Radio Korsou FM – within Sproet, ‘Het Derde Oog’

Het Derde Oog ©
Radio conferences & psychic consultations
Radio Korsou FM, Curaçao / The Netherlands Antilles
January / February 1990

 

Vorige Levens Vandaag

Het Derde Oog was een 4-delige paranormale programmacyclus binnen ‘Sproet’ van Radio Korsou FM op Curaçao / Nederlandse Antillen. Het programma werd gepresenteerd door paragnost Martien Verstraaten onder bekwame regie van Suhandi (Hans Oosterhof, eigenaar en v/h directeur Radio Korsou FM). De uitzendingen bevatte per week wisselend een subthema op het gebied van de paranormale waarneming en aandacht. De uitzending startte wekelijkse met een paranormale column in de vorm van een radioles door Martien Verstraaten.

Het team bestond uit Martien Verstraaten, Suhandi (Hans Oosterhof) en de assistentes Carla Koolman en Jennie Romero, welke laatsten als telefonistes persoonlijke vragen van luisteraars voor de paragnost selecteerden op relevantie binnen het aangeboden thema. De regen aan telefoontjes werden geselecteerd en op papiertjes binnengebracht binnen de eerste gecomputeriseerde Curaçaose studio, waarvan een deurscharnier bij binnenkomst van de briefjes elke keer charmant kraakte. Via het radioconsult konden vragen royaal worden toegelicht en werden vervolgens uitgebreid beantwoord en geplaatst in de context van de vragensteller. De belangstelling voor de consulten was groot, temeer omdat het zo’n 10 jaar geleden was dat een andere Nederlandse paragnost, Joop van Limbeek, de Nederlandse Antillen had bezocht.

De cyclus werd live uitgezonden op de zondagochtenden rond de klok van 11 uur als heel Curaçao aan radiotoestel of transistor gekluisterd zat om de Hollandse paragnost te horen en om zodoende in de kapsalons de dagen er na, het over de uitzending te kunnen hebben.
Een Antilliaanse luisteraar vertaalde het in een uitzending eens als volgt:

‘U verwoordt wat wij denken’.

 

 

De thema’s van de uitzendingen betroffen:

14 januari 1990      Vorige Levens Vandaag

21 januari 1990      Aura’s, sfeer en uitstraling

28 januari 1990      Energieën, debet en credit

4  februari 1990      Het binnenste buiten, over haarstijl, mode en kunststijlen

 

Goedemorgen luisteraars, bon dia.
Het programma waar u naar luistert, heet zoals u hebt kunnen horen, ‘Het Derde Oog’, een programma over paranormale aspecten en met informatie over de paranormale wereld van alledag. De naam ‘Het Derde Oog heeft betrekking op de denkbeeldige plaats op het voorhoofd, tussen de ogen in, en even boven de neusbrug.

Het is de plaats van het 6e chakra, waar helderziende eigenschappen aan worden toegeschreven of toegedicht. Zoals gewone ogen het instrument zijn om de – tussen haakjes – ‘gewone wereld’ waar te nemen, de wereld van de sappige mango’s, de verjaardagskalender of de Herenstraat in Punda op zondagmiddag, zo is het Derde Oog het instrument om de innerlijke kanten van de niet-materiële wereld waar te nemen of te zien.

Ik spreek van waarnemen omdat paranormaal of intuïtief ‘zien’ ook vaak via het emotioneel voelen, het denkbeeldig ruiken, het direct weten of horen verloopt. Eigenlijk allemaal ervaringen die iedereen wel eens in mindere of meerdere mate heeft gehad. In feite is dus iedereen wel een beetje paranormaal. De naam van dit programma staat voor verschillende paranormale én normale aspecten van ons dagelijks leven. In een serie van enkele uitzendingen met steeds een ander thema zal ik proberen u in algemene en ook in persoonlijke zin te informeren over het paranormaal ‘normale’ en het normaal ‘paranormale’. Het zal blijken dat veel ervaringen gewoon zijn en niet bovennatuurlijk, maar ook omgekeerd. Het thema van vandaag is:


‘Vorige Levens Vandaag’

Zoals wellicht veel luisteraars weten, bestaan er vele theorieën en ideeën over vorige levens, met betrekking tot karma, het incarneren, het voor straf weer dier worden, enzovoorts. In tegenstelling tot veel oudere theorieën die vaak verweven waren met religie en dogmatische opvattingen heeft de moderne reïncarnatietherapie door empirisch onderzoek enkele vastgeroeste opvattingen ontmanteld en angstig makende ideeën ontmythologiseerd. Zonder de wijsheid in pacht te hebben wil ik u informeren over het ‘gewone’, maar desalniettemin boeiende van vorige levens, zoals die elke dag vaak onbewust beleefd worden.

Zoals ervaringen en gebeurtenissen uit onze kindsheid en jeugd vaak onbewust bepalend kunnen zijn in ons dagelijkse leven, zijn ook ervaringen uit vorige levens medebepalend voor ons tegenwoordige leven. Zoals we vaak het gedrag van ouders, zus, oom of sympathieke lerares tot op latere leeftijd navolgen, of de hoofdpersonage uit een boek of film tot voorbeeld nemen, zo worden allerlei emoties, relaties, beroepen en andere ervaringen uit vorige levens in kleine stukjes herhaald.

Gedeelten van vorige levens zijn vaak te herkennen als subpersoonlijkheden van ons zelf, als delen van ons karakter binnen de totale persoonlijkheid, en in de heimwee van de ziel voor ogenschijnlijk onverklaarbare voorkeuren. Ik zal een willekeurig rijtje opnoemen waar u misschien enige herkenning in vindt. De herkenning kan ontstaan door het onbestemd verlangen naar een bepaald land, soms al vanaf de jeugdjaren, zonder er ooit geweest te zijn of er ooit een afbeelding van gezien te hebben.

Alleen al de naam van een stad, een land, rivier of gebergte kan al een krachtige emotionele respons geven. Of het bijzonder prettige gevoel in een bepaalde soort stoel plaats te nemen, de stilte bij een breiwerkje, het interieur van een kerk, de gevel van een huis, het zien of betasten van een kledingstuk, de stofsoort die u altijd draagt, de voorkeur voor een kleur, voor muziek en instrumenten, het ruiken van specifieke geuren of juist de afkeer van bepaalde geuren, of favoriete film- en boekfragmenten die tot de verbeelding spreken en steeds herhaald en beleefd willen worden.

Kortom, talenten, gevoelens en eigenschappen die al vanaf de vroegste jeugd op onverklaarbare manier opborrelden, kunnen, ik zeg kunnen, verwantschap hebben met vorige levens. Een rondrit op Curaçao laat zoveel verschillende bouwstijlen zien, van eenvoudige tot rijke architectuur, met heimwee en liefde naar die vormen die de makers ooit gekend hebben. Tijdens Carnaval op Curaçao, Rio de Janeiro of waar ook ter wereld, kunnen mensen door zich te verkleden eindelijk in een van die oudere gevoelens kruipen om even opnieuw, burgemeester, arbeider, vrouw, man , koning of minstreel te mogen zijn. Kijkt u eens met een andere bril naar het komende carnaval. Ook verkleedpartijen van kinderen zijn zeer interessant vorige levensmateriaal, zowel qua kleding, spel en gedrag.

De scherpe waarnemer ziet niet alleen de psychologie in de kinderspelen, maar ook sporen van het verre verleden. Veel fantasieën, wens- en dagdromen bevatten materiaal uit het verre verleden en zijn niet alleen projecties of idealiseringen. Fantasieën kunnen bestaan uit ‘het gefantaseerde óver de toekomst als wens’, óf over hetgeen wat ‘uit het verre verleden in de fantasie komt’, om zodoende opnieuw beleefd te worden.

Ook rolpatronen en beroepen geven te denken, vooral als er reeds vroeg sterke voorkeuren bestaan voor bepaalde beroepen of rolpatronen. Dan zijn er ook de uitgesproken hobby’s waar mensen meer voldoening in vinden dan het eigenlijke beroep. De schoonheidsspecialiste die eigenlijk liever met de handen in de tuin werkt om in de rulle aarde te kunnen wroeten, of de salesmanager die vreemd genoeg meer voldoening vindt in het kundig herstellen van soepel vallende zomerjurken, en de werkster die wonderwel uitstekende financiële en organisatorische talenten blijkt te hebben. Mensen, als een vat vol ogenschijnlijke eigenaardigheden, mogelijkheden en talenten. Samenvattend zou men kunnen stellen dat ervaringen uit vorige levens samen met die uit het huidige leven de mens maakt tot dat wat hij op dit moment is.

Voordat ik u enkele reïncarnatieverhaaltjes ga vertellen geef ik u de namen van hedendaagse reïncarnatieonderzoekers welk werk in goed leesbare boeken is gepubliceerd. Reïncarnatietherapeut en onderzoeker Drs. Hans ten Dam, met ‘Een Ring van Licht’, een volledig handboek en absolute aanrader. Prof. Ian Stevenson, hoogleraar psychiatrie interviewde duizenden kinderen en schreef, ‘Bewijzen van Reïncarnatie’. Beiden uiteraard Nederlandstalig verkrijgbaar. Helen Wambach (1925-1986), als psychologe werkzaam in de vorige eeuw aan verschillende Amerikaanse universiteiten, onderzocht met veel geduld tienduizenden regressies naar vorige levens, De eveneens Amerikaanse pionier van de moderne reïncarnatietherapie, psychiater Morris Netherton, ontwikkelde de inductieve methoden zonder gebruik van de klassieke hypnose, bekend als de methode Netherton. Boeken van laatstgenoemden zijn enkel nog in het Engels verkrijgbaar. De literatuurlijst is te lang om op te noemen, maar Hans ten Dam geeft chronologisch een uitgebreide lijst van in feite alle belangrijke boeken over reïncarnatie en reïncarnatietherapie, in het Nederlands, Engels, Spaans en zelfs in het Portugees.

De twee geautoriseerde cases waarover ik u ga vertellen zijn enkele van de talloze gedocumenteerde sessies zoals die ook voorkomen in het moderne reïncarnatieonderzoek of uit de praktijk van reïncarnatietherapeuten.

Het was in de tijd dat ik voor het eerst in aanraking kwam met vorige levens. Onder begeleiding van een reïncarnatietherapeut had ik zelf reeds diverse vorige levens beleeft. Via literatuuronderzoek verbreedde ik mijn kennis over de geschiedenis van vorige levens en bestudeerde alle mogelijke regressietechnieken welke binnen de reïncarnatietherapie reeds standaard werden gebruikt. Vaak ook kon ik door helderziende waarneming al fragmenten van vorige levens zien, nog voordat een cliënt ze tijdens een regressie zelf zag. Het maakte het eenvoudiger personen goed te begeleiden.

Terug van een workshop in Brussel bevond ik me samen met bevriende muzikanten in een royale en lichte kamer die als studio was ingericht.  Rondom ons stond het vol met geluidsapparatuur, videocamera’s, enkele Afrikaanse trommels, en een schitterend gekleurde, monogame paradijsvogel. De blanke muzikanten die bedreven waren in het bespelen van de zwarte trommels waren beiden geïnteresseerd in vorige levens. We spraken af om de opkomende beelden niet per se als vorige levens of als fantasiebeelden te classificeren, maar om dat met het oog op een open onderzoek in het midden te laten. Om het onderzoeksterrein te verbreden besloten we verschillende korte visualisatieschetsen te maken, gebruikmakend van een uitgebreide muziekcollage als inductief hulpmiddel om de beelden regressief op te wekken.

We monteerden verschillende muziek- en geluidsfragmenten achter elkaar op een magnetische band. De band bevatte zowel elektronische muziek, Afrikaanse trommelgeluiden, klassieke muziekfragmenten alsook een Japanse basfluit met diepe tonen. Het gezamenlijke werk had ten doel om enerzijds vorige levens op te sporen, en tevens om nieuwe tranceopwekkende en inductietechnieken te ontdekken die bruikbaar  konden zijn. Een van de muzikanten bediende de apparatuur, de andere muzikant was het object van studie, de remigrant genaamd, en ikzelf begeleidde de remigrant regressief naar vorige levens. De werksfeer was goed, de paradijsvogel ook okay, en de geluidsapparatuur stand-by.

Het was een kort fragment voor gitaar waar de remigrant ineens op reageerde en duidelijk maar onverklaarbaar, er een saai en verveeld gevoel door kreeg. De eerste woorden die bij hem naar boven kwamen waren: ‘ik verveel me verschrikkelijk, het is vreselijk saai hier’.

Ik vroeg hem de ogen verder te sluiten, zich dieper in die vreselijke saaiheid te laten zakken en met gesloten ogen te kijken naar de beelden die op zijn beeldscherm zouden komen.

‘Ik zie een soort metronoom die op en neer gaat, en daarachter mooie golven, mooie golven.’
‘Golven, welke soort golven’, vroeg ik hem.
‘Nou, een soort golven van een landschap, bergen.’
‘Waar bevindt je je, of waar denk je dat je bent?’
‘Het is saai, ik moet piano spelen en mag niet buiten spelen.’

De piano waar hij aan zat stond voor het raam, zo vertelde hij, met op de piano een metronoom. Door het raam heen zag hij een landschap met glooiende heuvels waarbij Engeland sterk in hem opkwam. De tijd kon hij niet goed definiëren. De kamer waar de piano in stond was groot en ademde een typische Engelse sfeer. Een behoudende gouvernante bracht hem de beginselen van een duf leven bij. Door het monotone van het dagelijkse oefenen aan de piano dwaalden zijn gedachten vaker af en droomde hij zich naar buiten het mooie landschap in. Zijn strenge vader van wie hij elke dag moest oefenen was steeds minder tevreden met zijn afnemende concentratie. We namen afscheid van de beelden, de man in het heden groette vriendelijk naar het jongetje van toen en opnieuw werd de geluidsband gestart.

Significant was dat het gitaarspel niet naar Spanje of Zuid-Amerika had geleid, maar Engelse beelden en een piano hadden opgeroepen.

De band liep opnieuw en andere geluid- en muziekfragmenten vulden de ruimte. De stroom van geluiden passeerden de revue totdat de trance van de remigrant zich opnieuw verdiepte bij de diepe tonen van de Japanse basfluit. Bij het luisteren naar de diepe en verstilde tonen kreeg hij een gevoel alsof het geluid hoog boven hem vandaan kwam. Ik liet hem verder wegzakken in de prettige ervaring, waardoor zijn gevoel zich nog meer verdiepte, Naar aanleiding van mijn eigen paranormale informatie vroeg ik hem om niet alleen zijn oren, maar ook zijn neus te openen en te ruiken, om zodoende zich verder te verankeren in de andere tijd.

Ondanks het feit dat het in een nabij gelegen vertrek rook naar zoete patisserie met amandelen, antwoordde de reiziger naar vorige levens dat hij een prettige geur van wilde kruiden opsnoof die hem volledig onbekend waren. Ik vroeg hem in welke omgeving of ruimte de geuren en geluiden waren.

‘Het is vrij donker, en de tonen komen van boven, het is een soort fluittoon die veroorzaakt wordt door de wind, en het zijn verschillende tonen. Alsof de wind door stenen openingen blaast en daarmee informatie geeft.’ Ik liet hem zich concentreren op de geluiden zodat er meer informatie kon komen. In zijn gedachten en voorstellingsvermogen ging hij op zoek naar de herkomst van de tonen. Boven in de stenen ruimte die hij als een piramide omschreef, waren speciale openingen gemetseld of uit steen gehakt zodat de wind door elke opening een ander soort geluid produceerde.

‘Waarom moeten er verschillende windgeluiden zijn’, vroeg ik.

‘Nou, het is een soort bewegwijzeringssysteem in het donkere gebouw. Men kent hier de geluiden en men weet waar de geluiden vandaan komen, elk geluid geeft de positie binnen het gebouw aan, zodoende verdwaal je niet en kun je altijd de weg vinden.’

Als laatste vroeg ik hem naar de herkomst en functie van de geuren. Ook deze keer kon hij de geuren niet thuis brengen, maar hij bemerkte wel dat het speciale kruidenmengsels waren die gebruikt werden om de lucht te zuiveren en fris te houden. Als afscheid liet ik hem het aangename gevoel van geur en geluid meenemen, om weer terug te komen in de bewoonde wereld van ons werkvertrek, waar de paradijsvogel nog steeds stil voor zich uit zat te staren, niet wetende hoe laat het was en in welke tijd zich te bevinden.

Na de lezing werden de luisteraars door Suhandi in de gelegenheid gesteld te bellen om persoonlijke vragen te kunnen stellen naar aanleiding van het thema ‘Vorige Levens Vandaag’.

In verband met privacy op het relatief kleine eiland gaven we aan de potentiële vragenstellers de mogelijkheid om onder een fantasierijke schuilnaam te bellen.

De lijnen raakten snel oververhit, de medewerksters Carla Koolman en Jennie Romero selecteerden telefonisch de vragen, en de eerste paranormale radioconsulten in de West namen aanvang en gingen de ether van Curaçao in.

 

‘Vorige Levens Vandaag’, is een gedeelte van hoofdstuk II uit (in voorbereiding):
Het Paranormale is het Normale met een scheutje Para

© Martien Verstraaten

Publisher Destinations Inc – Intuitive Intellligence
Nederland / Curaçao
Ontwerp omslag & titelpagina’s: Martien UNO & Martien DOS
Druk & Bindwerk: WPS – Koninklijke Wöhrmann, Zutphen

ISBN 978-90-812836-4-9

 

 

Look here at: Press – Books