Afgelopen week bereikte ons met veel enhorabuena (felicitaties) omgeven het bericht dat het boek Isabel la Católica: Mi vida pasada como Catherine, una monja promiscua genomineerd is voor de Premio Talento.
Het nominatiezegel Premio Talento dat vanaf de eerste druk op de omslag verschijnt geeft promotioneel toegang tot internationale boekenbeurzen als Frankfurt, Londen, Liber en FIL Guadalajara (Mexico) met als doel de verkoop van rechten, vertalingen en afgeleide audiovisuele en cinematografische werken, en staat tevens garant voor de presentatie op de prestigieuze internationale Latino Book Awards in de Verenigde Staten.
De relatie met nationale en internationale bibliotheken alsook participatie van het literair agentschap Carmen Balcells, (genoemd naar de overleden meest vooraanstaande literaire agent van de Spaanstalige wereld) zijn ook de kenmerken van de Premio Talento nominatie.
De bekendmaking en uitreiking van de prijs vindt jaarlijks in juni plaats in de cultureel schitterende stad Sevilla. Bij leven en welzijn zal ik aanwezig zijn, al was het maar om ondergedompeld te kunnen worden in literair feestgewoel. De prijs wenst ik iedereen toe, Spanjaarden, Mexicanen of Argentijnen, allen die veel beter Spaans spreken dan ik.* De nominatie op zich is al een hele eer voor een schrijvende paragnost, zeker voor een van oorsprong niet-Spaanstalige auteur, en een erkenning voor alle overledenen, de geesten, die mij gedurende de afgelopen acht jaar teksten en gevoelens influisterden.
De komende tijd zal de pers zich zeker roeren, de titel genereert aandacht. De titel, welbewust gekozen, die gelijk is aan de titel van hoofdstuk 4, is op verzoek van de geest van de overleden Koningin Isabel la Católica gekozen als titel voor het boek. Het motief voor die keuze wordt al beknopt geduid op de achterkant van het boek. Het was en is de intentie van de vroegere koningin om af te rekenen met het aureool dat zij een aseksuele Spaanse vrouw zou zijn geweest. Het tegendeel is waar, zo kunnen we lezen in hoofdstuk 4 van het boek.
TOEGEVOEGD 24-4-2023
De nominatie voor de prijs heeft inhoudelijk, naast een niet onaanzienlijk aantal praktische voordelen, literair veel meer gewicht dan mij bekend was. Een nieuwe uitdaging die me bezighield, het “live” in beeld laten brengen van de beeldschone promiscue non en abdis Catherine van Auvergne via een YouTube animatie-video, een booktrailer, door de wereldvermaarde Texaanse grafische ontwerpster Becca Segovia, was daarvan de oorzaak. De gevoerde selectie voor de Premio Talento loog er niet om. De (gebruikelijke) groep van zeven finalisten, waarvan ik er een ben, werd (zoals in 2022) gekozen uit 500 auteurs afkomstig uit 12 landen. Zeven finalisten voor de Premio Best-Seller, zeven voor de Premio Talento en zeven voor de Premio Promeso. Het wordt me nu duidelijk waarom binnen- en buitenlandse boekverkopers als Amazon, Fnac, Apple Store, Casa del Libro, Agapea en El Corte Ingles (de Spaanse Bijenkorf) steevast met veel tamtam een boek aanprijzen dat finalist of winnaar was voor of van de Premio in een van de drie categorieën. Duidelijk ook waarom finalisten op instigatie van lokale en nationale overheden al op voorhand journalistiek werden gefêteerd naast Spanje in vooral buitenlandse media zoals die van Chili, Mexico, Argentinië of het Spaantalig deel van de VS. Een van hun zonen of dochters was namelijk in Sevilla genomineerd, en die eer moest lokaal verslagen worden. Welnu, vooralsnog heb ik De Limburger, de Volkskrant of NRC nog maar in het ongewisse gelaten. Radio Jerez staat al wel in de startblokken om de primeur te verslaan zodra de laatste drukproeven mij hebben bereikt.
* Spaans schrijven doe ik als de beste, getuige het Inform Editorial en opvolgende literaire analyses. Ook om de uitspraak van het Catalaans word ik menigmaal geroemd, van bedelmonnik op straat tot taalgeleerde in een van de bibliotheken. Verstaan van de gesproken taal is duidelijk minder, zeker van personen die binnensmonds wonen. Zodra ik een aantal nieuwe zinnen met kernwoorden in mijn hoofd heb gepostuleerd, word ik uitgerekend op dat moment aangesproken over hetzelfde thema door iemand die een serie voor mij onbekende synoniemen van stal haalt. Een bevriende supermarktemployee die mij kent als medium hield me eergisteren staande, stelde een van zijn collega´s uit een ander supermarktfiliaal aan me voor, een jonge vrouw die haar zesjarige zoon bleek te hebben verloren. Met geen mogelijkheid begreep ik waarom hij de vrouw aan me wilde voorstellen, kon het niet opmaken uit het zinsverband. In plaats van het werkwoord “morir” (sterven) te gebruiken koos hij een voor mij onbekend chic synoniem. Na bij herhaling hem te hebben gezegd het niet te hebben begrepen kwam morir uit de bus, en ja toen werd het me duidelijk. Het blijft vaak nog ploeteren, ik moet nog veel leren. Bij belangrijke gesprekken die de diepte niet schuwen, thematische interviews zijn daarop geen uitzondering, is hulp van een bevriende vertaalster nog vaak welkom.