SNS Bank – De vileine Timmermannen van de SNS

DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO 11

 

Soms heten de timmermannen bij de SNS Janssen, soms Timmerman of De Vos. Een prozaïsche kerstvertelling van satirische snit en uit de tijd van Dickens’ Ebenezer Scrooge. Handelend over ‘klantvriendelijkheid’ van een bank, de SNS, die met de val van SNS Reaal de hoon van de natie over zich afriep. SNS die met een naamswijziging (de Volksbank) wil gaan bankieren ‘met de menselijke maat’. Lees en geef een ‘beminnelijk’ oordeel.

Van Ebenezer Scrooge, de op geld beluste vrek en misantroop uit A Christmas Carol, bezemen we gelijk door naar Michael Moore, de flamboyante Amerikaanse documentair filmmaker en gevreesde stem van het volk, die vorige week sprak in een klein dorp met overwegende Trump-aanhang. Het indrukwekkende betoog was op 4 november 2016 te zien en te horen in een tweegesprek van Pauw met Wouter Bos, voormalig vicepremier en minister van Financiën.

“En op 8 november zijn de verkiezingen.
Ze zijn hun baan kwijt. De bank heeft beslag gelegd op hun huis.
Toen volgde de scheiding. Vrouw en kinderen zijn vertrokken.
Hun auto is geconfisqueerd. Ze zijn jaren niet op vakantie geweest.
Ze zijn alles kwijtgeraakt wat ze ooit bezaten.
Op één ding na.
Het enige dat ze geen cent kost… en ze gegarandeerd wordt door de Amerikaanse grondwet:
hun stemrecht.”
(NPO/VPRO: TrumpLand. Fragment op 32:35 in PAUW, donderdag 3 november 2016)

‘Het recht om de stem te laten horen’. De essentie van wat Moore in TrumpLand te berde bracht, is ook van toepassing op SNS-klanten en toekomstige (jonge) SNS-klanten: de waarde van hun stem, de keuze bij het kiezen of herkiezen, in dit geval, voor een bank die het verdient. Met ‘Wij zijn SNS. We zijn er voor jou’ wil de bank de argeloze nieuwkomer, student en/of allochtoon in doorzonwoning aan zich binden. Met dezelfde goedkoop gelikte plaatjes van blije EO-gezichten struinde SNS REAAL eens de polder af op zoek naar slachtoffers voor rentederivaten. Andere tijden, andere producten, andere bancaire timmermannen, dezelfde zakkenwassers.

‘Het recht om de stem te laten horen’. De SNS Bank, zo zullen we later zien, schoffeert de klant door deze op een onbehoorlijke wijze, klantonvriendelijk, te benaderen, en antwoord vervolgens op een ingebrachte klacht met: ‘SNS vergelijkt haar werkwijze niet met die van de andere banken in Nederland’ (citaat: Fulco de Vos). Tegen zo´n vloed aan onbenul en arrogantie lijkt maar weinig kruid gewassen. De relatie met de SNS Bank die al jaren in een terminale fase verkeerde, werd door mij dan ook gelijk verbroken, een flitsscheiding. Duizend-en-een andere banken die meer klantvriendelijkheid opbrengen, en duizend-en-een accountmanagers die zich niet opstellen als officieren van justitie in opleiding die maar moeilijk een orgasme kunnen onderdrukken als vermeende macht hen parten speelt.

Op 12 juli 2009, beschreef ik in de column ‘SNS Bank, foppen zonder speen, da’s pas foppen’ reeds de nieuwste klantvriendelijkheid en manco aan servicegerichtheid van de SNS Bank.

Vanaf volgende week moeten bejaarden in rollators op militaire rupsbanden en met metersdikke steunzolen zich omhoog wurmen om bij de pinautomaat te komen voor een briefje van 10. Alleen daarvan zou je al het syndroom van Gilles de la Tourette kunnen krijgen. Geld storten is er al helemaal niet meer bij. We zeiden het al, eigentijdse zelfredzaamheid sinds 1817.

In 2006 kreeg de bank nog een prijsje aangereikt door de Chronisch Zieken en Gehandicapten Raad. De Raad had blijkbaar geen heldere kijk op zaken, want gedwongen door de publieke opinie in het kader van woekerpolissen (uiteraard ook afgesloten bij chronisch zieken en gehandicapten) moest SNS Reaal polishouders in totaal voor een 320 mln. euro tegemoetkomen. Van dit bedrag werd 52,5 mln. gereserveerd voor klanten in schrijnende situaties (Het Financieel Dagblad, 25 maart 2009).

Banco do Brasil in Salvador da Bahia waar ik klant was, zo columneerde ik destijds, bleek een hele andere invulling aan het begrip klantvriendelijkheid te geven. Nu zestien jaar later, we schrijven ten slotte 2016, wordt ook door Sabadell Bank, mijn bank hier in Spanje, ik kan deze in tegenstelling tot de SNS Bank iedereen aanraden, een volledig andere invulling gegeven aan klantvriendelijkheid dan door de machine-gestuurde bestuurders van wat nu nog SNS Bank, straks de Volksbank heet.

Bij elk filiaal van elke bank in Spanje kan geld aan de balie gestort worden, kan elke bancaire transactie worden ondernomen. Bejaarden of gehandicapten hoeven zich niet in rollators op militaire rupsbanden en met metersdikke steunzolen omhoog te wurmen om bij de pinautomaat aan de muur te komen, maar gaan door de voordeur van de bank naar binnen als ieder andere klant om zich te vervoegen aan de balie die goed wordt bemand. Er is zelfs persoonlijk contact, bij de SNS Bank een archaisch residu uit vervlogen tijden, goed voor een stoffig SNS-museum. De Spaanse bankmedewerkers kennen vrijwel alle cliënten bij naam, ook in een grote stad met meer dan 250.000 inwoners.

Persoonlijk contact staat, zeker in Andalusië, ook in de grote steden, hoog in het vaandel. De bankdirecteur of filiaalhouder die over de marmeren vloer van zijn hal naar zijn bureau snelt begroet met een fysieke aanraking, soms zelfs met een vluchtige abrazo español (hug), een in de rij wachtende cliënt waarmee hij blijkbaar al langer een meer persoonlijk contact heeft. Een van de functionarissen, een chef die al wat langer in dienst is, een dame, instrueert me buiten de bank bij de pinautomaat aan de muur hoe een en ander in Spanje werkt. Na de instructie dank ik, en nemen we afscheid, een vluchtige zoen op elke wang is, in ieder geval bij iemand waarmee al een kleine band is ontstaan, geheel gebruikelijk in het Andalusische landschap, zelfs onder mannen. Op mijn weg naar huis schiet de wereld van de SNS even door me heen, de mannen van het bancaire kwaad, van de woekerpolis-cocktails (WpC), de As van Verdacht (AvV), de Gesel van gefingeerde Wetten (GvW), de Bonus-schuinsmarcheerders (BsM).

De kerstvertelling, in drie bedrijven voor bij de open haard in het kille SNS-huis, kent in deze setting drie acteurs.

1. Timmerman Marc Janssen
– Independent Financial Expert RegioBank (onderdeel SNS Bank) / Bol-Advies, 2011 – 2015
Slogan (RegioBank): ‘De bank zonder poespas en gedoe die dichtbij de mensen staat’ en ‘Vooral luisteren en begrijpen wat u wilt.’
– Advisor individuals SNS Bank, 2005 – 2008.
– Account manager savings and investment SNS Bank, 2008 – 2011
2. Timmerman Ton Timmerman
– Directielid, en naar eigen schrijven directeur Klantenservice SNS Bank, 2008 – heden. Voorzittend SNS Klantenraad, Klantdagen, SNS Online Community, you name it, (onzichtbaar aanwezig).
Slogan: ‘SNS gaat bankieren weer normaal maken’
– Manager bij diverse banken zoals bij Finata Bank (Crédit Agricole, bekend door de overname (2002) van de in opspraak geraakte Crédit Lyonnais bank) 1989 – 1998, en manager hypotheken bij de roemruchte DSB Bank van Dirk Scheringa, 1998 – 2001
3. Timmerman Fulco de Vos
– Behandelaar Klachten SNS Bank, 2014 – heden
– Medewerker SKS (Call Center SNS Bank), 2009 – 2014
– Redacteur Cortex SNS Bank, 2009 – 2011. Redacteur Cortex SNS REAAL, 2009 – 2011
Slogan: Onbekend. Zou kunnen zijn ‘Ik volg iedereen, van brave krullenjongen tot manusje van alles’

A Christmas Carol, Ebenezer Scrooge heeft vele gezichten

EERSTE BEDRIJF: de kerstgratificatie
Het was enkele dagen voor Kerst, het moet midden jaren tachtig geweest zijn. Na een periode wachtgeld als voormalig docent HBO volgde een voorziening krachtens een van de destijds opvolgend gangbare uitkeringen. In tegenstelling tot de getekende documenten die ik ter beschikking had, en in tegenstelling tot alle eerdere overmakingen bleek de uitkerende instantie ditmaal administratief in gebreke, waardoor de overmaking enkele dagen stagneerde en het bedrag pas na Kerst op mijn rekening zou staan. Internetbankieren bestond nog niet, en al helemaal geen apps, de gang naar mijn bank bleek noodzakelijk.

Timmerman Fulco de Vos lag nog in de luiers en klampte zich aan elke tepel vast om ooit groot te kunnen worden, en om na een opleiding in het toerisme mooie maar inhoudsloze woorden te kunnen neerschrijven. Timmerman Marc Janssen daarentegen liep al in het tuigje door moeder met een lange hondenlijn aangestuurd op de middenberm van de Maliesingel nabij het pand waar hij later voor blaffende officier van justitie zou kunnen lerén, in een van de SNS-filialen. Timmerman Ton Timmerman, worstelde op dat moment zich nog door de heao-brei heen, meestal het verlengde van de meao, in de hoop om het eens tot prins carnaval van SNS Klantenservice te schoppen, te beginnen bij de Finata Bank.

Ik liep de bank in. De SNS Groningen in de Oude Ebbingestraat, voor de fusie nog genaamd Spaarbank, de bank met de S, bleek een bank te zijn met een identieke klantonvriendelijkheid als de latere SNS, soort zoekt soort klaarblijkelijk. De Spaarbank-timmermannen van toen, de voorlopers van de Janssens, Timmermans en De Vos-discipelen durfden het aan om ondanks al de documenten mij op de laatste dag voor Kerst financieel in de kou te laten staan. Mijn intentie om met een messcherpe pen te kunnen schrijven was al ontluikende, en ik gaf de volwassen kleuters van de Spaarbank de goede raad om onmiddellijk contact op te nemen met de uitkerende instantie en nog vóór Kerst, dezelfde dag, tot betaling over te gaan van het bedrag dat op mijn documenten stond vermeld. Bij het verstrijken van de deadline zou de bank als kerstgratificatie de hoon van alle stadjers van Groningen-stad hebben moeten trotseren nadat ik de sociale delinquenten met de rode S legaal aan de schandpaal zou hebben genageld via alle media die ik ter beschikking had.

De bediende aan de balie waaraan ik verbaal mijn geloofsbrieven had overhandigd, type Fulco de Vos, ging ijlings heen naar Ton Timmermans die toen een andere naam had. Fulco die toen ook een andere naam had kwam terug, keerde het gehele bedrag uit namens Ton Timmerman die de bui al had zien hangen, en meldde dat de bank dit bij hoge uitzondering had besloten, uit menslievendheid, bewogenheid. Ik liet het aspirant bancaire onderkruipertje, het niemendalletje, weten dat de transactie slechts in het voordeel van de bank was, en liet ‘Fulco’ in verwarring achter.

TWEEDE BEDRIJF – Het orgasme van de SNS-accountmanager
Het doek gaat opnieuw open, geen Ebenezer Scrooge die ditmaal opkomt, maar Marc Janssen die al uit de luiers is, en de HU klam achter zich heeft gelaten. Met huis-tuin-en-keuken-psychologie, ongetwijfeld opgedaan bij het ROC, kan hij individuele klanten bij de SNS Bank eens goed lastig vallen, en zo geschiede, op wel een grove manier. Voor Janssen was de klant niet koning, verre van dat, voor hem was deze vaak een potentiele delinquent waar de bank voor op zijn hoede zou moeten zijn. Janssen wist toen nog niet, hij was ten slotte geen ziener, dat de werkelijke delinquenten die de bank konden schaden, althans in de ogen van menige Nederlandse burger, parlementariër of minister, de SNS-topmannen waren van het type Sjoerd van Keulen, die alleen al aan extra´s 1,8 miljoen toucheerde en Buck Groenhof van SNS Reaal die schuldig werd bevonden aan omkoping, valsheid in geschrift, witwassen en het leiden van een criminele organisatie binnen SNS (Financieel Dagblad, 20 mei 2016). Toch alleraardigst voor op het cv. En van het type Sjoerd van Keulen of Buck Groenhof bestonden tijdens Janssens eerste stapjes in het hoekpand aan de Maliesingel al veel klonen, maar die waren nog niet ontwaakt of hielden zich bewust nog koest. De Renaissance van ‘hoogmoed, het snelle geld en blinde ambitie’ (Van der Boon et al., 2013), moest nog komen.

Op een vrolijke ochtend naar ik me kan herinneren, 3 oktober 2006, stapte ik de bank binnen, op zoek naar voorinformatie met betrekking tot het verkrijgen van een creditcard. Nooit eerder had ik er informatie over gehad, en Marc Janssen stond met open armen me op te wachten om, zoals ik weldra zou bemerken, me dood te drukken, om zelfs mijn bescheiden rekening met kwartaalkrediet aan flarden te schieten. Mijn existentie was plotseling in het geding, het betalen van rekeningen, de huur, mijn pakje kauwgom. De gesprekken, oorlogszuchtige tsunami’s, vonden plaats op twee verschillende dagen. Nooit eerder had ik in een SNS-beklaagdenbank gezeten, en nooit eerder had ik een gelegenheidsofficier van justitie aan het werk gezien. Nooit eerder had ik een dergelijk personage gezien die zoals het mij voorkwam, welhaast een orgasme kreeg van vermeende macht die hij zich toe-eigende.

Ik besloot het tweede gesprek met Marc de Utrechtse leptosoom op te nemen op een kleine Sony die onzichtbaar voor het oog ik bij me droeg. Tijdens het tweede gesprek kwam de officier van justitie in Janssen pas echt tot grote bloei. Ik vreesde voor mijn financiële leven, terwijl ik jarenlang nooit enig probleem met de bank had gehad. Een fysiek orgasme bij de kersverse SNS´er kon ik nog net niet waarnemen, maar gezien de aard van de aanvallen op mij die welhaast schuimbekkend door de SNS-verhoorkamer werden gestuurd, moest ik voor zijn geblokte Zeeman onderbroek het ergste vrezen. Op het einde van het gesprek toverde ik de Sony tevoorschijn, en liet tegelijkertijd een professioneel affiche zien dat ik vooraf had laten printen en waarop enkele oneliners stonden over de SNS die er niet om logen. De officier van justitie werd lijkbleek, asgrauw, denatureerde tot de maat van een doublerende scholier, vluchtte het kantoortje uit om via de hal de SNS-directeur te kunnen bereiken. Mijn eerste missie was volbracht en ik wachtte een en ander niet verder af. Wellicht had Janssen zijn lesje geleerd. Op 8 oktober 2006 verzond ik een klacht naar de centrale directie van SNS Nederland. Het ontwerp voor de brief bleek zich nog immer in mijn stil archief te bevinden, zo ontdekte ik na enige naspeuring. Van de SNS ontving ik overigens nimmer een antwoord. Mijn SNS-rekening bleef intact en ik kon verder.

Na enige tijd besloot ik mijn kwartaalkrediet af te bouwen en op te heffen. Zoals te verwachten leverde ook dat voornemen een rits aan voorspelbare problemen op, zoals de voorspelbare wraking van de rechters door Geert Wilders tijdens zijn huidige procesgang. SNS was en bleef een fossiel instituut van gewapend beton en tsaristisch gietijzer, althans voor modale rekeninghouders en kleine zelfstandigen. Voor de top golden geheel andere voorwaarden. Uiteindelijk besloot ik op een minimale verzekeringspremie na alle inkomsten en uitgaven naar een andere bank over te hevelen, een bank die overigens in een mum van tijd mij een uiterst royaal bemeten creditcard verstrekte. De SNS-rekening was en bleef vrijwel inactief, met een gemiddelde credit- of debetstand van, pak hem beet, 8 a 10 euro. Periodiek maakte ik rond de 10 of 20 euro over om enkele terugkerende minimale premies te kunnen laten afschrijven.

DERDE BEDRIJF – Privacy, en met welke buurvrouw heeft u een onenightstand gehad
Begin 2014 emigreerde ik naar Spanje, en schreef mij officieel uit Nederland uit. De adreswijziging met bijbehorende relevante informatie gaf ik tijdig door aan alle partijen inclusief de betreffende banken, die op hun beurt, ook de SNS, al de veranderingen registreerden, zichtbaar op de respectievelijke Mijn-pagina´s. Mijn SNS-rekening met er op anderhalve euro in de actuele plus of min, sliep nog steeds op een Hollands SNS-matrasje totdat een derivatenkoning of verweesde klantmanager niets om handen had, al een hele tijd uit de spreekwoordelijke neus zat te vreten, om in een moment van volslagen verstandverbijstering een aanmatigende brief annex formularia naar Spanje te versturen.

Timmerman Ton Timmerman, de man die we al leerden kennen uit zijn heao-periode, was de afzender van de brief die door hem zelf via de drukker met korenblauw was ondertekend. Persoonlijker kon niet, hoewel ik even de indruk had een brief van het LOI onder ogen te hebben gekregen van het type ‘Leer bankieren in 3 dagen’, en met een bonus voor een bezoekje aan Parijs. Neen, het was Ton zelf die me met deze brief recht in de blauwe ogen keek, en heel persoonlijk met een oubollig modernisme me zelfs ‘een fijne dag’ toewenste. Om met Youp van het Hek te spreken, wat was ik blij.

Onder een hoop gelul van Timmerman en refererend aan Common Reporting Standard met betrekking tot fiscaal woonland-issues, een wet waaraan de SNS een vorm van voyeurisme meende te kunnen ontlenen, werd de geadresseerde middels een meegestuurd formulier verzocht en verplicht een aantal vragen te beantwoorden. We spreken hier over de houder van een rekening die gedurende vele jaren niet boven de 8 euro 83 uitkwam. Blijkens de vragen van de SNS-Sinter Klaas moesten ook buitenlandse telefoonnummers worden kenbaar gemaakt aan de SNS, en de reden waaróm men een telefoonnummer in het buitenland had (je gelooft je ogen en oren niet). Aan de toon herkende ik onmiddellijk het SNS-‘keurmerk’, de penetrante bedrijfsgeur van institutionele bedilzucht verpakt in quasi wetgeving. De mantra´s met bevoogdende en privacy-schendende signatuur, verwant aan de Groningse en Utrechtse timmermannen van weleer, nu geïncorporeerd door B-acteurs als Ton Timmerman, en zoals weldra zou blijken, ook door zijn slippendrager, Fulco de Vos.

In de SNS-antwoordenvelop deed ik een snel getypt vodje met een tekst die nog het beste kan worden samengevat met de drievoudige constatering van een vet fuck you. De eerste constatering was fuck you, de tweede na rijp beraad eveneens fuck you, en de derde kon niet uitblijven, een allesomvattende fuck you. Tussen deze literaire hoogstandjes vroeg ik Ton of hij ook de maat van mijn schoenen nodig had, en wilde weten met welke buurvrouw ik een onenightstand placht te houden. Alles natuurlijk in het kader van de informatievoorziening ten dienste van Common Reporting Standaard waar de SNS haar eigen versie van had gemaakt. Ik liet SNS tevens weten te overwegen om hun bankje naar zijn moer te sturen, de rekening op te heffen.

Na een week viel er weer een SNS-brief van het type gedateerde LOI-cursus in mijn bus. Ditmaal met een paragraaf in de openingsbrief van timmerman Ton Timmerman waarbij een sanctie werd uitgesproken ingeval het formulier niet werd teruggestuurd. Om met een fuck you niet in literaire herhaling te willen vallen, we willen voorkomend blijven, nam ik mijn toevlucht tot het meer Hollandse loop naar de kloten, ook ditmaal een driewerf. Gelijktijdig gaf ik tussen de regels door te kennen mijn rekening met onmiddellijke ingang op te heffen.

EPILOOG – De SNS-Slippendrager en de machiavellisten van Goldman Sachs
Per toeval of ingeving, je bent medium of niet, opende ik bij hoge uitzondering mijn Gmail-account enkele dagen nadat ik de 2e brief had ontvangen. De SNS-slippendrager van timmerman Ton Timmermans, Fulco de Vos, ik heb medelijden met het joch, richtte namens Timmerman heel plechtig het woord tot mij, heel gewichtig ook. Mediumistic Journalism liet namens de heer Verstraaten de heer Timmermans via heer De Vos, er was geen kortere weg, het volgende per e-mail weten (fragment):

Op 25 oktober had de heer Verstraaten een telefoongesprek met de bank in Nederland waar hij al tientallen jaren een rekening heeft en een voortreffelijke relatie. Vanwege grote ergernis bij SNS, immer voorspelbaar zoals ook nu, wisselde hij SNS lang geleden al in voor zijn huidige bank.

Zowel zijn bank als de SNS kreeg begin 2014, na zijn verhuizing naar Spanje, al zijn nieuwe gegeven toebedeeld. Het telefoongesprek met zijn bank in Nederland leerde hem, dat in tegenstelling tot de SNS al de informatie over hem bij zijn bank bekend was, en geen aanvullende formulieren zouden moeten worden ingevuld: niet nu, niet in de toekomst. Het hebben van zijn telefoonnummer in het buitenland was, zo bleek na een telefonische rondgang met vele banken, al helemaal van de gekke. Blijkbaar loopt de SNS en haar producten opnieuw uit de maat.

Collega-banken moeten blijkbaar dus NIET voldoen aan de wet Common Reporting Standard op de manier zoals SNS zich meent te kunnen veroorloven. In tegenstelling wat de heer Vos aan de heer Verstraaten schrijft, zijn er andere mogelijkheden die de klanten NIET onnodig belasten.

De SNS meldde middels De Vos, en ik citeer: ‘Uw betaalrekening bij SNS kent op dit moment een kleine (ongeoorloofde) roodstand. Wanneer u toch beslist uw relatie met SNS op te zeggen kom ik u graag tegemoet door de rekening aan te zuiveren en op te zeggen.

Mediumistic Journalism meldde de SNS eveneens:

De heer Verstraaten was in de Vos-e-mail prettig getroffen door het woordje ‘ongeoorloofde’, een sneer die geen sneer was maar het wel was, waarvoor voor hem het laatste beletsel wegviel om per column van het type ‘De geestelijk gestoorde Timmermannen van de SNS’ eens alles op een rijtje te zetten. De column ‘De Wurger van de NS’ moge qua sfeertekening wellicht als voorbeeld dienen, zie zijn website.

De pecunia, het ‘aanzuiveren’ door de SNS van zijn rekening met enkele euro´s, een schitterende beeldspraak voor een bank die een klassieke kerfstok heeft waar Goldman Sachs jaloers op is, is voor de heer Verstraaten zijn eer te na. Onderwijl is een bedrag gestort vanuit zijn Sabadell Bank in Jerez, waardoor zelfs geld, weliswaar slechts enkele euro´s, resteert. Om in de voetsporen van de heer Vos, of was het de heer Timmerman, te blijven, stel ik namens de heer Verstraaten na het opheffen van de rekening het volgende voor. Het resterende bedrag kan worden aangewend, een klein doofpotje bijvoorbeeld, voor de herscholing van SNS-functionarissen, het hogere kader, die nog steeds leven in de eeuw van rentederivaten en machiavellisten als Goldman Sachs die de wereld ten gronde richten. Hierbij spreek ik de hoop uit dat de column in goede aarde mag vallen. Aan de toegevoegde documenten uit zijn stil archief zal het zeker niet liggen.

Naar ik vermoed heeft de SNS met het zweet in de bilnaad gelijk de rekening verwijderd. Het verifiëren of het vanuit Spanje gestorte bedrag al op de rekening stond, bleek niet meer mogelijk te zijn. De voormalige en huidige timmermannen van de SNS Bank, een dynastie apart, zullen hun gedrag niet snel veranderen. Daar zijn meerdere incarnaties voor nodig. Reden om elke jeugdige aspirant-rekeninghouder of jonge ondernemer te adviseren vooral uit te zien naar een bank die het verdient. De Bankenmonitor van de Consumentenbond waarbij de SNS onder de middelmaat scoort, kan daarbij een (onvolkomen) hulpmiddel zijn. Verstandig is om daarnaast internet geregeld te raadplegen voor de laatste informatie over banken in het algemeen, en de SNS Bank (de Volksbank) in het bijzonder.

 

____________________________________
Transcriptie 1. Transcriptie 2.
Brief aan de centrale directie van de SNS Bank Nederland
De fuck you-fuck you-briefing
Het antwoord van slippendrager, timmerman Fulco de Vos
E-mail aan timmerman Ton Timmerman

 

_________________________________________
Relevante artikelen die deel uitmaken van de serie
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO

Nationale ombudsman Reinier van Zutphen: Wij zijn er niet voor de burger, wij zijn niet Alex Brenninkmeijer!
Van Gogh Museum: Aardappeleters in Nigeriaanse Shell oliesaus
De Bernhard-bias van Soestdijk
SNS Bank – De vileine Timmermannen van de SNS
De Kunsten & de Rabotorens van Babel
De ´Fair trade´-jongens van Panama
De Wurger van de NS
Het Mitros-huwelijk van mr. Henk Peter Kip en freule Margreet van Breunissen
AIVD-NSA: tussen mondholte en anus
KLM-flatulentie en gemodificeerd draaikontenvlees
Criminologie en het nature-nurture-debat
República Banana Holandesa
SNS Bank, foppen zonder speen, da’s pas foppen
500 jaar kabinetten-Calvijn I, II en III

Mediumistic Journalism, paranormale onderzoeksjournalistiek, bevat tevens de series

DOCUMENTO ARTE MAFIA – MEDICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – JUSTICIA
DOCUMENTO ARTE MAFIA – QUIMICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO

DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – CURA
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – REENCARNACION
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – ARTE POR ARTE

_________________________________________________

 

TOEGEVOEGD 8-11-2016
Een andere bank, een ander verhaal


Kortgeleden was ik in overleg geweest met mijn bank, met mevrouw D. (naam). Per toeval of ook niet, over enkele dagen ben ik een jaar jonger of ouder, mogelijk wijzer, ontving ik heden in Spanje een zeer fraai en royaal samengesteld verjaardagspakket. Zelfs Hollandse drop lag in de schappen. Daar was duidelijk over nagedacht door de bank, de bank die ik iedereen wél kan aanbevelen. Op een eveneens fraai kaartje was handmatig neergepend: ´Hierbij een kleine attentie voor een trouwe klant.’ Met vriendelijke groet, Mw. D. (naam medewerkster) van de ING’.

Na een week SNS´en een hele verademing.

 

Update 04-01-2018