De vermoorde weduwe Jacqueline Wittenberg: ‘Gij Brutus?’

Deventer2

Foto (detail): Wikipedia

DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO 11

 

Tijdens een mediamiek contact met de weduwe Jacqueline Wittenberg wijst deze post mortem de dader aan van de moord.

De Deventer moordzaak kan een nieuwe fase tegemoetzien. Er zat een beetje veel ruis in eerder gedaan onderzoek, bewijslast en procesvoering. Niet in het minst door toedoen van een van de getuige-deskundigen, KPN´er J. Reinders van Security, die zijn belastende verklaringen – waarop Louwes voor twee derde van 12 jaar in de cel belande – uiteindelijk introk. Advocaat-generaal Aben volgde in 2014 twee van de vijf verzoeken op van Louwes’ advocaten Knoops en Acda uit 2013. Eén verzoek betrof het opnieuw onder de loep nemen van Louwes’ belgegevens. Het onderzoeksinstituut TNO dat het belverkeer heronderzocht, concludeerde en publiceerde op 12 april 2017 dat het alibi van fiscaal-jurist Ernest Louwes, wel eens juist zou kunnen zijn, conform de jarenlange beweringen van Louwes en zijn huidige advocaat prof. Geert-Jan Knoops.

Ook paranormaal gezien kan Ernest Louwes de moord op de weduwe Jacqueline Wittenberg niet hebben gedaan, en wel om de volgende reden. Op basis van mediamiek verkregen informatie van de overleden weduwe Wittenberg, blijkt dat een ander persoon dan Louwes de moord pleegde: een moord overigens van het type ‘crime passionel’.

Een jaar of zes geleden ontving ik van de overleden Jacqueline Wittenberg informatie over de toedracht waardoor zij het leven liet. Louwes kwam in dat verhaal niet voor, dat wil zeggen, slechts het onrecht wat deze man werd aangedaan door amateuristische ‘professionals’ kwam bovendrijven. De ‘ontmoeting’ met de weduwe Wittenberg, het betroffen mediamieke beelden, was van een toevallige aard: ze wilde vanuit gerechtigheid een sluier oplichten en liet me zien dat de dader een geheel andere persoon betrof dan fiscaal-jurist en voormalig executeur-testamentair Ernest Louwes. Het verkregen beeld registreerde ik, maar liet het voor wat het was.

Mijn verbinding met het thema moord was in betreffende periode nog sluimerend. De eerste echte case waarin ik op basis van mediamiek verkregen informatie me verdiepte betrof de verdwijning in 2005, een moord zoals ik constateerde, van de Amerikaanse studente Natalee Holloway op Aruba (Fact Finding Report verdwijning Natalee Holloway) en het op verzoek ter beschikking stelde aan de toenmalige procureur-generaal van Aruba. Als voormalige inwoner van de Nederlandse Antillen had ik affiniteit met Aruba en het Caribisch Gebied. Als voormalige inwoner van het Portugeestalige Brazilië had ik eveneens een band met Portugal, waar de Britse kleuter Madeleine McCann in 2007 (Mediumistic Journalism, 2009) in het Portugese Praia da Luz op mysterieuze verdween, en ondanks jarenlange naspeuringen van Scotland Yard en andere detectives, onvindbaar bleef.

De vrij recente beschreven cases van mijn hand ‘De doodlopende weg van 5 Amerikaanse presidenten’ en ‘Kroniek van een aangekondigde moordaanslag’ (Mediumistic Journalism, 2016 en 2017), op Donald Trump, had een andere oorsprong. De lichte aversie in het verleden tegen moordzaken maakte zoetjesaan plaats voor belangstelling naar het hoe en wat bij moordaanslagen. Een astrologisch gegeven in mijn basishoroscoop, Zon in Scorpio en tevens in Huis VIII het Scorpio-huis in aspect met Pluto, zullen zeker via transits en progressies meer actueel zijn geworden. Mijn kennis over vorige levens, waar de dood steeds weer de scheiding markeert tussen de ene en de andere incarnatie, zullen aan mijn huidige belangstelling zeker hebben bijgedragen.

Doordat in tegenstelling tot het gros aan politicologen ik de verkiezing van Donald Trump tot president-elect medio 2016 voorspelde (Mediumistic Journalism, 2016), mijn geesten wierpen mij dit gegeven per plotseling maar overduidelijk in de schoot, kwam een en ander in versnelling, en ontving ik vervolgens extra sensorische informatie over een aangekondigde aanslag op zijn leven. En ten slotte, door mijn leeftijd raak ik zelf steeds meer verbonden met het thema van leven en dood. Er liggen meer jaren achter mij dan voor mij, de dood is in beeld en op basis van statistiek slechts een kleine kans zelf te worden vermoord.

Om een zaak op te lossen, een moord, maar ook een ziekte, is meer nodig dan de institutionele tunnelvisie van politie of OM, of ingeval van een arts, het Handboek verrichtingen in de huisartsenpraktijk of de claustrofobische buis van een MRI-scan. Outside the box-denken is van levensbelang om door te kunnen dringen in ingewikkelde materie.

Sinds september 1995 werd Cellule Personnes Disparues (Cel Vermiste Personen) opgezet, een speciale afdeling van de Belgische federale politie, die zich bezighoudt met vermissingen van vooral kinderen. Twee van de drie basisregels voor onderzoek, de gouden stelregel voor succes, zijn:

– Routinematig denken is uit den boze.
– Geen enkele hypothese mag worden uitgesloten (Zeg nooit nooit!).

Het is niet ondenkbeeldig dat menige rechtelijke dwaling had kunnen worden voorkomen als de criteria en werkwijze van het Belgische Cellule Personnes Disparues onder leiding van de gedreven speurder Alain Remue, indachtig waren geweest en tunnelvisies voorgoed in een oudheidkundig Sherlock Homes museum waren gestald.

Het is eveneens niet ondenkbeeldig dat menige justitiële dwaling tijdig tot een herzieningsverzoek en uiteindelijke vrijspraak zou kunnen leiden als het ego, beroepseer en carrièredrift van de mannen en vrouwen van politie, OM en rechtelijke macht een fors aantal maten kleiner zouden zijn geweest. We weten bijvoorbeeld dat een van de rechters in de Schiedammer parkmoord, Jos Silvis, de ‘foutloze’ magistraat die Kees Borsboom ten onrechte veroordeelde, als ‘beloning’ werd benoemd tot rechter bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).

Wetenschapsfilosoof en emeritus hoogleraar Ton Derksen, die de herziening van Lucia de B. in gang zette en dus haar vrijlating, schreef eens (leugens.nl op zoek naar de waarheid): ‘Als je de requisitoirs van deze zaak [Deventer moordzaak] naast het bewijsmateriaal legt, zie je hoe ook officieren en advocaten-generaal zitten te liegen en te draaien.’

Over het OM schreef hij specifiek (Vrij Nederland): ‘Het OM is een halsstarrige club’, en ‘Mijn god, hun eer, dáár gaat het om’.

Over officieren van justitie verzuchtte hoogleraar rechtspsychologie Peter van Koppen eens (Brandpunt Reporter Special): ‘Dan jokt deze officier van justitie [in de zaak Louwes] misschien in commissie… ‘, en vervolgens ‘We hebben gezien in de Schiedammer parkmoord dat magistraten ter terechtzitting stonden te jokken, en dat vindt men in Nederland kennelijk prima.’

Ernest Louwes en zijn advocaat prof. Geert-Jan Knoops, de laatstgenoemde niet de minste in de advocatuur, konden lang geen vuist maken. De Deventer moordzaak kreeg haar dynamiek door controversieel bewijs, inferieure opsporingsmethoden, vernietiging ontlastend bewijsmateriaal, en een hoge graad aan incompetentie bij politie, OM en uiteindelijk de rechterlijke macht. Magistraten blijken een gruwelijke hekel te hebben fouten toe te geven, en blijken grosso modo liever justitiële dwalingen te laten voortduren waardoor onschuldigen jarenlang in detentie verblijven.

Er is iets fundamenteel mis met het huidige rechtssysteem. Magistraten die verantwoordelijk zijn voor justitiële dwalingen zouden wegens grove nalatigheid (strafrechtelijk) vervolgd moeten kunnen worden. Tenslotte kunnen ook medici op grond van de Wet BIG bij grove nalatigheid en verwijtbaar gedrag, uit hun ambt worden gezet dan wel strafrechtelijk vervolgd, ware het niet dat de hoeders van de rechtstaat en de hoeders van de volksgezondheid veelal tot hetzelfde old boys-netwerk behoren.

Het nieuws van woensdag 12 april 2017 over de bevindingen van TNO in de Deventer moordzaak, het veranderde inzicht over Louwes’ belverkeer, brachten mij als medium opnieuw in stelling. Daardoor besloot ik de jaren geleden extra sensorisch verkregen beelden van de weduwe Wittenberg en haar moordenaar te publiceren en daardoor de dwalingen van de staande en zittende magistratuur paranormaal te logenstraffen.

 

Het getoonde filmbeeld, de proloog van de moord

De weduwe Wittenberg laat me één beeld van de hele film zien, de proloog die de kern van de moordzaak is, en die zal uitmonden in de feitelijke moord. Het licht in de ruimte is enigszins gedempt, Jacqueline Wittenberg ligt op haar rug op de grond. In mijn waarneming als toeschouwer laat haar lichaam zich zien in de lengteas met de voeten naar mij toe gekeerd. Doordat ik mij ook links van de lengteas bevind kan ik haar gezicht zien.

Een man van middelbare leeftijd zit wijdbeens bovenop haar. Ik ‘zie’ het achterpand van het betere colbert dat deze man draagt: kwaliteit Engelse tweed, grijsgroen en geweven in visgraat of wellicht pepita ruitje-patroon.

De man lijkt tot de familie te behoren. Al vele jaren ervaart hij amoureuze gevoelens voor Jacqueline Wittenberg. Zijn gevoelens zijn voor derden, in ieder geval voor haar, verborgen gebleven. Hoop had hij gekoesterd dat zijn gevoelens eens beantwoord zouden kunnen worden. Door de perikelen met de erfenis, de wijziging waarbij de familie buitenspel kwam te staan, verdween het laatste sprankje hoop. Hij besloot in een alles of niets-missie Jacqueline te bezoeken, zijn hart binnenstebuiten te keren, er een romantische avond van te maken. Het werd een poging, en dan druk ik me gepast uit, tot minnekozen tegen haar wil: een poging tot aanranding voor de goede verstaander.

Jacqueline is hogelijk verbaasd, haar ogen wijd open naar de man die ze zo goed meende te kennen: Een ontboezeming als ‘Gij Brutus’, roept ze uit terwijl ze zijn naam noemt.

Ze ervaart zijn ontboezeming als grotesk, en in het licht van man-vrouwverhoudingen zelfs lichtelijk komisch. Ondanks dat ze met haar rug tegen de grond is gewerkt en hij ter hoogte van haar bekken op haar lichaam heeft plaatsgenomen, ervaart ze in eerste instantie geen levensbedreiging. De afwijzende reactie van Jacqueline wordt, zeker door de onderdrukte komische uitdrukking op haar gezicht, door de man als vernederend ervaren. Haar ingehouden glimlach als een afwijzing in optimaforma, maakt hem ziedend. Liefde en passie slaan om in haat en vertwijfeling. De als vernedering ervaren glimlach van Jacqueline moet gesmoord worden, haar hals.

De moord die er op volgt krijgen we niet te zien, terecht. Het getoonde beeld zou voldoende moeten zijn de ware moordenaar in beeld te krijgen.

Met inachtneming van de zorgvuldigheid, op basis van de beroepsmatig verkregen beelden, en geluisterd naar mijn geesten inclusief de geest van Jacqueline Wittenberg, is de indruk ontstaan dat de persoon die de moord pleegde, een man, gezocht moet worden in de kring van verwanten van het slachtoffer.

De extra sensorisch waargenomen persoon, de man met het lookalike Harris Tweed colbert, is ten tijde van de moord de middelbare leeftijd al even gepasseerd. Qua postuur licht gezet en van enige kaalheid op de schedel is sprake.

Ook in dit artikel hecht ik er aan te vermelden dat het mijn zienswijze op basis van jarenlange ervaring is dat een beeld, in dit geval van het verleden, pas wordt bewaarheid als de juistheid van het beeld zich door correcte bewijsvoering heeft gerealiseerd, gekristalliseerd, in de realiteit.

Ik lever paragnostische beelden die ik waarneem, ik lever niet de waarheid.

Het paragnostische beeld, in dit geval van het verleden, zal zich namelijk nog moeten bewijzen in de materiële werkelijkheid.

Einde bericht.

 

________________________________________________
Relevante artikelen die deel uitmaken van de serie
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO

De vermoorde weduwe Jacqueline Wittenberg: ‘Gij Brutus?’
De doodlopende weg van 5 Amerikaanse presidenten – Deel 2: Kroniek van een aangekondigde moordaanslag
De doodlopende weg van 5 Amerikaanse presidenten
De astrale souffleurs van de jihad, occulte strategen aanslagen Parijs 13/11/15
De Voorspellers: Donald Trump president & Portugal winnaar EK
Terroristische aanslagen Parijs november 2015 – Paragnostisch voorspeld november 2011
HATO – Hier spreekt Pater Brenneker
Fact Finding Report verdwijning Natalee Holloway
Missing, Madeleine McCann – Drain or Well
Meester paragnost Jaap Eising gedesincarneerd
ESP – The Koninginnedag Apeldoorn

Mediumistic Journalism, paranormale onderzoeksjournalistiek, bevat tevens de series

DOCUMENTO ARTE MAFIA – MEDICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – JUSTICIA
DOCUMENTO ARTE MAFIA – QUIMICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO

DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – CURA
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – REENCARNACION
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – ARTE POR ARTE

 


Update 08-01-2018

__________________________________________________________________________________

© MARTIEN VERSTRAATEN
Psychic & mediumistic healer. Past life regression therapist.
Into practice since 1985 (Holland, Curaçao, Brazil, Spain).

Mediumistic journalist. Author.

Formerly professor of visual arts
HAN University of Applied Sciences,
Department of Visual Arts, Nijmegen, Holland.

Formerly professor of visual arts & metaphysical methodology
NHL University of Applied Science
Formerly Faculty of Education of the Leeuwarden Polytechnic,
Department of Visual Arts, Groningen/Leeuwarden, Holland.

Formerly governor of art and culture
Member of the board for Cultural Advice of the County of Groningen
Groningen, Holland
Member of the general board of the Groninger Museum
Groningen, Holland

_______________________________________________


DESTINATIONS
– Laboratory for Intuitive Intelligence
Spain – Holland – Curaçao – Brazil
CONSULTORIO PARANORMAL ANDALUCÍA
Jerez de la Frontera, Cádiz, Spain

www.martienverstraaten.com