República Banana Holandesa

RepubicaBanana

Foto (detail): Wikipedia / Federico Zenith

DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO 3

 

Als student lift ik als groentje mee met een camion met goudgele bananen, een Belgische vrachtwagen met oplegger zogezegd. Het is 1965, van Nederlands Limburg lift ik via Belgisch Limburg naar Antwerpen om me als student aan te melden bij de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. De chauffeur, de bananenvervoerder stopt bij het Belgische douanekantoor aan de grensovergang Ittervoort-Kessenich nabij Maaseik. We verlaten het schone en geordende Nederland en rijden het Vlaamse land in, het land van schilder Constant Permeke, de broers Karel en Gustave Van de Woestijne en van de voormalige gewestbestuurder in Congo, Jef Geeraerts, die met het boek Schroot de Europese ambtenarij naar zijn moer stuurde. Nederland maakt zich al op tot República Banana Holandesa.

De witte strepen op het Hollandse asfalt veranderen op het Belgische wegdek ineens in gele wat morsig geschilderde stippellijnen als nonchalant weg markerende streepjes op doeken van Roger Raveel. Dit is België, hier groeien in de berm tussen papierzakken nog lange grashalmen omhoog, zodat iedereen kan zien dat in dit land mensen wonen. Bij ons, in het land van de streeploze vaat, heeft de SS-reinigingspolitie met de overheidstondeuse al het gras en fluitenkruid met de grond gelijk gemaakt.

De chauffeur stapt uit om de Belgische douaniers enkele volle dozen met bananen, open en bloot, aan te bieden. Hij komt terug, glimlacht en zegt ’da’s pertang unne goeie’, we kunnen nu gelijk doorrijden, voor de luttele prijs van 2 dozen gratis aangeboden bananen, geen onnodig getreuzel. Ik begrijp dat ik in bananenland ben aangekomen. In Antwerpen overal hetzelfde recept, hetzelfde corrupte bananenverhaal in notendop, maar met andere dienaren van de Kroon als figurant. Het kan de Vreemdelingendienst zijn, de Mutualiteit voor de zorg, de wijkagent, het gasbedrijf of de stedelijke vuilophaaldienst die aan het voor-wat-hoort-wat-ritueel meedoet. Ik meen langzaam te begrijpen hoe de wereld buiten Nederland in elkaar zit. België heeft kromme bananen, Nederland daarentegen kent rechte bananen die alleen maar rechtdoorzee lijken te gaan.

De wereld van de corrupte banaan moet in Nederland nog zijn intrede doen, en om dat later te kunnen aanschouwen worden er speciaal enkele mannen en vrouwen geboren.

De pre-puber Hubert Möllenkamp, die van de latere Woningbouwvereniging Rochdale uit Amsterdam met plannen voor senioren in Benidorm, zit al in de 6e klas van de lagere school, krom lunchbanaantje in het heimelijke trommeltje, niet wetende welk frauduleus genie er in hem verscholen zit. Door spieken bij rekenen altijd al goed voor een vette 10.
Bart Visser, ook wel Bart V. genoemd, ex topman van Stichting de Thuiszorg Icare Meppel (salaris destijds 1,2 miljoen, handdruk 969.000 eurootjes. Info: Dagblad van het Noorden, 05 juni 2006), volgens NOVA van 17 juni 2009 door het OM verdacht van miljoenenfraude, zit pas op de eerste klas van de lagere school. De lege schil van zijn lunchbanaantje biedt hij zijn schoolmakkers te koop aan via een Zwitserse drielandenpunt-constructie tijdens de module Wereldoriëntatie. Ondanks zijn passie voor gelegaliseerd bedrog weet hij nog niet goed hoe bananen buiten het zicht van kerk en staat verder door te buigen tot de kromming van een Meppelse hoepel-op.

Klasgenoten
De kinderen Rijkman Groenink, Cees van der Hoeven, Michiel Meurs, Nina Brink en Cor Boonstra zitten allen al in de ‘Bovenbouw’. Deze bovenbouw is prefab met hulp van ouders via het potje Prijsafspraken Constructie Bouwwereld in elkaar gezet. In het debating-klasje De Gouden Hand wedijveren onze vrinden na schooltijd wekelijks met de jongelui Harry Borghouts en Hans Alders die verkleed gaan als linkse commissarissen van de Koningin, voor de kijkers rechts. Peuterkleuter Aleid Wolfsen, toen al behoeder van de vrije pers en omhangen met een armoedige burgemeestersketting van platgewalste lege gemeenteblikjes, kijkt angstig en tegelijk ook maatschappijkritisch om zich heen. De kleine petten van de proletarisch getalenteerde witte boordjes, de toekomstige zondaars, worden aan stalen spijkers opgehangen en daarna onderling verwisseld in buurthuis Sigaren uit eigen Doos. Door de wekelijkse uitwisseling leert iedereen elke pet te dragen die hem past. Dit jeugdhonk moet overigens niet verward worden met het later door het Openbaar Ministerie geïnitieerde optrekje met ijzeren tralies: Koekje van Eigen Deeg, in de volksmond beter bekend als Eigen Haard is Goud Waard.

Ondanks dat het OM de feitelijke bouwheer is van Koekje van Eigen Deeg, bezoeken ook de toekomstige leden van de rechterlijke macht het buurthuis. Van Trias Politica, de scheiding der machten, de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht, willen de jeugdige knapen nog geen koorbal weten. Verder dan het begrip macht komen ze niet.

Scholieren met ambitie voor een latere rechtenstudie roken in Koekje van eigen Deeg in het geniep Sigaren uit eigen Doos. Door het belemmerende zicht van dikke patsers-rook wordt bij latere wat ingewikkelde juridische processen het steeds moeilijker om de hand in eigen boezem te steken en om met de andere hand de blinddoek van Vrouwe Justitia op de plaats te houden. De Schiedamse parkmoord, de Puttense moordzaak, de zaak Lucia de B. en vele andere dwalingen moeten namelijk nog uit deze machtige knapen geboren worden.

Als gevolg van een geblindeerde Mercedes vinden we zomaar enkele tsunami’s later een door de Witte Reus volledig schoongewassen Drentse zwaailichtprocureur Dato Steenhuis terug op het zonnige Aruba, we raden het al, als… procureur-generaal, met een in opspraak gekomen zonneklep. Het buurthuis Sigaren uit eigen Doos levert jarenlang perfect gevormde kostschoolknullen met puike petten naar het voorbeeld van de Engelse public schools Eton en Harrow.

Nooit eerder heb ik zulke grote zorgen om het proces gehad dan sinds de tijd dat u mijn belangen behartigt, zegt hoofdpersoon Joseph K. in ‘Der Prozess’ (Franz Kafka, 1925).

Ook binnen de rechterlijke macht en het Openbaar Ministerie in Nederland worden de kromme bananen naar Afrikaans voorbeeld sinds jaar en dag gegeten, zowel vóór en tijdens, maar ook na de IRT-affaire. Verstrengeling van belangen door rechters in processen waarbij de gedaagde tevens broodheer van de rechter zagen plotseling het daglicht, dan wel het opkloppen van (oncontroleerbare) feiten met betrekking tot vage berichten over aanslagen zoals in de zaak-Plooij, de ‘bedreigde’ officier van justitie. Stan de Jong, voormalig onderzoeksjournalist HP/De Tijd wijdde er een indrukwekkende artikelenserie aan:

‘Boven de wet’. (De rechterlijke macht), HP/De Tijd – Opinie, 2002, nr 47.
‘Altijd weer die Albanezen’. (De zaak-Plooij), HP/De Tijd – Opinie, 2003, nr 40.
‘Het gevaar dat Donner heet’. (Donner en de persvrijheid), HP/De Tijd – Opinie, 2004, nr 20.

Nederland hoeft gelukkig niet meer te concurreren met derdewereldlanden waar het gaat om corruptie en rechtsongelijkheid waar bananenrepublieken geld vangen voor duizenden kilometers aanbesteed asfalt van 6 cm dikte voor de prijs van 10. De bouwfraude in Nederland heeft ons lang aan de buis gekluisterd, balkons van Maastrichtse flatgebouwen konden op de koppen van burgers sodemieteren, doden en gewonden waren te betreuren door neerstortende gemeentelijke werfkeldertrappen onder de rook van restaurant De Winkel van Sinkel in de Domstad. Ineens was geen enkele overheid verantwoordelijk voor de trappen, en was de verantwoordelijke voor de aansturing van de veiligheidsdienst onbekend.

Wij hebben al deze derdewereld-expertise nu in eigen land en kunnen op gebied van fraude en corruptie gemakkelijk concurreren met echte derdewereldlanden als Sudan, voormalig Congo, Birma. We kunnen triomferen met de ‘professioneel’ begrootte Betuwelijn, met een Drentse zwaailichtprocureur die justitieel ongehinderd de vluchtstrook vanaf het Land van Ooit naar de Randstad bereed als ware het zijn persoonlijke oprijlaan. Ook de Amsterdamse Metro met de Noord/Zuidlijn staat hoog aangeschreven, is miljarden hoger uitgevallen dan kinderlijk begroot en waarvan de panden aan de Vijzelgracht door de enkels zijn gezakt als pittoreske huisjes in de wereld van Anton Pieck. Nationale pensioenfondsen vonden als beleggers – totdat Zembla hun een halt toeriep – de weg naar de wapenindustrie waar vroegere Lego-knutselaars clusterbommen in elkaar zetten die de functie hebben om van mensenvlees biologische confetti te maken. Intussen belegt het ABP in groene hoge bomen, morgen misschien profijtelijk in gemodificeerd draaikontenvlees.

Nederland heeft het occulte examen ‘República Banana Holandesa’ glansrijk gehaald.

Wat niet zichtbaar is, is zoals we weten, occult. De letterlijke betekenis van het Latijnse occultus is verborgen. Van de onzichtbare doden in de bancaire lijkenkast niets dan goeds. Het occultisme van de ijsberg die zich door de opwarming van de aarde los maakt van de noordpool is als Icesave van het IJslandse Landsbanki, een occult lichaam. Alles wat zich voor vier vijfde onder de waterspiegel van ons collectief onderbewuste bevindt of onder de steekpenningentafel, kunnen we met gemak occult noemen, geheim en onzichtbaar voor het fysieke oog. De verzamelde werken van een bepaald contingent politici, bestuurders en bankiers van een hogere Loge kunnen daar makkelijk onder gerekend worden.

Ondanks de Delta-werken die Nederland voor overstromingen zou moeten behoeden, is het lage land van de 12 provincies al lang occult overstroomt met bestuurlijke processen die op de burger surrealistisch overkomen. Het is blijkbaar volstrekt gewoon geworden dat een Commissaris van de Koningin een slordige 78 miljoen bestuurlijk uit zijn ijskoude hand laat glippen en na een knievalletje er politiek mee wegkomt. Ook voor Aleid Wolfsen, de burgervader van de Domstad, oud-rechter, de Utrechtse dorpspotentaat om met Jan Blokker van NRC te spreken, was het tot aan een dreigend ontslag toe de gewoonste zaak van de wereld om de pers te muilkorven. Er moet blijkbaar heel wat meer gebeuren voordat de oppositie de CvdK in Noord Holland of de Utrechtse burgemeester politiek aan de dijk zet. Vanuit eigenbelang van de oppositie (ook een vorm van corruptie) was de limit blijkbaar nog niet bereikt, zowel getalsmatig (de hoeveelheid verloren miljoenen van Harry Borghouts) als qua censuur (het aantal en type door Aleid Wolfsen bestookte kranten).

Politiek, bestuurlijk en economisch kan Nederland zich intussen met gemak meten met corrupte landen waar de bananen als de zoete Braziliaanse ‘Banana d’Agua’, welig tieren. Corruptie en bedrog is intussen meer dan alleen het tropische gezicht van de buitenlandse banaan, en is niet meer alleen het handelsmerk van Afrika, Azië en Latijns-Amerika. De Nederlanden zijn toegetreden tot de top van corrupte landen.

Het enige wat op de driekleur van de Nederlandse vlag nog ontbreekt, is een geborduurd geel embleem van een ontblote banaan, die als bij een ontluikende lelie uit een Hollandse schede wordt geboren.

Zou een prachtige vlag geweest zijn voor het NOC om de vorig jaar in China gehouden Olympische Spelen mee op te luisteren, even onder de neus van Balkenende wapperend. Als vlag ook erg geschikt om mee te vendelzwaaien tijdens de viering van het Tiananmen-protest in 1989 waarbij op het Plein van de Hemelse Vrede meer dan 2500 doden en 7000 gewonden vielen. Ik stel me aan de rand van het Chinese plein zo’n mooi donkerblauw geëmailleerd en langwerpig straatnaambordje voor als op het Olympiaplein in Amsterdam. Maar dan met Plein van de Hemelse Vrede er op, en piepklein er onder: ‘Volgens valse meldingen van de subversieve westerse pers vielen er 2500 doden’.

Occulte processen nemen tijd. Een val in de jeugd kan in de herfst van het leven tot ernstige rugklachten leiden. De dood die bij een lichaam intreedt meldde zich wellicht reeds tientallen jaren eerder tijdens de eerste sigaret, tijdens een verstoord metabolisme of als sociale schuwheid die jaren later tot een depressie met suïcidale afloop leidde. De geheimen van het leven hebben om zich te kunnen manifesteren, een incubatietijd nodig. De corruptie in Nederland had voor het oog van de gewone man lange tijd nodig om zichtbaar te worden.

Heel lang kan het dode lichaam van een verdwenen persoon vastzitten in de rietkraag van een rivier, om pas bij verandering van stroming aan de oppervlakte te komen. Ook het kunnen komen bovendrijven van rechterlijke dwalingen kan, zoals we hebben gezien, door traineren van de rechtspraak jarenlang worden opgehouden. Ook succes kent naast oefening de factor tijd om tot rijping te komen. Zoals bij het laten gisten van brooddeeg kunnen occulte processen op biologisch niveau tijd vergen. Sociaal-culturele processen bijvoorbeeld zijn niet altijd voor het blote oog waarneembaar terwijl het dunne maatschappelijke deeg al lange tijd over de rand van het bakblik is gerezen.

Corrupte bananen en klassenjustitie van eigen bodem bestonden in Nederland reeds in het begin van de vorige eeuw en ver daarvoor. Het probleem was dat deze niet of nauwelijks zichtbaar waren. Als in een psychologische projectie werd de boosdoener in den vreemde gezocht, in België, in mediterrane contreien als Spanje of op Sicilië, of overzee in gewesten als de Antillen, Suriname en heel vroeger in Nederlands Indië. Voor pure onversneden corruptie hoeven we gelukkig niet meer ver te reizen met de luchtvloot van Hollandse prijsvechters, we kunnen gewoon in eigen land blijven. De tijd heeft de leugens ingehaald en de leugen is daardoor niet meer occult, maar zichtbaar op ministerie, provinciehuis, zorginstelling of supermarktketen. Zelfs de zoete broodjes van AH Extra Large vertellen ons dat ze al sinds mensenheugenis in prijs overwoekerd waren.

 

_________________________________________
Relevante artikelen die deel uitmaken van de serie
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO

Nationale ombudsman Reinier van Zutphen: Wij zijn er niet voor de burger, wij zijn niet Alex Brenninkmeijer!
Van Gogh Museum: Aardappeleters in Nigeriaanse Shell oliesaus
De Bernhard-bias van Soestdijk
SNS Bank – De vileine Timmermannen van de SNS
De Kunsten & de Rabotorens van Babel
De ´Fair trade´-jongens van Panama
De Wurger van de NS
Het Mitros-huwelijk van mr. Henk Peter Kip en freule Margreet van Breunissen
AIVD-NSA: tussen mondholte en anus
KLM-flatulentie en gemodificeerd draaikontenvlees
Criminologie en het nature-nurture-debat
República Banana Holandesa
SNS Bank, foppen zonder speen, da’s pas foppen
500 jaar kabinetten-Calvijn I, II en III

Mediumistic Journalism, paranormale onderzoeksjournalistiek, bevat tevens de series

DOCUMENTO ARTE MAFIA – MEDICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – JUSTICIA
DOCUMENTO ARTE MAFIA – QUIMICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO

DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – CURA
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – REENCARNACION
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – ARTE POR ARTE

 

Update 04-01-2018