NIEUW BOEK OP KOMST
Mijn sinds jaren geraadpleegde huisastroloog uit Amsterdam, George Bode, zei het al voordat in 2014 ik richting Andalusië vertrok. Naast mijn geliefde planeet Mercurius, zou Venus astrologisch beduidend van invloed zijn. Dit door de invloeden op mijn radix horoscoop (op mij dus) van vooral Venus die door de breedtegraden waarop Andalusië zich bevindt zich creatief laat gelden. Al vanaf week één ontkwam ik er niet aan mijn creatieve geest te volgen en schreef in een oogwenk het uitgebreide en belangwekkende essay Moors iconoclasme, en het aangezichtsloze gelaat van Andalusische stoeptegels dat de oorsprong van de abstracte kunst ontblootte.
Vele indringende columns over de vorige levens van Spaanse historische figuren van Isabel la Católica tot aan Pablo Picasso volgden. Maar ook de schilderskwast, zeg maar penselen met drie haren elk, werd na vele decennia herontdekt en het doek in wording, een paneel, Luisa: la hija de Luis Buñuel que nunca tuvo (Luisa: de dochter van Buñuel die hij nooit had) kwam langzaam in een stroomversnelling en zal, weliswaar veel later dan gepland, op termijn het levenslicht zien in mijn nieuwe studio-consultorio-schrijverssalon.
Maar eerst de creativiteit van het coronavirus, zijn intelligente ‘dienstbaarheid’ aan de wereld welke ik paranormaal ontdekte en er het essay Incarnatieprocessen en epidemieën: In het verlengde van de schroefdraad van vorige levens aan weidde.
Echter, tot op vandaag meneer of mevrouw Corona overleefd, het virus dus, maar morgen kan het anders zijn. We leven weliswaar qua besmettingsgraad in een mild getroffen regio, maar wel in Spanje. Kut mondkapjes die je de adem benemen en tig keer per dag de handen moeten en willen wassen, dansen met kortgerokt wild in lange blote benen volledig uitgesloten.
Maandenlang enkele uren na het avondeten wél ademhalingsproblemen gehad. ‘Corona’ fluisterde een angstige te jonge arts nadat ik naar een dienstdoend medisch centrum op zondagmorgen was verwezen. Alle testen, meters en apparaten lieten in de loop van de maanden geen enkele bijzonderheid zien, maar amper kunnen ademen enige uren na een avondmaaltijd van een half kopje magere kippenbouillon blijft amper kunnen ademen. Wisselende verlegenheidsdiagnoses (zoals vermeend rokersverleden uit 1998, of een vermeend ‘duidelijk astmatisch beeld’ dat niet klopte) van huisartsen en specialisten, welke diagnoses weer even snel werden ingetrokken. Niet dus. Vele uren (5) telkenmale panieken in de overvolle wachtkamer van ´Urgencia’, het Spaanse Eerste Hulp centrum van een algemeen ziekenhuis, bij gebrek aan reguliere doorverwijzing naar een specialist. Dit door het economisch uitgemolken gezondheidssysteem resulterend in onmogelijk lange wachttijden. Spuugzat van het meer dan eens arrogant amateurisme van medische professionals moeten besluiten mezelf voor het eerst een paranormaal medisch consult te geven.
Nood breekt wetten en warempel na 50 jaar lukte het, zowel de diagnose als de voorgeschreven behandeling door Martien de mediamieke arts waren succesvol. Complexe aandoening, waarbij het verleden (laparoscopische galblaasoperatie) en heden (reflux en diafragma gerelateerde aandoeningen) het hele maagslijmvlies in de tang hadden genomen. Remedie, alleen nog maar kleine porties vermaledijde Nutricia pap voor kinderen eten en afvallen, ruimte creëren in buik- en borstholte. Binnen de kortste keren 27 kilo eraf. Kan eindelijk mijn Scorpio-fallus rechtstreeks van bovenaf bekijken zonder eerst een spiegeltje haaks onderaan een bezemsteel te moeten vastbinden om als douanier of veiligheidsbeambte vanaf de vloer onder mijn eigen rokken te kunnen kijken. De medische perikelen, de internist schaarde zich achter mijn extra sensorische diagnose en behandeling, doorkruisten echter vrij weinig de creatieve invloeden die door de planeet Venus naar mij werden uitgezonden.
Inmiddels meer dan zes en een half jaar in Jerez de la Frontera, onder meer onder het gesternte van Venus. Ik ben opnieuw verhuisd, van mijn appartement naar hetzelfde appartement dat nu meer dan royaal groter is geworden. Na jaren strategisch lamenteren om toestemming een tussenmuur te kunnen laten slopen. Het aannemertje die privé dansles van me wilde en kreeg vroeg nog geen 100 euro voor de klus, stukadoorswerk, elektra en met inbegrip van het verwijderen van meer dan 30 grote zakken puin. De woonwerkruimte is nu een schitterend L-vormige gebied met drie grote deurramen die een zee van (schilders) licht en verkoelende briesjes toelaten. De witmarmeren vloer is voor een paar tientjes gepolijst door het bedrijf dat onlangs de vloeren van het hele gebouw polijstte. Ook dit bedrijf matste me, wetende dat een dergelijke klus vele honderden euro´s kan kosten. De geesten waren met mij.
Transformaties dus, in mijn huis en in mijn lijf, en plotsklaps ook in mijn werk als schrijver. Een uitgave van een nieuw boek lijkt er aan te komen, in Argentinië, in Buenos Aires, tenminste als de spirits blijven meewerken. Want de indruk is ontstaan dat het mijn spirits waren die de Argentijnse bal aan het rollen brachten. Nog maar kort geleden besloot ik dat het tijd werd me uit te spreken over het thema van een of meer te schrijven en uit te geven boeken. We worden wat ouder, de tijd dringt een beetje. Ik besloot op een dag om de volgende ochtend de keuze aan mezelf kenbaar te maken en me er aan te houden. Tenslotte was het een thema dat al jaren door me heen ging. De volgende ochtend rond half 8 aan de thee nam ik het besluit. Het nieuw uit te geven boek zou een overzicht worden van de levens en vorige levens van Spaanse historische figuren die ik in zes jaar tijd aan een extra sensorisch onderzoek had onderworpen.
Na het eerste kopje earl grey vroeg ik me af bij welke (Spaanstalige) uitgever ik het beste terecht zou kunnen, een Spaanse uitgave in eigen beheer zou deze keer te omslachtig zijn. Ik besloot de vraag naar het vinden van de juiste uitgever even te parkeren en er de komende dagen op terug te komen.
Vaak, zo laten echte spirituele kenners van het onechte spirituele pad ons weten, komen hulptroepen aangesneld wanneer een beslissing door een levende ziel eenmaal genomen is. Was het maar waar, te vaak heb ik beslissingen genomen en geen spirituele hond was nadien aan enige horizon te bekennen. Infame lulkoek van new age discipelen onder ons.
Maar ik had niet op de Argentijnse horizon gerekend. Reeds eerder meldde Buenos Aires zich, een stad waar ik altijd al lekkere kriebels van kreeg, waarbij ik een deal sloot met een Argentijnse kunstenaar. Een extra sensorisch kunstkritiek over het werk van Camilo Villanueva met vorige levens als leitmotiv was het gevolg.
Enkele dagen na earl grey day om half acht in the morning meldde zich Buenos Aires opnieuw. Ditmaal een Argentijnse schrijfster tevens master communicatiewetenschappen en docent die na het lezen van mijn essay over de vorige levens van het coronavirus contact maakte via academia.edu, de organisatie waar we beiden in publiceren en mee verbonden zijn. Vanesa, specialist in communicatie heeft beroepsmatig naast vorige levens belangstelling voor het gehele extra sensorische werkveld van de metafysica en werkt momenteel aan een dubbele roman: de Zwarte Dood (de Pest) in de XIV eeuw en het Coronavirus. Mijn artikel over het vorige leven van het coronavirus viel dan ook in zeer goede aarde.
Vanesa, beroepsmatig bekend met Spaanstalige uitgevers in Argentinië en hoe een manuscript op zijn best te presenteren bood desgevraagd haar diensten aan. Een uitgebreid ‘Document Vorige Levens’ van haar doopceel in het verre verleden staat daar natuurlijk tegenover. Een prachtige deal tussen het Argentijnse Buenos Aires en het Spaanse Jerez de la Frontera. Mijn manuscript wordt panklaar gemaakt en aan een van de grootste spirituele uitgevers in Argentinië aangeboden.
Jerezaanse en Venusiaanse invloeden dus.
Het buitenland bracht me altijd meer dan het voormalige moederland Nederland. Aangezien ik nu in Spanje woon, voor een belangrijk deel een Jerezano ben, is niet Spanje meer maar Argentinië nu het buitenland. Mijn 9e en 10e astrologische huis in Boogschutter (reizen, het buitenland, publiceren), doet opnieuw van zich spreken.
We wachten de verdere ontwikkelingen gespannen af.
