Historicus Hubert JMW Peters en Het Ghanese Hoerenhol

Hoerenhol Ghana Elmina Castle

Foto: Wikipedia / Kurt Dunday

Historicus Sir John Huxtable Elliott: La historia nacionalista “es una deformación de la realidad.”

Is een geborene verantwoordelijk voor en aan te spreken op zijn daden in een eerdere incarnatie, in een vorig leven? Ja. De geborene is, gelet op honderdduizenden regressieverslagen en reïncarnatieve vakliteratuur, zelfs de eerste die door het ervaren van karmische patronen dat feitelijk beaamt. Is een geborene verantwoordelijk voor of aan te spreken op het gedrag van zijn (voor)vaderen? Op generlei wijze, Martin Bormann junior en Helmut Seyss Inquart die niet de beste vaders hadden zijn daarvoor de beste voorbeelden. Is de regering van een staat aan te spreken op besluiten en daden van haar voorgangers? Absoluut, zoals een nieuwe minister steeds de erfenis van zijn voorganger(s) op zich moet nemen. Moet historicus Hubert JMW Peters een draai om zijn oren krijgen? Neen, absoluut niet, hij moet een pak op zijn flikker krijgen, wegens wetenschappelijk gelul en historisch dilettantisme.

In Opinie van de Volkskrant van vandaag, 12 januari 2018, neemt Hans Broek historicus Hubert JMW Peters de maat, en schildert als kunstenaar heel beeldend de opgetaste stront in de Ghanese slavenverblijven waarvoor de Nederlanders in de 17de eeuw verantwoordelijk waren en Het Hoerenhol waaruit de Hollandse Gouverneur steevast een slaapje van halfvolle chocolademelk kon kiezen. En op 9 januari 2018, eveneens in Opinie, breekt Peters een lans voor het bejaardengelul van historicus Piet Emmer die op 6 januari 2018, alweer in de Volkskrant, zijn boek Het zwart-wit denken voorbij aanprijst.

Sinds enige tijd handelt de Volkskrant in bejaarde doorzonwoninggeraniumgeleerden oftewel Grote Legitimator-adepten, als Martijn Katan, Frans Kok, Henk Jan Out, Frans van Knapen, de aspirant-bejaarden Kees de Graaf, Tiny van Boekel en Martin van den Berg, en nu dan in het historische segment de babyboomers Hubert Peters en Piet Emmer.

Ik besteedde recentelijk in vijf Chemo-BV-columns al aandacht aan deze vensterbankbejaarden die terug willen naar de tijd dat de aarde nog plat was: suiker, blikgroente en E-nummers een weldaad voor de mensheid, fipronil een hype, en nu dan het Nederlandse slavernijverleden dat amper tot niet heeft bestaan en de kolonisator een missionaris was die overal vreugde en ontwikkeling bracht: Multatuli staat intussen in zijn graf op de achterste benen. Nog even en met de nieuwste Emmer-bril van het verleden moet het bestaan van de Holocaust er historisch aan geloven en worden de nationaalsocialistische zegeningen van Hitler met verve uitgevent.

Voor de Volkskrant moet het niet zo moeilijk zijn een 70-plus-wetenschapper te strikken die een weerwoord op een vermeende Nederlandse Leyenda negra (zwarte legende)* kan schrijven. Piet Emmer heeft met zijn boek er al een fraai begin mee gemaakt.

Zo maatschappijkritisch en fris de Britse kwaliteitskrant The Guardian zich onder Katharine Viner opstelt, zo kritiekloos en muf de Volkskrant onder Philippe Remarque.

We schrijven 1994, Curaçao, het decor een moderne trainingsruimte. De module regresseren naar vorige levens van de Specialisatieklas binnen de opleiding Intuitive Development neemt een aanvang. Een van de cursisten, Angel Salsbach, de voormalige gedeputeerde en Waarnemend Gezaghebber van Curaçao zet onbewust een te sterke inductie in bij een van de (gast)cliënten. De jongedame schiet onverwacht en heel ongebruikelijk pardoes in een kernervaring tijdens een vorig leven, en is emotioneel even helemaal van de kaart. Salsbach heeft op dat moment nog niet de kennis en ervaring een en ander in goede banen te leiden en vraagt mij om assistentie.

Ik verzoek de medecursisten en hun cliënten te pauzeren en als leergierige waarnemers te fungeren bij de sessie die ik van Salsbach overneem. Na verschillende fragmenten uit haar vorige leven te hebben doorgenomen belandt ze nabij een water waar een vrouw aan het verdrinken is. Ze staat er hautain bij (in het vorige leven) zonder een hand uit te steken en laat de vrouw verdrinken. In het hier en nu is ze volledig van de kaart over haar gedrag in een vorige leven, schuld, schaamte en al snikkend nog veel meer.

Voor de catharsis neem ik de huilende jongedame samen met Salsbach mee naar een nabijgelegen ruimte. Ik vraag wat het probleem is. ‘Ik heb spijt’, snikt ze. Ik kijk haar aan en vraag ‘wat zou je nu doen ingeval je je in dezelfde situatie zou bevinden?’. Ze kijkt me aan en zegt, ‘natuurlijk zou ik haar van de verdrinkingsdood redden.’ ‘Nou’, zeg ik, ‘wat is dan het probleem?’ Ze begrijpt de hint, klaart binnen een seconde op, haar gezicht kleurt weer, het probleem is opgelost. Schaamte, schuld en ook angst is verdwenen, want ze weet van zichzelf dat ze nooit meer in herhaling zal vallen. We lopen de trainingsruimte binnen en de medecursisten zijn verwonderd haar weer met blossen op de wangen binnen te zien komen en vragen ‘welke woorden heb je tot haar gesproken?’

Het karmisch element drukte op haar ziel, er was een persoonlijke aansprakelijkheid of verantwoordelijkheid gevoeld ten aanzien van persoonlijke handelingen: het niet handelen (in het betreffende vorige) leven. Er drukte echter géén gevoel voor aansprakelijkheid op haar voor degenen in het vorige leven die wél verantwoordelijk waren of waren geweest (het was onbekend) voor de handelingen die tot de deplorabele situatie hadden geleid van de drenkeling.

Terug naar Ghana en de historici Peters en Emmer. De individuele Nederlander anno 2018 heeft, historica Gloria Wekker ten spijt, geen enkel aandeel in de grove vernederingen en deplorabele situaties in slavenkelders waar ook ter wereld, behalve dan als hij of zij er in een vorig leven bij betrokken zou zijn geweest. Vervangende schaamte voor ‘landgenoten’ die in Ghana de beest uithingen is van een andere orde. Zelf heb ik me zelden of nooit Nederlander gevoeld, maar als ik een van de 17192433 nationaal belijdende Nederlanders zou zijn, zou ik me wel kapot schamen voor het koloniale verleden. Maar schaamte is geen schuld, een individu treft geen enkele schuld voor schanddaden van ouderen.

In zoverre kan en wil ik Hans Broek niet tegemoetkomen. Zijn artikel in Opinie is me overigens wel uit het hart gegrepen. Het is de manier waarop hij de schier arrogante en oudbakken Peters en daardoor ook Emmer bij hun kloten pakt, die mij doet zingen.

Hans Broek heeft dieper gekeken en daardoor meer verwoord dan wat er te lezen valt. De historische gelegenheidstandem Peters/Emmer werkt op de lachspieren met uitspraken als Hij [de historicus] vermijdt zoveel mogelijk zijn eigen stellingname, terwijl beide vensterbankbejaarden als geen ander geschiedkundige speeltjes opkleuren als tijdverdrijf. Peters en Emmer teren, zoals ik ook bij historicus Jona Lendering eens constateerde, nog op het 19e-eeuws concept van Leopold von Ranke dat geschiedenis beschreven zou moeten worden ‘wie es eigentlich gewesen’, een volledig achterhaald concept.

In de column De Bernhard-bias van Soestdijk veegde ik al de vloer aan met dit type historici, en schreef:

Ook de historicus draagt als elke wetenschapper een kleine Diederik Stapel of megalomane Loe de Jong in zich, die soms wel en soms niet manifest wordt.

Ook Pieter Broertjes, de voormalige stalmeester van de Volkskrant met voorliefde voor zilveren Lockheed-anjers en geporteerd om met gedateerde Hans Anders-brillen naar het verleden te kijken, kwam daarbij in beeld. Zoals Broertjes’ objectieve brillen ten dienste staan van prins Bernhard, zo staan Peters´ en Emmers objectieve brillen ten dienste van christelijk nationalisme, populisme wellicht: retrograde zending.

In tegenstelling tot het individu is het collectief, de staat als organisatie met zijn regering, wel juridisch en moreel aansprakelijk voor de zonden van hun regerende voorvaderen, zoals een nieuwe minister van Justitie staatsrechtelijk de beroerde erfenis van zijn voorganger overneemt en er verantwoordelijkheid voor draagt. Goed bestuur en delven van schuld begint voor alles met adequate geschiedschrijving, die in Nederland sinds het koloniale verleden zelden heeft plaatsgevonden. Peters en Emmer slaan ook hier de plank mis, verdrinken in neokoloniale opvattingen.

De beide historici slaan eveneens de plank mis als ze, vrij vertaald, ervan uitgaan dat historische gebeurtenissen hun handelingsbevoegdheid ontlenen aan de bepalende cultuur van het betreffende tijdsgewricht. Reeds in het begin van de 20e eeuw gaf het Amerikaanse medium Edgar Cayce (1847-1945) hierover in vele van zijn in totaal 14306 readings uitgebreide informatie: stellingen op basis van honderden beschreven casussen over vorige levens van zijn patiënten en de verschillende type karma die eruit voortvloeiden (Cerminara, 1981).

Schanddaden die, laten we zeggen, vanuit universeel of kosmisch perspectief tegen de menselijkheid waren begaan, werden karmisch nooit aan de plaatselijke cultuur gelabeld en genereerden allen karmische reacties, fysiek of mentaal. Ten slotte werd het vermeende ‘Befehl ist Befehl’ door de rechters van het Neurenberg Tribunaal, een belangrijk beginpunt van het internationale strafrecht, ook niet aan een heersende cultuur, het nationaalsocialisme, gelabeld. Als we de historische brillen van Peters en Emmer zouden opzetten om naar de Processen van Neurenberg te kijken, hadden we Simon Wiesenthal decennia geleden al op een zijspoor moeten zetten. Hij droeg namelijk een historisch correcte bril. Ook moord vanuit eerwraak en vrouwelijke genitale verminking zou in de ogen van de bejaarde jongens Peters en Emmer met een culturele bril bekeken moeten worden. Het is maar dat we het weten.

 

_____

* De zwarte legende is de alom geaccepteerde weergave van koloniaal Spanje als wreed, bloeddorstig en intolerant. De Brits-Indiase historicus Henry Kamen, Spanjofiel in hart en nieren, bestreed die versie echter te vuur en te zwaard, laten we zeggen zoals Piet Emmer het Nederlandse slavernijverleden portretteert. In zijn nationalistische bevlogenheid rechtvaardigde Kamen zelfs de veroordeling van Willem van Oranje door de Spaanse despoot Filips II, waardoor Kamen met zijn gevaarlijke theorie feitelijk staatsterrorisme goedkeurde.

De fameuze Britse historicus Sir John Huxtable Elliott maakte historisch gehakt van Kamen en liet zich vaker uit over het nationalisme als struikelblok voor goed historisch onderzoek. Een vaker gememoreerde uitspraak van Elliott was: La historia nacionalista “es una deformación de la realidad.” (De nationalistische geschiedenis is een deformatie van de realiteit). Een uitspraak die naadloos past op Piet Emmer en zijn boek Het zwart-wit denken voorbij.

 


Update 14-01-2017

__________________________________________________________________________________

© MARTIEN VERSTRAATEN
Psychic & mediumistic healer. Past life regression therapist.
Into practice since 1985 (Holland, Curaçao, Brazil, Spain).

Mediumistic journalist. Author.

Formerly professor of visual arts
HAN University of Applied Sciences,
Department of Visual Arts, Nijmegen, Holland.

Formerly professor of visual arts & metaphysical methodology
NHL University of Applied Science
Formerly Faculty of Education of the Leeuwarden Polytechnic,
Department of Visual Arts, Groningen/Leeuwarden, Holland.

Formerly governor of art and culture
Member of the board for Cultural Advice of the County of Groningen
Groningen, Holland
Member of the general board of the Groninger Museum
Groningen, Holland

_______________________________________________


DESTINATIONS
– Laboratory for Intuitive Intelligence
Spain – Holland – Curaçao – Brazil
CONSULTORIO PARANORMAL ANDALUCÍA
Jerez de la Frontera, Cádiz, Spain

www.martienverstraaten.com