MotoGrandPrix Jerez: Me Tarzan You Jane

Foto: Consultorio Paranormal Andalucia

Er was afgelopen week wat met naveltruitjes in gereformeerd Nederland dat steeds meer door de mores van Islamitisch gedachtegoed lijkt te worden besmet. Ook spaghettibandjes op basisscholen werden in de ban gedaan. In Opinie van de Volkskrant werd karikaturaal zelfs met sletvrees gekopt. De meerderheid aan adhesiebetuigingen voor fatsoen (fatsoen = preutsheid, maar dan drie keer zo erg) waren op social media dan ook niet van de lucht.

Hoe anders is het op afstand van een handvol steenworpen, in het uiterste zuiden van Europa, in Andalusië, waar in Granada in 1492 het christendom de laatste restjes Islam verdreef na eeuwen onder het moorse juk te hebben gezucht. Zelden zoveel halfnaakte tot geheel naakte borsten in open blouses gezien als hier in het warme Andalusië, bij jong en oud en bij alle rangen en standen, op klaarlichte dag en bij nacht en ontij. Zelden zoveel korte shorts van voorgekrompen jeansstof gezien waarbij de bips aan beide zijden zichtbaar naar vrijheid snakte en die ook kreeg, en waarbij de vroegere hotpants vergeleken een wijde Volendammer broek is.

Jerez de la Frontera, het is vrijdag 21 april 2016, twee dagen voor de MotoGrandPrix van Spanje, de majestueuze Avenida Alcalde Álvaro Domecq, de hoofdader van de stad, is rond middernacht volgestroomd met Tarzans en Jane´s. De stoplichten op de kruising Calle José Cádiz Salvatierra staan nog even op rood, op vurig rood. Motoren brullen, de een nog onnodig harder dan de ander, schreeuwen met hoog gierend geluid, als hengsten die weldra worden losgelaten om de dames Merrie te kunnen dekken. Grote aantallen aan jong volk van beiderlei kunnen, de ultra hoge hakken in duidelijke meerderheid, hebben zich aan beide zijden van de Avenida aan de voetgangersoversteek voor kortgerokt wild, opgehoopt. Overigens zonder over te willen steken. De toeschouwers, jongens, meiden én ouderen willen zo dicht mogelijk in de buurt komen van de onstuimig wachtende motorrijders om een glimp van het hormonaal paradijs te kunnen ervaren wanneer het stoplicht op groen springt en de mannen hun motoren de sporen geven.

Eenmaal op groen spuiten de gemotoriseerde bestialen met hun leren liefje gekromd op de duozit de donkerte in, een oranjerood lichtspoor achterlatend. De vaak aantrekkelijke mannen van de Policía Local, trendy baardjes en gestoken in een vlot passend uniform, glimlachen, stand-by op de rijweg ingeval van calamiteit. Felle lichtflitsen van kirrende smartphonebezitters over en weer, foto´s en video´s van de helse mannen met opgekropt libido op hun welhaast steigerende motoren: zien en gezien worden. Om met Vondel te spreken:

“Waar werd oprechter trouw
Dan tusschen man en vrouw
Ter weereld oit gevonden?
Twee zielen gloende aen een gesmeed,
Of vast geschakelt en verbonden
In lief en leedt.”

Waar de liefde in de wereld wordt gevonden? Waar zielen gloeiend aaneen worden gesmeed? Het antwoord, Vondels ideaalbeeld voor het huwelijk ten spijt, is simpel en eenduidig.

“Op de viriele kunstlederen duozit van een brullend motorbeest, verdomme”, zou ik Joost van den Vondel hebben willen toeroepen.
“Op het overvolle Avenida-trottoir nabij de voetgangersoversteek waar mannetjes en vrouwtjes de geur voor de beste genen opsnuiven”, zou mijn tweede antwoord zijn.
”Op de promenades van Nevsky Prospect in St. Petersburg tot aan de Malecon in Marbella waar hakjes achter mannenbroeken aan trippelen en jongemannen naveltruitjes omarmen”, zou ik Vondel als derde antwoord willen meegeven.

Hoe anders is Nederland, waar sinds het tuinbroekensyndicaat van mannelijk geïncarneerde vrouwen, de hormonale goden, zowel binnen de man als bij Vrouwe zichzelf, om zeep zijn gebracht. Terwijl Liga-vaders 24/7 papadag draaien, duiken massa´s gebonden vrouwen, zo heb ik decennialang kunnen zien, het salsa-nachtleven in. Op zoek naar multiculturele biceps met ongecensureerde ballen, bijna altijd de getinte vreemdeling, waarbij de mate van zaadafgifte tussen de borstelige wenkbrauwen staat getatoeërd. Vrouwe tuinbroek had namelijk de eigen liefdestuin zodanig uitgemergeld dat zelfs een dovenetel er niet meer wilde groeien, laat staan dat een man er nog in wilde wandelen. Voor een gewenst orgasme dat voor haar uit de klauwen zou kunnen lopen moest naar uitheems zaad worden uitgekeken, buiten de deur, in de salsawinkel bijvoorbeeld.

Het Me Tarzan You Jane-gehalte in Andalusië is hoog, bijna even hoog als in Brazilië of in Miami Beach. Opmerkelijk is dat bijvoorbeeld de hoogte van de vrouwenhak, een detail, vanaf jong tot op gevorderde leeftijd met een chique bos grijze haren, minimaal 2 cm hoger is dan in het politiek-maatschappelijk correcte Nederland.

Ondanks die gelukzaligheid heb ik zijdelings een handvol tuinbroeken geregistreerd (in Andalusië), die in het kader van de vooruitgang Tuinbroek Gecertificeerde Liefdestuinen (TGT) voorstaan waar straks als in Nederland geen Spaanse dovenetel meer wil groeien. Een deel van de tuinbroeken is ook in Andalusië institutioneel georganiseerd, feminisme maakt politiek-programmatisch deel uit van Izquierda Unida Los Verdes (Verenigd Links / De Groenen). Maar in de werelden waar ik me begeef, zijn het de fraaie Jane´s die in beeld komen, op zoek als ze zijn een beminnelijke Tarzan te kunnen strikken.

De Spaanse man, zo heb ik kunnen constateren, is een mooi dier met een rits aan kwaliteiten, op vele fronten, en de Spaanse Jane´s met hun weelderige tuinen, die liegen er ook niet om.

TOEGEVOEGD 16-05-2016

MEDIUMISTIC JOURNALISM 10-05-2016

Het eerder geschatte verschil in hoogte van de Spaanse dameshak met de Nederlandse, 2 cm, moet worden bijgesteld. Na 8 dagen de Feria del Caballo 2016 in Jerez de la Frontera bezocht te hebben, constateerde ik dat de Spaanse hak gemiddeld, de uiterst elegante plateauzolen als laatste trend even meegerekend, zeker 3,5 cm hoger is dan waarneembaar op vergelijkbare nationale feestjes in Nederland. Of dit fraaie vrouwbeeld, na een dag ploegen der dames in het gele zand, de gezondheid van de voet echt ten goede komt is nog volop in studie.

TOEGEVOEGD 06-03-2018

AD.NL Eefje Oomen 29-11-2014

Toch liever een macho! Man moet weer een man zijn

3 – Oe, oe, ah, ah.
Ik propageer geen knuppel maar geloof wel in een aandeel Me Tarzan, You Jane. Elke vrouw vindt het oké om, terwijl ze in de minestrone staat te roeren, vanachter goed beetgepakt te worden. Optillen. Over de schouder. En op bed smijten.

4 – Kijk porno.
Vrouwen noemen porno altijd abject en infaam, maar dat is nu weer zo’n dubbel onbegrijpelijk vrouwelijk statement, want uitputtend wetenschappelijk onderzoek toont dat ze het net zo lekker als mannen vinden.

AD.NL Eefje Oomen 24-10-2017

Zonder schakelen verdwijnt de laatste mannenfantasie

Ik wil nog wel verder gaan: is de afschaffing van de pook niet gewoon castratie? Want dat het ding sterk op een knuppel, wapenstok en een stuk goed uitgevallen gereedschap lijkt, is natuurlijk geen toeval. Het had – qua functie – ook best de vorm van een stroopwafel, shampoofles of een trapgevel kunnen hebben, maar ís een nogal in het oog lopend fallussymbool.

TOEGEVOEGD 01-04-2018

Wat we al lang wisten, eigenlijk al vanaf de vorige eeuw, de feministe in de voorste gelederen zijn stalinisten die menen voor ‘de vrouw’ te kunnen spreken. Een van de velen onder hen, Julia Merkus, studente Nederlandse taal en Cultuur, Radboud Universiteit Nijmegen, denkt daar heel anders over.

Opinie-Volkskrant / Julia Merkus 01-’04-2017

Opinie ‘Ik ben klaar met het feminisme’

Mijn toekomstdroom, parttime werken én een aanwezige moeder zijn voor mijn kinderen, is ten onrechte een gruwel voor feministen, schrijft studente Nederlands Julia Merkus.

Ik heb nooit het gevoel dat ik belemmerd word omdat ik een vrouw ben. Ik heb, net als mijn broer, de kans om naar school te gaan en mijn dromen waar te maken. Ik mag seks hebben met wie ik wil, trouwen met de man van mijn dromen en hem eventueel weer verlaten. Er is in Nederland geen wet die een vrouw ervan weerhoudt om net zo succesvol en vrij te zijn als een man.

Upgrate 06-03-2018