Curaçao, mijn tweede vaderland

Bron: Wikipedia

“Heden loop ik in de voetsporen van de toekomst…”

Pater Paul Brenneker
Het is 1989 en binnen enkele maanden zal ik naar Curaçao emigreren. De laatste serie consulten en dan vliegt mijn vliegtuig, de grote boze vogel die ik verafschuw vanwege mijn claustrofobie, maar waar ik later dol op zal worden. Een extrasensorisch begaafde cliënt die ik behandel deelt me voordat ik haar een consult geef mee dat ze moet doorgeven dat ik met ‘Paul’ contact moet opnemen. Verder weet ze ook niet wat de boodschap betekent. Veel personen die Paul heten ken ik niet. De enigste Paul die ik van naam ken is Pater Paul Brenneker, ooit ook geboren in Venlo en al eeuwen wonend en werkend op Curaçao. Ik ken zijn naam als schrijver van Sambumbu, een prachtige serie boekjes over de Volkskunde van Curaçao, met een schat aan informatie die hij optekende over magische rituelen en religieuze gebruiken zoals ‘Ocho dia’. De boekjes zijn me door de Stichting Bringamosa, de Antilliaanse vereniging, aangereikt.

Als ik in september voor het eerst voet op Curaçaose bodem zet word ik opgehaald door Etienne Ys, een van mijn eerdere kompanen in Nederland, die ik ken van salsa, tango en de multiculturele kookclub. Etienne, de latere minister-president die sinds kort weer op Curaçao woont, vraag ik om mij zo snel mogelijk in contact te laten brengen met Pater Paul Brenneker. Iedereen kent Pater Brenneker, zielzorger, cartoonist, gebedsgenezer/therapeut en radio-spreker, die als een professioneel opererende amateurantropoloog met schrijver Ellis Juliana er op uit trok en veel antropologisch veldwerk verrichtte.

De volgende dag word ik als een nog bleek Hollands pakketje afgeleverd aan de deur van Pater Brenneker aan de Stoppelweg. Het contact is hartelijk, de verkoelende wind waait diagonaal door het witte pand waarvan de ramen open staan. De aangeboden verfrissing is zoals de Antillianen noemen frio frio, extra koud.  De volgende dag belt hij naar mijn logeeradres. Of ik Radio Korsou wil bellen, voor een interview. Directeur Suhandi van Radio Korsou FM interviewt me, live. Het interview loopt gesmeerd, van beide kanten. Er blijkt grote belangstelling te zijn van luisteraars voor het onbekende, het paranormale en vooral voor de toekomst. Een plan voor een serie paranormale uitzendingen wordt gemaakt, welke de titel krijgt ‘Het 3e Oog’.

Zie: Radio Korsou FM – within Sproet, ‘Het 3e Oog’.

Flying doctor
Een lawine aan consulten komt plotsklaps op me af. Als een paranormale flying doctor word ik ondergedompeld in een tropisch bad van warmte, steevast opgehaald om consulten aan huis te geven. Soms in een landelijk door agave, cactussen, aloë en scheefgegroeide dividivibomen omgeven knoekoehuisje. Soms in een afgelegen hacienda, of in een David Hockney-achtige setting, gezeten aan de rand van het azuurblauw betegeld zwembad van een Antilliaans landhuis. De aan mij gerichte vragen zijn anders dan in Nederland. De Zuid-Amerikaan wil de toekomst weten, en zichzelf geplaatst zien in de toekomst, en ook die van anderen, van familieleden, van geheime liefdes, de zogeheten by-sites, de buitenechtelijke partners. Alles willen weten van de hoed en de rand, en dan vooral van de rand. In plaats van eczeemkinderen of slecht werkende bijnieren te behandelen dwingt het vriendelijke lot me om de paranormale genezing wat meer naar de achtergrond te schuiven en de paranormale waarneming ten behoeve van sociaal-culturele, bedrijfsmatige en politieke vraagstukken op de voorgrond te willen plaatsen.

Mijn allereerste cliënt is een wat oudere man. Terwijl ik zijn voeten aanraak zie ik een soldaat en weet daardoor dat er een soldaat in zijn voeten zit. De soldaten-energie zit opgesloten, wil er eindelijk eens uit, en is partieel oorzaak van zijn fysieke storing. Hij kijkt me verbouwereerd aan, het is een groot geheim, en beaamt dat hij vroeger heel graag soldaat had willen worden. Door bepaalde omstandigheden toen was dat niet mogelijk geweest, het kon niet, het mocht niet. De dag na ons gesprek laat hij in positieve bewoordingen via zijn dochter mij weten dat ik een ‘gevaarlijke’ man ben. Hij had dit geheim nooit aan iemand willen toevertrouwen, zelfs niet aan zijn vrouw. Ik heb zijn geheim ontsluierd.

Ik word geroepen door ouders van een zoon die onhandelbaar is en die spraaktechnisch zijn tong bijna helemaal verloren heeft, hij praat steeds minder. Kennissen van kennissen halen me weer op en brengen me naar het huis van de te behandelen zoon. Ik stap uit en terwijl ik het royale erf oploop dat enigszins stijl omhoog gaat, komen de eerste beelden al in me op. Binnen vraag ik om in de meest comfortabele stoel plaats te mogen nemen. Mijn geesten willen gemakkelijk zitten, ik trouwens ook, dan gaat het allemaal beter. Onder het oog van vader en moeder val ik op een beheerste manier fel uit tegen de zoon. Ik vind de zoon aardig, maar dat hoeft hij voorlopig nog niet te weten. Ik zie dat hij in een vorig leven een paardenfluisteraar was die op een onnavolgbare manier paarden kon temmen, via telepathisch report. Hij heeft meer met paarden dan met mensen, nu nog, reden waarom hij, zeker tijdens perioden van frustratie, niet veel spreekt.

De jongeman is, zoals alle jongemannen, nog jong. Hij is gefrustreerd om iets wat hij niet heeft, terwijl hij eigenlijk niet weet wat hij niet heeft. Ik bijt hem toe: ‘Waarom heb je nog geen paard zeg?’ en ‘het is natuurlijk c*njo (zwaar kl*te, red.) om geen paard te hebben!’ en ‘wanneer koop je nou eindelijk een paard?’ Ik vervolg de druk met ‘je hebt zeker geen geld voor een paard!’ en ‘hoe ga je zorgen om geld te verdienen voor een paard, want dan heb je eindelijk wat voor jou bestemd is, wat bij je hoort en waar je voor altijd gelukkig mee zult zijn’. ‘Hoelang wil je nog doorgaan met het kapot jakkeren van brommers en auto’s?’ vraag ik hem als laatste. Zijn verkeerd vertaalde agressie krijgt in de ogen van zijn ouders ineens een andere betekenis. Hij bedankt me woordeloos met een handdruk en lieve ogen. Na enkele dagen krijg ik een verheugend telefoontje. Zoonlief is volledig veranderd, hij is zo lief en positief geworden dat men bijna denkt dat hij ziek is, hij heeft namelijk in de keuken afgewassen, een doodzonde voor een Antilliaanse boy.

Opgeleid door geleidegeesten
Opnieuw heb ik het gevoel dat ik bij de geesten in de klas zit, college loop. In gedachten hoor ik mijn moeder tegen me zeggen, ‘jongen, jij moet doorleren’. Het type kant-en-klare waarzeggerij van op de kermis zal vooralsnog niemand uit mijn mond kunnen optekenen. De antwoorden op vragen over de toekomst hebben een proloog en epiloog, een kop en staart en met de vrije wil in het huidige heden als factor er tussenin. Steeds frequenter neem ik ook vorige levens waar aan het begin van een consult. Deze beelden dragen de antwoorden in zich voor de vragen in het heden. Liefdesgeschiedenissen stammend bijvoorbeeld uit vorige levens kunnen in het decor van de 20ste eeuw op Curaçao een vervolgverhaal krijgen. Maar ook succesvolle zakenlui laten zich zien die eerder een vorig leven hadden als businessman in het Amerika ten tijde van La Cosa Nostra, de Amerikaanse Maffia, maar gaandeweg geleerd hebben schone handen te hebben en te houden.

Mijn geleidegeesten brengen mij via cliënten in contact met weer een nieuw fenomeen: zaken, het bedrijf, de organisatie. ‘De profit- of non-profitorganisatie als lichaam’, bedrijfsanatomisch geproportioneerd met gezonde of minder gezonde organen. Het wordt het paragnostisch adviseren van organisaties met een goed of minder goed functionerende cybernetica. Geïnspireerd op wat ik door de geestenwereld van overleden managers en andere gepensioneerde hemelbewoners krijg gedicteerd, schrijf ik voor Downtown Management Organization: An Internal & External Career.

Zie: ‘DMO – Downtown Management Organization, ‘An Internal and External career’

Gedurende 5 boeiende jaren zullen de Antillen een vruchtbare tropische moestuin voor me zijn waar groene lianen als spirituele kabels al slingerend tot aan de hemel reiken. Ik hoef er alleen maar langs omhoog te klimmen. De eenmanszaak ‘Destinations’ wordt Destinations Inc – The Art of Vison. Een training bestaande uit workshops Intuitive Development wordt ontwikkeld. Initiate, Advanced en Master Classes worden opgestart. De toon is gezet om Spiritueel & Transformatie Management te ontwikkelen. Voor samenwerking met de Vrije Universiteit Amsterdam tekent Destinations Inc op dat gebied een letter of Intent.

De dans, salsa, tumba, merengue, son montuno en tambu voeden onvoorwaardelijk mijn lichaam en geest, draaien als satellieten om mij heen als om de zon, en zorgen dat ik me in de breedte blijf ontwikkelen.

Zie ook: Celestial nights with the goddesses of Salsa & Tango

Op 15 maart 2011 bood ik mijn boek ‘Vlinders kunnen niet Dadelen en Dadels kunnen niet Vlinderen’ aan op het Curaçaohuis in Den Haag. De opdracht die ik in het boek meegaf, luidde:

Voor het land Curaçao,
dat als eiland Curaçao
een rijke voedingsbodem was
voor paranormaal onderzoek
naar spirituele processen,
en naar transformatie management.

Utrecht, 15 maart 2011
Martien Verstraaten

Curaçao was een van de beste dingen die me ooit overkwam.