Het boek Isabel la Católica: Mi vida pasada como Catherine, una monja promiscua verschijnt als alles meezit binnen enkele, een nog onbekend aantal, weken. Een lange Spaanse editoriale weg, van concept tot publicatie, vrucht van acht jaar geestcontact met overleden en nog levenden coryfeeën van naam. Publicatie en presentatie komen eraan, als alles meezit al voor of tijdens de internationale Feria de Caballo Jerez 2023. Het uitgegeven voorlopige redactionele rapport, het Informe Editorial, voor nominatie van de Award Premio Talento, zeer lovend, met over zichzelf heen struikelende superlatieven en kwalificaties:

“Occulte wetenschap, academisch, essayistisch, welhaast journalistiek, boek met potentie, zeer professioneel, grote thematische originaliteit, genealogie van vorige levens, methodologie om met overledenen te spreken, interessante mix van artistieke en niet-artistieke disciplines, vele historisch onbekende feiten van fameuze personen geopenbaard”.

Tevens wordt de per hoofdstuk geordende zeer uitgebreide bibliografie geloofd, die verwijst naar Geschiedenis, Psychologie, Psychiatrie, Fysica, Filosofie, Geneeskunst, Muziek, en veel andere bronnen, aldus het rapport.

Het complete team van doorgewinterde redacteuren, volledig onbekend met mediamieke channeling (spiritisme), extra sensorische perceptie (ESP) en regressies post mortem naar vorige levens, leerden door het manuscript zéér veel (muchísimo) van de thema´s en van de onderzochte Spaanse historische personen. Interesse van de zijde van nationale televisieprogramma´s en YouTube-kanalen wordt verwacht.

Wegens de vele en uitgebreide (voet)noten, als ware het soms de Geheime Leer van Helena Blavatsky, verving ik na overleg met de uitgever het systeem van voetnoten voor eindnoten Chicago A stijl.

Ook de subtitel kreeg een facelift, korter, Siete españoles históricos y siete personas de nuestra época, waardoor de namen van de twee maal zeven hoofdrolspelers naar de achterkant van de omslag verhuisden. Aldaar, onder een fotografische diptiek van de auteur en de titel Martien Verstraaten: Mi vida presente como Martien UNO y Martien DOS, el confesor mediúmnico de personas vivos y muertos (Martien Verstraaten: Mijn huidige leven als mediamieke biechtvader van levenden en doden) namen zij plaats.

Van dansen kwam de laatste tijd bitter weinig terecht. Aan de 24 uren die mij per etmaal ter beschikking staan had en heb ik te weinig, oponthoud door de planeet Saturnus die met een oppositie tot medio mei 2023 moeilijk doet. De keuze voor de kleur van de achtergrond en de stroken voor tekst op de voorzijde van de omslag kostte me drie dagen, terwijl er nog veel werk op me wachtte. Mezelf gedwongen niet verder te gaan alvorens de keuze gemaakt werd. Een enquête voor de omslag gehouden bij het bevriende personeel van supermarkt en van La Plaza, de openbare op de voormalige Parijse Hallen lijkende versmarkt, kostte ook tijd. Uiteindelijk gekozen voor de klassieke dubbelblanke witte achtergrond met de schitterende kleur purper voor de stroken met tekst. Je waant je in de middeleeuwen waar de clerus met rode of purperen sjerp en andere versierselen de dienst uitmaakte terwijl even verderop lesbische nonnenkloosters a capella schreeuwden van genot.

Om goede beslissingen te kunnen nemen maak ik dagelijks tweemaal een forse wandeling van elk vijf kilometer, en ook om een mediterraan kleurtje te krijgen. Tenslotte zullen de Spaanse media klaar staan voor live interviews zodra ze de voor katholiek Spaanse begrippen de licht provocerende, in ieder geval aandacht genererende titel, in het vizier krijgen. En dan is een gebronsd kleurtje op de strakke beeldbuis nooit weg. Op een van de wandelingen ontmoette ik de fotografische schaduw van mezelf, met hoed en jas, door de natuur geprojecteerd. Een opname was vlug gemaakt en op Instagram geplaatst. Een Italiaanse ontwerper met een tsunami aan volgers die de foto op Instagram had gezien nodigde me uit fotografisch voor Gucci en Armani te willen werken. Ja, maar niet in dit leven, Gucci en Armani mogen voor mij werken, Amen.