Royal Talens, verschoten en vergeeld verleden

Royal Talens, het Apeldoornse bedrijf, dat eens Koninklijke Fabrieken Talens & Zoon heette, daarvoor in regressie Talens & Zoon en Talens & Co, is niet meer, althans wat service en correctheid betreft. Het bedrijf in verf, lak en inkt dat door Marten Talens in 1899 werd opgericht ging over in Sikkens dat weer werd overgenomen door AKZO, dat op zijn beurt Talens van de hand deed waardoor het nu deel uitmaakt van het Japanse Sakura (Color Products Corporation). Of dat bedrijfsmatig stuivertje wisselen als promiscue verfgedrag het bedrijf ten goede is gekomen, valt ten zeerste te betwijfelen, afgaande op ervaringen die de klant recentelijk te beurt viel.

In het fine art segment van Royal Talens werd en wordt over kwaliteit als licht- en kleurechtheid immer hoog opgegeven. De kunstschilder moet er van op aan kunnen dat zijn onnavolgbare zielenroerselen die op het platte vlak worden neergeslagen door de verven van Talens, de reis door de eeuwigheid kan doorstaan.

Voor de meer amateuristische beoefenaar, iedereen heeft wel zo´n ‘begaafde’ vrijetijds-Henk of Ingrid in de familie waarvan het o zo beeldig truttengehalte het daglicht niet kan verdragen, zijn weer andere criteria voor de eeuwigheid opgesteld. Deze verven in het meer amateuristische segment mogen in het licht van de reis naar het universum en omstreken wat eerder verbleken, vergelen of van kleur verschieten als het goedkoopste canvas van een Action-zonwering. Er is een epidemie aan vermeende vrijetijdsschilders ontstaan, zo weet ik als voormalig docent en museumbestuurder. Het is vreselijk dat er geen processenverbaal over opgemaakt kunnen worden. Royal Talens laat als een goedkope Hema die de genderboer op gaat Vincent van Gogh via hun website aan het woord en laat hem rechtstreeks tot de Henk en Ingrid van de natie spreken. ‘Spirituele’ communicatie, zoals ook het Van Gogh Museum met Vincent hoereert! (Van Gogh Museum: Aardappeleters in Nigeriaanse Shell oliesaus)

‘Kijk om je heen, verbaas je, verwonder je, durf te dromen in kleur, jouw unieke manier van werken’, roepen de gezalfde eikels van Royal Talens in een poging beeldend gehandicapte vrijetijdsklunzen warme veren in de reet te steken. Waar is het teiltje om te braken, vraag ik hevig geschrokken me af bij het lezen van de website.

Talens stond decennialang voor kwaliteit, zowel wat producten betrof als voor informatievoorziening en service. Met die ervaring in mijn achterhoofd wendde ik mij enige tijd geleden vanuit Spanje, mijn woonland, tot Royal Talens. Na een carrière als kunstschilder en een docentschap beeldende kunsten in de vorige eeuw wisselde ik het penseel in voor een schrijvende pen en mediamieke consulten. Naast mijn columns en essays schreef ik enkele boeken.

Kortgeleden moest ik wegens Vertigo mijn schrijvende pen, althans tijdelijk, neerleggen, zowel het licht van de pc als van de tv werd slecht verdragen. Ik besloot op een moment van geen-verstandsverbijstering, heb ik wel vaker, een aantal grote panelen te willen schilderen. Als timmermanszoon rolden de houten panelen weldra van mijn hand, op basis van klassieke recepten prepareerde ik vervolgens de panelen, en ook in Andalusië verkocht men olieverven van Lefanc & Bourgeois en van Rembrandt/Talens. Het eerste paneel La hija de Luis Buñuel que nunca tuvo (De dochter van Luis Buñuel die hij nooit had), stond op stapel, een hommage aan Buñuel. Er was veel rood nodig, speciaal rood, niet op zijn minst voor de mantels van twee voortschrijdende sacrale bisschoppen met op Ku Klux Klan lijkende Semana Santa-mijters die de hoogte in piekten tijdens het passeren van een naakte jongedame met ontblote darmen in buik en schedel, Buñuel ten voeten uit.

Een aantal kleuren, pigmenten eigenlijk, die ik nodig had, leken in het assortiment in Spanje niet of niet meer voor te komen, waren er onbekend, of bestaand onder een andere naam. Om een en ander kort te sluiten, ik wilde vooruit, nam ik zelf contact op met Royal Talens in Nederland, geïnteresseerd als ik was in voornamelijk één rode kleur(stof) die door Talens zelf lange tijd werd aangeduid als: Pink madder. Een kleur of combinatie van pigmenten die ik zelf niet kon aanmaken met gebruik van vermiljoen, cadmium, kraplak of karmijn, die te zwak waren. Ik belde Talens, de ellende begon.

Tijdens het eerste telefoongesprek, de secretaresse, helpdesk, kreeg ik beroepshalve als medium al de indruk: als dit maar goed komt. Het is het voordeel en nadeel van een medium of paragnost. Ik deed mijn verhaal. Na enige tijd werd ik doorverbonden met de afdeling die mijn vragen zou kunnen beantwoorden, mevrouw Margreet Tamminga, een gesprek volgde. Ik verzocht om informatie over de kleur, met vermelding van de exacte naam, die ik decennia geleden in betrekkelijk grote hoeveelheden, ik was gek van de kleur, had gekocht. En of de kleur nog bestond of wellicht onder een andere naam, registratienummer of code gefabriceerd werd. Een eenvoudige vraag leek mij.

Hierin moest het laboratorium om assistentie worden gevraagd. Ik zou dezelfde dag worden teruggebeld. Nee dus, mijn mediamiek theewater in eerste aanleg had mij al geïnstrueerd dat een en ander niet op rolletjes zou lopen. Ik wilde Tamminga enige tijd geven. Na een paar dagen belde ik opnieuw, ten slotte moet de klant de verkoper achterna lopen, zeker als de klant niet het hoofd van de VS-inkoopcentrale is van bijvoorbeeld een paar miljoen Trump-volgelingen die ook op een blauwe maandag zouden willen schilderen.

Mevrouw Margreet was die dag afwezig, had blijkbaar geen boodschap achtergelaten, geen vervanger, geen excuus, nada. Ik kwam me voor als Youp van het Hek die door de klantenservice van T-Mobile genaaid werd. Op een dag, ik ben de tel kwijt, bleek mevrouw Tamminga in vergadering. Je hoorde dat er aan de andere kant van de lijn gejokt werd. De indruk ontstond dat mevrouw Tamminga niet in vergadering was, maar, óf op het toilet zat, haar verschoven maandverband herschikte, dan wel dat ze een vergeelde niet lichtechte tampon niet meer op de juiste plaats kreeg.

Op weer een andere dag toen ik mijn pogingen al bijna had opgegeven werd ik eindelijk gebeld. Een heel gesprek, met vermoedens over de kleur nadat ‘overleg’ met het laboratorium was geweest. Er moest nog dieper in de geschiedenis gespit worden. Ik zou weldra weer gebeld worden, en ik zou een oude kleurenkaart krijgen toegestuurd die ik overigens nooit ontving. Of ik het adres wilde opsturen naar het persoonlijke e-mailadres van mevrouw, hetgeen geschiede. Uren gingen voorbij, dagen gingen voorbij, in totaal gingen weken voorbij, metaforisch werd de zomer al weer bijna herfst. De eerste mail werd niet beantwoord, een herinneringsmail met verzoek om ontvangstbevestiging aan Royal Talens werd eveneens niet beantwoord, een tweede verzonden e-mail enige dagen later al evenmin, alsook een bericht via de contactpagina bleef onbeantwoord. Royal Talens bleef niet thuis geven, was verworden tot een ordinair clubje vrijetijdsartiesten met dollars in de ogen, die zo kwam mij voor, failliet leken te zijn, er dicht tegenaan schurkten, dan wel alle service voor de klant met het meest milieuonvriendelijk schilders-medium door het zinken putje had weggespoeld.

Over rood gesproken. Zouden ze bij Talens, zo vroeg ik me af, ook in een lethargische slaap verkeren als het rood van Barnett Newmans Who´s Afraid of Red, Yellow and Blue opnieuw gerestaureerd zou moeten worden, en er sloten rood aan te pas zouden moeten komen? En wat te bedenken wanneer een nog onbekend rood of roze van Mark Rothko bepaald zou moeten worden. Dan hebben we het nog over recente meesters. Problematischer wordt het ingeval restaurateurs van het Prado zich zouden melden, en voor de restauratie van meesterwerken met een beduidend ouder bouwjaar enkele tubetjes verf zouden willen bestellen.

Een Spaanse agent van Winsor & Newton, professionals bij uitstek, wilde en kon kon mij in één dag tekst en uitleg geven over het pigment waarnaar ik op zoek was. Probleem opgelost.

In tegenstelling tot Winsor & Newton en Lefranc & Bourgeois blijkt Royal Talens naast een vergeeld en verschoten verleden een incapabele administratie te hebben, een inefficiënt laboratorium en de kunstenaar te minachten.

TOEGEVOEGD 27-09-2017

E-mailbericht Royal Talens 26-09-2017

We zullen het nooit zeker weten waarom na relatief lange radiostilte en onbeantwoorde e-mails er uiteindelijk een bericht van Royal Talens in mijn postvak viel. Het kan natuurlijk zijn dat mijn column daar debet aan is geweest.

Feit is dat door het onderstaande bericht Royal Talens zich van een meer positieve kant laat zien, meer statuur. De informatie in het ontvangen bericht is helder en professioneel. Het pigment van Pink Madder is verhuisd, heeft zowel een andere naam gekregen in een ander segment als een vervanger in de oorspronkelijke categorie. Voor deze beleefde move spreek ik mijn dank uit.

Geachte heer Verstraaten,

Ondertussen hebben wij het één en ander voor u uitgezocht.

Uit oude catalogus:
In 1976 werd kleur 329 in Rembrandt Olieverf nog Pink Madder genoemd.
Rond 1982 is kleurnaam gewijzigd naar Rose Madder.

Rond 1996 is het hele Rembrandt olieverf assortiment aangepast naar kleuren met hoogste lichtechtheid+++ (d.w.z. minimaal 100 jaar lichtecht onder museumomstandigheden)

Kleur Rembrandt olieverf 329 bevatte pigment PR 83, deze had een lichtechtheid van ++ (d.w.z. 25-100 jaar lichtecht onder museumomstandigheden).

Besloten werd deze kleur te laten vervallen en vervangen door Rembrandt olieverf 342 Permanent kraplak donker met pigment PR264 met een lichtechtheid van +++.

Pigment PR 83 wordt nog wel gebruikt in onze Van Gogh Olieverf kleur 331. Maar heeft ook daar een lichtechtheid van ++.

Ik hoop dat we u verder hebben geholpen met deze informatie.

Met vriendelijke groet, with kind regards,

Margreet Tamminga
International Marketeer

ROYAL TALENS

Update 27-09-2017

__________________________________________________________________________________

© MARTIEN VERSTRAATEN
Psychic & mediumistic healer. Past life regression therapist.
Into practice since 1985 (Holland, Curaçao, Brazil, Spain).

Mediumistic journalist. Author.

Formerly professor of visual arts
HAN University of Applied Sciences,
Department of Visual Arts, Nijmegen, Holland.

Formerly professor of visual arts & metaphysical methodology
NHL University of Applied Science
Formerly Faculty of Education of the Leeuwarden Polytechnic,
Department of Visual Arts, Groningen/Leeuwarden, Holland.

Formerly governor of art and culture
Member of the board for Cultural Advice of the County of Groningen
Groningen, Holland
Member of the general board of the Groninger Museum
Groningen, Holland

_______________________________________________

DESTINATIONS – Laboratory for Intuitive Intelligence
Spain – Holland – Curaçao – Brazil
CONSULTORIO PARANORMAL ANDALUCÍA
Jerez de la Frontera, Cádiz, Spain

www.martienverstraaten.com