Al in 2010 schreef ik in ´Vlinders kunnen niet Dadelen en Dadels kunnen niet Vlinderen’, met zoveel woorden dat de specifieke carrière van eenieder al een aanvang neemt met de eerste eraan gerelateerde incarnatie. Ik sprak destijds, in het eerste decennium van de 21e eeuw, onder meer over de Formule 1-carrière van Ayrton Senna waarvan de zaadjes voor zijn succes als meervoudig wereldkampioen te vinden waren in zijn leven als Tibetaanse monnik die bot gezegd, baalde van geïnstitutionaliseerde spiritualiteit. Specifiek en doelbewust liet ik die opvatting plaatsen in een bericht dat door persbureau ANP de wereld werd ingestuurd.
In mijn achterhoofd leefde latent de gedachte dat op menig punt de geschiedenis herschreven moest worden of worden bijgesteld, in ieder geval de persoonlijke geschiedenis van het individu, zo niet ook de collectieve. Zowel het Amerikaanse medium Edgar Cayce (1877-1945) als psychologe Helen Wambach (1925-1985) waren me erin voorgegaan. Cayce bracht een rits aan vorige levens van Jezus Christus in kaart, waarbij Jozua, na Mozes leider van de Israëlieten en berucht om zijn wrede veldslagen, historisch tot de bloederige verbeelding sprak. Helen Wambach tartte historici en archeologen middels collectieve regressies waaraan tienduizenden in de loop der jaren deelnamen en waarbij bijvoorbeeld werd aangetoond in welke perioden een vork twee, drie of vier tanden had. De verkregen gegevens leken uiteraard volledig in tegenspraak tot de wetenschappelijk vastgestelde, onjuiste, feiten.
Ondanks de stilaan gegroeide overtuiging dat ook de collectieve geschiedenis herschreven diende te worden, of op zijn minst te worden gecorrigeerd, ontbrak door onvoldoende praktijkvoorbeelden me de moed dit hard te maken. In de loop der jaren leerde ik me aan om extra sensorisch verkregen informatie stilaan vergezeld te doen gaan van, zo mogelijk, controleerbaar feitenmateriaal.
Mijn eerste Spaanstalige boek ‘Isabel la Católica: mi vida pasada como Catherine, una monja promiscua’ is er een voorbeeld van. Het rapport ‘Informe Editorial’ dat ten grondslag ligt aan de nominatie voor de award Premio Talento (internacional) voor het boek geeft daar blijk van. Wat wist ik, de niet-paranormale Martien, nu van de Spaanse geschiedenis. Van Alva en de Bloedraad had ik op de lagere school en H.B.S. wel eens gehoord, de benaming 80-jarige oorlog had ik onthouden door het cijfer 80 niet wetende wanneer zich een dergelijk langdurige ellende zou hebben afgespeeld. Weliswaar had ik tijdens het toelatingsexamen voor de H.B.S. door volstrekt onbekende factoren een 10 verkregen voor geschiedenis en een schamele 5 voor aardrijkskunde, terwijl de score diametraal andersom had moeten zijn. Landen, steden of wild stromende rivieren kon ik onmiddellijk en ongezien voor mijn geestesoog halen, droge jaartallen kon ik amper onthouden. Echter, het Informe Editorial liegt er niet om en meldt dat nieuwe en onbekende feiten van zeven fameuze historische Spanjaarden zowel openbarend zijn als een veranderend beeld geven van de geschiedenis.
De kennis van geschiedkundige factoren, in het bijzonder die een aantoonbaar direct verband hadden met personen die ze veroorzaakten, was en is een mediamieke gave die bij me bleek te zijn ingeboren. Over de Spaanse inquisitie zijn bibliotheken vol geschreven, historici die met oude en nieuwe kennis eeuw na eeuw over elkaar heen struikelden, na bij nacht en ontij vergeelde documenten te hebben opgediept en nageplozen. Als médium behoefde ik alleen maar de doopceel van Isabel la Católica te lichten en van haar biechtvader, de wrede Dominicaanse priester Tomás de Torquemada, om de eisprong van de Spaanse inquisitie te leren kennen. Zoals zo vaak stammen zielenroerselen en hun repercussies uit vorige incarnaties en zijn het alfa en omega van de geschiedenis. Op die manier ontstond het nationaalsocialisme van Hitler als gevolg van zijn incarnatie als de gecastreerde bisschop Landulfo II van Capua (c. 825-879); zo ontstond het kubisme van Picasso als gevolg van zijn incarnatie als de verbannen magische pygmee Jahh-man in een Afrikaanse grot, en zo ontstond de basiliek Sagrada Familia in Barcelona van architect Antoni Gaudí als gevolg van zijn incarnatie als de hallucinerende religieuze Armeense straatjongen Narek in Istanboel.
Een van de meest gewaardeerde Spaanse historici van deze tijd, Óscar Villarroel González, professor Middeleeuwse Geschiedenis aan de Universidad Complutense de Madrid (UCM), liet naar aanleiding van de 39-delige Spaanse RTVE-serie Isabel [la Católica] in 2013 optekenen: “Es imposible saberlo [la vida sexual de Isabel]” (Het is onmogelijk het seksuele leven van Isabel te kennen”). Met mijn boek heb ik antwoord gegeven op die prangende vraag, zeer uitgebreid zelfs en gedocumenteerd. Ik liet Villarroel González in 2017 na het voltooien van het eerste hoofdstuk over Isabel la Católica weten hoe haar seksuele constitutie gebouwd was, en vooral, waardoor. Historicus Villarroel González schreef in een aimabele mail te hopen dat ik kon begrijpen dat historici zich uiteraard alleen op (wetenschappelijk) verifieerbare data en feiten baseren, tevens mij de beste wensen aanbood voor verder toekomstig werk. Prof. Villarroel González ontvangt uiteraard geheel gratis mijn boek, al was het alleen maar om vermeende wetenschappelijke visies aan het wankelen te kunnen brengen.
Vorige levens behoren tot de geschiedenis, tot de persoonlijk geschiedenis en de collectieve geschiedenis. Na het uitgeven van mijn boek zag ik dat verscheidene boekplatforms naarstig zoekende waren onder welke categorie het boek het beste te plaatsen zou zijn. Met alle respect voor de platforms voor stuivertjesromans, alhoewel, kwamen deze niet veel verder dan parapsychologie of de afschuwelijke esoteriekoketterie, de categorie boeken met omslagen van lichtblauwe hemelen uitmondend in kabbelende riviertjes waarin gladde evenwichtige zwerfkeien steevast waren opgestapeld. Kortom, New Age uiterst kort door de bocht, geen scheurende Formule 1-goden op nat asfalt als Max Verstappen, geen met Marlboro, Honda, Nike en andere zondige stikkers getooide racemonsters in velden of wegen te bekennen.
Echter, een echter tot de derdemacht, het eerste teken van de nieuwe tijd na New Age kwam van de Spaanse uitgeverij Elkar, onderdeel van het grotere Elkar Fundazioa, acroniem van “Editorial de Libros y Canciones Vascos”, een literaire paraplu met een schare aan boekhandels onder zich, verspreid over heel Baskenland. Ja, Baskenland waar eens de ETA moorddadig huishield zoals de IRA dat deed in Ierland, maar nu koersend naar literaire oorden. Elkar had blijkbaar het nieuwe wiel uitgevonden en had de moed mijn extra sensorisch boek over vorige levens te categoriseren als: Libros – literatura – literatura contemporanea – biografías. Wat een weelde, eindelijk begon ik me thuis te voelen. Reden ook waarom ondanks adviezen uit spirituele hoek ik weigerde mijn boek uit te willen brengen bij gezalfde blije uitgevers die helemaal niets van spiritualiteit begrepen, het woord verkankerden tot hedendaagse melaatsheid.
Casa del Libro, onderdeel van het multinationale massamedium conglomeraat Grupo Planeta in Spanje en Latijns-Amerika, is een van de grootste ketens van Spaanse boekhandels, met 55 winkels alleen al in de belangrijkste Spaanse plaatsen. Precies als Elka, maar dan nog een aanmerkelijk aantal tandjes hoger afgesteld begeeft Casa del Libro zich onder meer in het segment van literaire hoogstandjes, zoals klassieke uitgaven en biografieën. Het was dan ook prettig te ontdekken dat deze keten, Grupo Planeta indachtig, mijn boek aanbood in vergelijkbare categorieën: Libros – Biografías – Biografías históricas de España. Eindelijk thuis, eindelijk verlost van hedendaags esoterisch geneuzel, de grote esoterische werken daarbij nagelaten. Ook de kwalificatie fictie, die zo gaarne door menige boekhandel aan boeken over vorige levens wil worden toebedeeld, ontbrak of werd zoals ik op een enkele site kon zien, door non-fictie vervangen.
Casa del Libro maakte mijn dag goed. Content als ik was eerdere aansporingen in de wind te hebben geslagen mij met huid en haar over te leveren aan zoetgevooisde uitgevers. Ook het eraan gelieerde publiek kan me eigenlijk gestolen worden, hoewel ze mijn boek mogen kopen en er hopelijk wat van kunnen opsteken.
Een van de meer ontwikkelde verkoopsters van een bevriende Spaans-Italiaanse ijssalon hoorde van mijn boek, knoopte gelijk een praatje aan, afschuwelijk. Een volledig gebrainwashte medemens door toedoen van weet ik welke verheven ziel-cursussen. Zonder enige aanleiding, zonder enig verband, werd me bij herhaling gevraagd, of “het” (wat wist ik niet) ook te maken had met de energie die van voor naar achteren stroomde of van achteren naar voor. Ik liet haar weten niets van haar verhaal te begrijpen, vroeg of ik wellicht een vraag moest beantwoorden, en welke vraag dan wel. Ik meende me in een soort Spaanse Efteling te bevinden waar karretjes hoog in de lucht uit hun baan schoten op weg naar ver gelegen universa.
Inmiddels was mijn dure Coupe yoghurt Amarena met slagroom en een foute vuurrode suikerkers op de top in elkaar gezakt tot lubberig drijfzand. Laat deze mensen in hemelsnaam bij hun zweeftevenclubjes blijven en nimmer mijn presentaties bezoeken. Daarentegen waren gesprekken met een second opinion oogarts (degeneratieve macula) en een aantal bevriende farmaceuten een weldaad, volledig onbekend met de materie, maar open minded, vragen to the point, grappig, humor ontlokkend, van deze tijd.
Het ziet er naar uit dat het boek, door titel, tekst en vormgeving het juiste publiek aantrekt. En ketens als Elkar / Elkar Fundazioa en Casa del Libro / Grupo Planeta doen eraan mee door de hele rimram aan esoterische tuinkabouters te weren door de wijze van categoriseren van het boek dat, na vele onnodige barensweeën, een juweeltje is geworden. Ik heb er zelf al in gelezen, alsof een andere, gedreven auteur, het heeft geschreven. Ik heb al veel van hem geleerd, hij heet Martien DOS.
