Nationale ombudsman Reinier van Zutphen: Wij zijn er niet voor de burger, wij zijn niet Alex Brenninkmeijer!
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO 14
De Nationale ombudsman, welk grondwettelijk knullig confectiepak deze zich ook mag hebben aangemeten, is naast de Raad van State en de Algemene Rekenkamer een van de Hoge Colleges van Staat. Onafhankelijk bij wet en vooral de overheid controlerend, althans zo zou het moeten zijn. Nee dus. Reinier van Zutphen, ver in de schaduw staand van zijn voorganger Alex Brenninkmeijer zoals is gebleken, gaf al in de proloog een volledig brevet van onvermogen. Zowel Twan Huys (Nieuwsuur) als Malou van Hintum (ThePostOnline) fileerden Van Zutphen die Kinderombudsman Marc Dullaert de hemel in prees maar niet duldde. Alleen het beeld van zijn zwijgende achterhoofd bleef hangen in de herinnering van kijkend Nederland. De eed die Van Zutphen op 31 maart 2015 in de Tweede Kamer aflegde moet dan ook gezien worden als een eed van trouw aan… zich zelf, zo helpe hem God wis en waarachtig.
DE SLOPERSHAMER
Het instituut is na Alex Brenninkmeijer volledig gesloopt, verworden tot een ordinair callcenter met een incapabele roerganger aan het hoofd, en waarbij de medewerkers, in termen van dienstverlening, zich eenzelfde Van Zutphen-pak hebben aangemeten: de callcenter-uitvoering.
Als argeloze burger die voor het eerst een blik wierp op de wervende teksten op de website van de Nationale ombudsman, slogans die zo uit de koker van Unilever, Monsanto of Shell hadden kunnen komen, was ik zeer onder de indruk. Als de overheid je in de steek liet, je mangelde, zich niet aan wetten en eigen regelgeving hield, dan was daar de Nationale ombudsman. Debet aan het vertrouwen was de collectieve ervaring van menige Nederlander onder Alex Brenninkmeijer, welhaast het geweten van Nederland. In niet mis te verstane bewoordingen had Brenninkmeijer het falen van de Nederlandse overheid meerdere malen aan de kaak gesteld.
Wegens het ervaren van een hoge mate van agressie van een buurman, monstertje, was ik in 2014 gedwongen mijn huis in Utrecht te verlaten, waarna ik naar Spanje emigreerde. Ingeval de politie al iets deed, dan was het het bewust onder de pet houden van strafbare feiten, in mijn optiek ook een strafbaar feit. (Het Mitros-huwelijk van mr. Henk Peter Kip en freule Margret van Bruinissen) Reden om 2 aangiften te doen, zowel tegen de agent als tegen de buurman. Aangifte doen tegen een agent en aangifte waarbij een agent indirect betrokken is (de aangifte tegen monstertje), blijkt wat resultaat betreft vrijwel onmogelijk te zijn. Zowel politie als OM laten het als het even kan, afweten. Slechts als een burger (Mitch Henriquez) door een nekklem wordt vermoord door een koppel testosterone agenten, is er pas na jaren kans dat de sterke arm zich voor de rechter moet verantwoorden.
Op vele manieren traineerde de politie de voortgang van de 2 aangiften (Politie | VIK | Henk Heijnen, bezoldigd werelduurrecordhouder ‘interne integriteit’ bij Bureau Veiligheid, Integriteit en Klachten). Zowel politie als OM, beide overheid, waar de Nationale ombudsman ingeval van falen controle op behoort uit te oefenen, reageerden niet op mijn klachten, nog op klachten over het niet beantwoorden van klachten, een wettelijke verplichting.
Hoe simpel kan een mens zijn, een ongeletterd wezen als ik, die ervan uitging dat het instituut Nationale ombudsman, desnoods bestuurd door een paljas, recht deed aan de Nederlandse burger, als ware het instituut net zo betrouwbaar als de Bank van Engeland, en niet als een ABN Amro onder een lachende Zalm, ex-topman van de beroemde DSB Bank.
HET LIBARI-MODEL
Het eerste telefonisch contact met het instituut Nationale ombudsman onder Reinier van Zutphen werd een complete ramp, voor mij, maar ook voor medewerker J. Libari die me te woord stond en waartegen ik enige tijd later een klacht indiende. Pas na het ‘gesprek’ drong goed tot me door dat de Nationale ombudsman verworden was tot een ordinair, zelfs agressief callcenter, en dan van het type T-Mobile waar Youp van het Hek landelijk eens de vloer mee aanveegde.
Een aantal fragmenten uit de klacht wil ik de lezer niet onthouden.
“Op de website informeert de Nationale ombudsman de burger in een bijna caleidoscopische variëteit dat als het mis gaat tussen de burger en de overheid, als de burger bijvoorbeeld niet gehoord wordt, het instituut de Nationale ombudsman klaar staat. Dat geeft vertrouwen. Vaak heeft de burger zoals ik al een beroerde route achter de rug met de overheid.
Soms doet de Nationale ombudsman, toch ook de overheid, zo heb ik moeten ervaren, daar nog een ellendig schepje bovenop.
Als de burger wil worden ontmoedigd de hulp in te roepen van de Nationale ombudsman, niet gehoord wil worden, dan is de kortste weg daartoe om door de heer J. Libari, medewerker van het instituut Nationale ombudsman, te woord te worden gestaan.
Op vrijdag 4 november 2016 bevond ik me binnen twee minuten per plotseling in de beklaagdenbank van officier van justitie Ibari [Libari] die week in week uit heel wat te stellen leek te hebben met het lastige en ongeletterde volk die men het beste het mes op de keel kon zetten.
Door getimede vraagstellingen, bruusk van aard, maar nog meer door georkestreerde toon en intonatie, afgemeten, bot en bits, werd daardoor op de late namiddag van die vrijdag de indruk gewekt dat ook de bellende burger bijdroeg om de beroerde dag van de heer Libari, of misschien wel zijn ellendige week, nog verder te verslechteren. Als mediumistic journalist gedurende meer dan dertig jaar meen ik een redelijk betrouwbaar waarnemingsvermogen te hebben, maar ik kan me vergissen. Kortom ik voelde me afschuwelijk. Dit terwijl ik me terdege had voorbereid op het gesprek, alle nodige gegevens bij de hand had en een A4´tje stand-by met erop de belangrijkste punten en data, voor het geval.
Dit bleek absoluut onnodig te zijn, de Fyra-trein van het type Boer Koekoek-Wilders-Trump vertrok spoorslag naar ego-land en snelde voort op een eigen gekozen spoor.
Uit de monologen van de heer Libari bleek dat hij solipsistisch een programma van oordelen en vooroordelen afwerkte, een schema van ingestudeerde aannames op de burger losliet, in ieder geval op mij, zonder dat daar enige aanleiding of relevantie toe was (1). De heer Libari, die ik als een bevoogdende en arrogante man heb ervaren, luisterde op essentiële punten van onvoldoende tot niet (2), en bereed vervolgens een serie stokpaardjes vanuit een zelfgecreëerd torentje (3).
Hij sprak óf in de ik-vorm met de nadruk op ik (ik zal kijken wat ik voor u kan doen óf in pluralis majestatis en wel op een manier alsof hij de vorst was, waarbij tevens de indruk werd gewekt dat heel binnenkort hij de nieuwe Nationale ombudsman zou zijn.
Kortom, als vertwijfeld burger in nood zou ik op basis van deze ervaring iedereen moeten aanraden niet en nooit de hulp in te roepen van het instituut Nationale ombudsman ingeval het merendeel van de medewerkers een Libari-insigne zou dragen. De in vriendelijke bewoordingen gestelde uitnodiging aan de burger op de website van de Nationale ombudsman staat in flagrante tegenstelling tot de behandeling die de bellende burger ten deel kan vallen, in geval een in mijn ogen megalomane Libari aan de overheidsknoppen zit.
De burger die de hulp van de Nationale ombudsman wil inroepen heeft meestal al een beroerd traject met de overheid moeten afleggen, vaak in een materie en terminologie die hem of haar onvoldoende eigen is. In menig geval zal de burger iets lager opgeleid zijn, minder woorden tot zijn of haar beschikking hebben, en nog minder kijk hebben op het beroerde spel dat de overheid soms met zijn onderdanen voert. Met de benaderingswijze van de heer Libari snelt elke burger, ik kan het u verzekeren, gillend weg om nooit meer terug te komen bij de Nationale ombudsman als overheid die de overheid zou moeten controleren.
Mijn telefonisch bezoek aan de Nationale ombudsman werd een kleine ramp, een anticlimax, traumatisch zelfs. In ieder geval dien ik hierbij een klacht in tegen de heer Libari. Of ik de euvele moed heb opnieuw de hulp van de Nationale ombudsman in te willen roepen weet ik niet, en is afhankelijk van de reactie op mijn klacht.
Vanuit mijn gezichtspunt zou het OM of een bruusk optredend incassobureau een meer passende werkkring zijn voor deze ‘hulpverlener’, een bevoogdende uiterst nare man, althans in mijn optiek.”
Het getuigt natuurlijk van een grote infantiliteit, van mij uiteraard, te verwachten dat een klacht tegen een medewerker van de Nationale ombudsman, de slager die zijn eigen vlees keurt, enige zin zou hebben. Dat klachten tegen huisartsen ingediend bij Klachtencommissies Huisartsen gedoemd zijn te mislukken is landelijk bekend, dat klachten aangemeld tegen medisch specialisten bij een van de Regionale Tuchtcolleges onder een viraal dan wel bacterieel karpetje worden geveegd, is zelfs internationaal bekend. Het blijkt dat de Nationale ombudsman met betrekking tot zijn uiterst volgzame medewerkers, ook van de prins geen kwaad weet. De grootste dooddoener in klachtenland, zo oud als de weg naar Rome, is dan ook: ‘We herkennen ons niet in de klacht’. Enkele statements uit de beantwoording van de klacht, ‘zienswijze medewerker’ genoemd, ter illustratie.
“De heer Libari heeft aangegeven het gesprek op een hele andere manier te hebben ervaren.”
“Volgens hem heeft u zich gedurende het gesprek op geen enkele moment aangegeven dat hij u verkeerd heeft begrepen.”
“Ook heeft u zich tijdens het gesprek niet beklaagd over de manier waarop het gesprek is gegaan, dat u geen vragen mocht stellen of niet mocht uitpraten.”
“De heer Libari is van mening dat hij u op een vriendelijke en behulpzame manier te woord heeft gestaan, waarbij hij u voldoende de tijd en gelegenheid heeft gegeven om uw klacht toe te lichten.”
“Hij herkent zich dan ook niet in de situatie dat hij u niet zou hebben laten uitpraten.”
“Hij herkent zich geheel niet in de beschrijving dat hij u afgemeten, bot en bits te woord heeft gestaan.”
“Hij heeft hierover van u tijdens het gesprek geen enkel signaal gekregen.”
“De heer Libari geeft aan dat hij bovendien er geen enkel belang bij heeft om u bewust niet op de juiste manier te helpen of u niet de gelegenheid te geven relevante vragen te stellen of uw verhaal te doen.”
De Nationale ombudsman besluit met (fragment):
“Aangezien wij geen opnames maken van telefoongesprekken die gevoerd
worden, is feitelijk niet na te gaan wat er exact is gezegd en hoe het gesprek is verlopen.
Ingeval een burger onder deze ombudsman nog de moed zou hebben om assistentie te verzoeken, is het, zeker in bijzondere casussen, aan te bevelen gesprekken op te nemen. Het zou niet nodig moeten zijn bij een instituut als de Nationale ombudsman. Het verschil tussen zwart en wit is normaliter goed waarneembaar.
OSMOSE
Naast osmose in de natuurkunde, het zich wederzijds vermengen van twee vloeistoffen door een poreuze wand, is het ook een belangrijke factor in de taalkunde. Het kind proeft aan de woorden welke betekenis de moeder er aan geeft, ook als die niet overeen zou stemmen met de werkelijke betekenis zoals die later kan worden gekend. Object en subject vermengen zich. De piepjonge spelers van Ajax proeven door middel van osmose onmiddellijk wat de nieuwe oefenmeester met hen voor heeft: vermenging. De fractievoorzitters die aanschuiven voor overleg voor een nieuwe coalitie proeven onmiddellijk ‘aan de woorden zonder woorden’ waar de informateur naar toe wil. De medewerkers van elke nieuwe Nationale ombudsman, zeker de jongere, proeven nog voordat deze woorden uit zijn mond heeft weten te rollen, uit welke hoek de wind waait, hoe hem het beste te kunnen behagen, hoe het beste aan eigen carrièrevorming te kunnen doen. Osmose op managementniveau vindt plaats op de werkvloer bij de Hema, het ministerie van Justitie en Veiligheid en bij de NRC na de zoveelste fusie of overname.
Heer Libari bleek een schoolvoorbeeld te zijn van onbewuste osmose-werking tussen hem en zijn baas, Reinier van Zutphen. De osmose-club bleek nog meer spelers te hebben. Al ras meldde zich een tweede van het osmoseteam aan de Bezuidenhoutseweg, R. Miedema. Ook Miedema, zo kwam mij voor, bleek uit hetzelfde Van Zutphen-osmosehout gesneden te zijn. In tegenstelling tot een scheidingswand, een membraam, die in de natuurkunde verondersteld wordt te persisteren bij osmose, ontbrak bij Miedema deze membraam volledig. Osmose dus, vermenging, maar dan tot in het oneindige, oftewel klachtbehandelaar en persoonlijke adviseur ineen, ouwe-jongens-krentenbrood en driedubbele petten. De klacht moest blijkbaar soepel in andere vooral vloeibare banen geleid worden. Een onjuiste vermenging, die door het uiterst correct en zelfstandig opererend hoofd interne klachtbehandeling, mevrouw P. Peerboom, vooraf als duidelijk gescheiden werd aangemerkt, niet werd voorgestaan. Osmose is een geweldig ding bij het aanleren van een (vreemde) taal, en een gruwel wanneer zwakke broeders een verkeerde Führer nalopen. Ingeval ik al verder wilde gaan met de Nationale ombudsman, mijn twijfel was niet gering, dan zeker niet met een wellicht goedbedoelende maar niet geheel zuiver optredende Miedema.
Op dat moment meldde de heer Verpaalen zich, teamleider, ervaren jurist, en zoals weldra zou blijken, voormalig functionaris binnen verschillende afdelingen van de politie. Bij de heer Verpaalen bleek, in ieder geval achteraf, een dubbele osmose te spelen, in twee richtingen. Verpaalen, een uiterst beminnelijke man, zeker aan de vormkant, had de geur van Van Zutphen, zijn broodheer en belangrijk voor het vervolg van zijn carrière, ook duidelijk opgesnoven. Op mijn verzoek liet ik achteraf, recentelijk, het gevolgde traject met Verpaalen evalueren door enige deskundigen die in de materie hun sporen duidelijk hadden verdiend. De eensluidende conclusie was dat Verpaalen vanaf dag één besloot geen officieel onderzoek of rapport er aan te willen wijden, en geen overheidsinstantie, politie en/of OM, ter verantwoording te zullen roepen. De strategie was, pappen en nathouden, en de burger aan het lijntje houden door op informele manier hier en daar een balletje op te werpen.
Vanaf dag één werden door mij stelselmatig serieuze klachten ingebracht over politie en OM, en klachten over het niet beantwoorden van klachten van deze overheidsinstanties, zo´n beetje de basis van het werk waarvoor Van Zutphen zijn zwerende vinger ter eed in de Tweede Kamer in de lucht stak. Verpaalen draaide om de brei heen, deed met deze ingebrachte fundamentele klachten niets, kende het dossier amper. Ook Verpaalen deed precies wat hij via osmose van Van Zutphen had vernomen. Het talent van Verpaalen, de beminnelijk man, werd ingezet om de burger wekenlang, maandenlang, lauwwarme stroop om de mond te smeren: omgekeerde osmose eigenlijk, die ook in natuurkundige processen bestaat. Ik heb wat de fundamentele klachten die nooit beantwoord werden me laten bedotten door Verpaalen.
Per coïncidentie stuitte ik op een artikel van juriste Anja de Rooy-Kolkman, nota bene van begin 2016, die, hoe wonderlijk, een serie klachten over de Nationale ombudsman naar voren bracht, die grote gelijkenis hadden, zelfs identiek waren, aan mijn ervaringen met de heer Verpaalen als uitvoerder van het beleid van de Nationale ombudsman. De door De Rooy-Kolkman uiterst treffend geformuleerde en gepresenteerde klachten, werkwijze, betroffen:
1. Niet objectief feiten selecteren om ‘naar een uitspraak toe te schrijven’.
2. Voorbijgaan aan de kern van de onderzoeksvraag.
3. Blijk geven van een onjuist begrip van de problematiek.
4. Een onjuiste draai/uitleg geven.
Maar er komt altijd een moment van waarheid. Verpaalen, hoe prettig zijn stem ook mocht klinken, zakte uiteindelijk volledig door zijn hoeven. Uit informele contacten met de politie, hij diende lang bij dit overheidsapparaat, eveneens ouwe-jongens-krentenbrood, kwam de informatie tot hem dat de betreffende aangiften, vrij vertaald, ‘niet meer bestonden, administratief per plotseling waren afgeboekt’. Dit in tegenstelling tot de wettelijke plicht van de overheid, in dit geval van de politie, om degene die aangifte doet volledig te informeren over stand van zaken en vervolg van de gedane aangifte.
Zoals het een ordinair callcenter betaamt liet de Nationale ombudsman het er bij zitten, en memoreerde Verpaalen op 3 juli 2017 ten onrechte:
Mijn mogelijkheden zijn hiermee uitgeput.
Hoezo uitgeput? Accepteren dat politie en OM zich niet aan de wet houdt? Ik schreef het al, Verpaalen was en is te zeer bevriend met politie en OM. Als onder Alex Brenninkmeijer de burger door de overheid in de wielen werd gereden, geminacht, gepiepeld, dan kwam deze in het geweer. Van Zutphen staat toe dat de overheid de burger faliekant kan bedotten en bedriegen, wetten schendt.
Totdat de Nationale ombudsman een andere roerganger krijgt is er maar één advies aan de burger.
Mijdt het instituut Nationale ombudsman zolang Van Zutphen aan het roer staat. Verzoek om assistentie is door de bank genomen een zinloze exercitie.
Behalve dan als de burger deel uitmaakt van een zeer grote groep met gelijklopende problemen waar Van Zutphen publicitair goede sier mee kan maken voor eigen website, Facebook en andere media. Hij, de man die zelf een klacht werd, heeft niet voor niets beloofd om zijn eigen zaak zo goed mogelijk te dienen, zo waarlijk helpe hem God wis en waarachtig.
_________________________________________
Relevante artikelen die deel uitmaken van de serie
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO
Nationale ombudsman Reinier van Zutphen: Wij zijn er niet voor de burger, wij zijn niet Alex Brenninkmeijer!
Van Gogh Museum: Aardappeleters in Nigeriaanse Shell oliesaus
De Bernhard-bias van Soestdijk
SNS Bank – De vileine Timmermannen van de SNS
De Kunsten & de Rabotorens van Babel
De ´Fair trade´-jongens van Panama
De Wurger van de NS
Het Mitros-huwelijk van mr. Henk Peter Kip en freule Margreet van Breunissen
AIVD-NSA: tussen mondholte en anus
KLM-flatulentie en gemodificeerd draaikontenvlees
Criminologie en het nature-nurture-debat
República Banana Holandesa
SNS Bank, foppen zonder speen, da’s pas foppen
500 jaar kabinetten-Calvijn I, II en III
Mediumistic Journalism, paranormale onderzoeksjournalistiek, bevat tevens de series
DOCUMENTO ARTE MAFIA – MEDICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – JUSTICIA
DOCUMENTO ARTE MAFIA – QUIMICO
DOCUMENTO ARTE MAFIA – DESPOTISMO
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – CURA
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – PASADO & FUTURO
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – REENCARNACION
DOCUMENTO ARTE PARANORMAL – ARTE POR ARTE
_________________________________________________
TOEGEVOEGD 10-07-2017
Volkskrant, 10 juli 2017, 06:32
Onderzoek Universiteit Leiden: Kinderombudsman moet onafhankelijker van Nationale Ombudsman
“De Kinderombudsman moet onafhankelijker worden van de Nationale Ombudsman. Dat concluderen onderzoekers van de Universiteit Leiden, die de positie van de Kinderombudsman in opdracht van staatssecretaris Martin van Rijn (Volksgezondheid) hebben geëvalueerd.
Het is een scène die hem nog altijd achtervolgt: Ombudsman Reinier van Zutphen verlaat de Tweede Kamer, op de hielen gezeten door een verslaggever van het jeugdjournaal. ‘Kunt u aan de kinderen uitleggen waarom de Kinderombudsman weg moet?’, vraagt die hem. Van Zutphen zucht. ‘Dat is een verkeerde vraag.'”
Upddate 04-01-2018
__________________________________________________________________________________
© MARTIEN VERSTRAATEN
Psychic & mediumistic healer. Past life regression therapist.
Into practice since 1985 (Holland, Curaçao, Brazil, Spain).
Mediumistic journalist. Author.
Formerly professor of visual arts
HAN University of Applied Sciences,
Department of Visual Arts, Nijmegen, Holland.
Formerly professor of visual arts & metaphysical methodology
NHL University of Applied Science
Formerly Faculty of Education of the Leeuwarden Polytechnic,
Department of Visual Arts, Groningen/Leeuwarden, Holland.
Formerly governor of art and culture
Member of the board for Cultural Advice of the County of Groningen
Groningen, Holland
Member of the general board of the Groninger Museum
Groningen, Holland
_______________________________________________
DESTINATIONS – Laboratory for Intuitive Intelligence
Spain – Holland – Curaçao – Brazil
CONSULTORIO PARANORMAL ANDALUCÍA
Jerez de la Frontera, Cádiz, Spain
www.martienverstraaten.com