arts, die, wellicht nog minieme sporen in zich draagt van de kinderverlamming die in het verleden haar deel was.
_______________________
NOTEN EN AANBEVOLEN LITERATUUR
Antich, Xavier. Introducción a la metafísica de Aristóteles. El problema del objeto en la Filosofía primera. Barcelona: PPU, 1990.
Bergua, Juan Bautista. Los Vedas, Vyasa. Ediciones Ibéricas, 2014
Bhishagratna, Kaviraj Kunja. An English Translation of the Sushruta Samhita, Based on Original Sanskrit Text. Vol. 1. Londres: Forgotten Books, 2018.
Borgen, Peder. Philo of Alexandria: An Exegete for His Time. Leiden, Países Bajos: Brill, 1997.
Cayce, Edgar Evans. Edgar Cayce y la Atlántida. Ciudad de México: Editorial Diana, 1983.
Donelly, Icnatius. Atlantis: The Antediluvian World (A Modern Revised Edition Edited by Egerton Sykes). New York: Gramercy Publishing, 1949.
Edgarcayce.org. The Egerton Sykes Collection – Atlantis research. Edgar Cayce´s A.R.E. https://bit.ly/3v22Hpb (Consultado el 4 de noviembre de 2021)
El-Abbadi, Mostafa. La antigua Biblioteca de Alejandría: vida y destino. Sevilla: Fundación Cajasol, 2022.
Filón de Alejandría. Sobre los sueños. Sobre José. Madrid: Gredos, 1997
Hadot, Ilsetraut. Athenian and Alexandrian Neoplatonism and the Harmonization of Aristotle and Plato. Leiden, Países Bajos: Brill, 2015.
Joseph, Frank. Edgar Cayce’s Atlantis and Lemuria: The Lost Civilizations in the Light of Modern Discoveries. Virginia Beach, VA: A.R.E., 2001.
Joseph, Frank. La Destrucción de la Atlántida: Convincente Evidencia de la Repentina Caída de la Legendaria Civilización. Rochester, VT: Inner Traditions, 2007.
Little, Lora H. and John Van Auken. The A.R.E.’s Search for Atlantis: The Ongoing Search for Edgar Cayce’s Atlantis in the Bahamas. Eagle Wing Books, 2003.
Muñoz Muñoz, José Manuel. “La cirugía en la medicina Ayurveda. El Sushruta Samhita” Escuela Superior de Ayurveda, 2020. Consultado el 4 de enero de 2022 de https://bit.ly/3ElvU2W
Nichter, Larry S., Raymond F. Morgan, and Mark A. Nichter, “The Impact of Indian Methods for Total Nasal Reconstruction”. Larry S. Nichter, MD, Facts Plastic Surgeon Orange County. Consultado el 14 de enero de 2022 de https://bit.ly/3jHDMSE
Pollard, Justin and Howard Reid. The Rise and Fall of Alexandria: Birthplace of the Modern World. Londres: Penguin Group USA, 2007.
Ross, William D. La teoría de las ideas de Platón. Madrid: Ediciones Cátedra, 2001.
Saraf, S. and R. Parihar. “Sushruta: The first Plastic Surgeon in 600 B.C.”. The Internet Journal of Plastic Surgery, Volume 4 Number 2, 2006. Consultado el 12 de diciembre de 2021 de https://bit.ly/3jE84FW
Newton Brown, John. Our story of Atlantis: Written Down for the Hermetic Brotherhood. Londres: Forgotten Books, 2016.
Panikkar, Raiman. Iniciación a los Veda. Barcelona: Fragmenta, 2011.
Wilson, Colin. El mensaje oculto de la Esfinge. Barcelona: Martínez Roca, 1997.
Dit artikel is een vertaling van de Spaanse column:
Update 06-05-2022
__________________________________________________________________________________
© MARTIEN VERSTRAATEN
Psychic & mediumistic healer. Past life regression therapist.
Into practice since 1985 (The Netherlands, Curaçao, Brazil, Spain).
Mediumistic journalist. Author.
Occupied post
Professor of Visual Arts and Experimental Methods
Faculty of Education of the Nijmegen polytechnic “Gelderse Leergangen”
currently
HAN University of Applied Sciences, Arnhem and Nijmegen, The Netherlands
Professor of Visual Arts and Metaphysical Methodology of Learning
Faculty of Education of the Leeuwarden polytechnic “Ubbo Emmius”
currently
NHL University of Applied Sciences, Groningen and Leeuwarden, The Netherlands
Formerly governor of art and culture
Member of the board for Cultural Advice of the County of Groningen
Groningen, The Netherlands
Member of the general board of the Groninger Museum
Groningen, The Netherlands
_______________________________________________
DESTINATIONS – Laboratory for Intuitive Intelligence
Spain – The Netherlands – Curaçao – Brazil
CONSULTORIO PARANORMAL ANDALUCÍA
Jerez de la Frontera, Cádiz, Spain
www.martienverstraaten.com
